Δημοσιεύουμε σήμερα το δωδέκατο κείμενο της περιγραφής της εκδρομής μας, το περασμένο καλοκαίρι, στο γραφικό, μεγαλοπρεπές, ανατολίτικο, εγκαταλειμμένο, ερειπωμένο και χορταριασμένο αρχοντικό, της δαφιώτικης οθωμανικής οικογένειας των Μπεκήρ Αγάδων.
    Μετά την αναφορά στη μάχη του Κλαπάδου για τους αντίπαλους πολεμιστές Μπεκήρ και Καρέκο, η Ερατώ με ρώτησε:
- Και τι απέγινε ο εθελοντής μαχητής Γεώργιος Καρέκος;
- Αφού πολέμησε με τη Λεσβιακή φάλαγγα στη Θεσσαλονίκη για την απελευθέρωση της    Μακεδονίας και περηφανευόταν πως: «παν τα Σέργια, παν τα Βέργια, παν τα Γιάννενα!», συνέχισε βαθμοφόρος πλέον του ελληνικού στρατού στα διάφορα μέτωπα για 12 αδιάλειπτα χρόνια, από το ‘12 μέχρι το ’24, και για την ανδρεία του, παρασημοφορήθηκε. Στη φωτογραφία εικονίζεται πρώτος βαθμοφόρος, από τα δεξιά του    τάγματος, στην κατάληψη της ελληνικής κωμόπολης του Βαβά-Εσκή (Αρτισκός-Ελευθεραί) της Ανατολικής Θράκης στις 30 Αυγούστου 1919. Δεν επέστρεψε στην Αμερική, αλλά 32 πλέον χρονών, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Καλλονή κι έφτιαχνε τούβλα από τον πηλό του κάμπου στο καμίνι του πατέρα του, «στ’ Καρέκ’ του καμίν(ι) στα Λίπεδα», με τη σφραγίδα «Ε. Κ.» (Ευστράτιος Καρέκος). Παντρεύτηκε την πρόσφυγα Μαριγώ, κόρη της Αθηνάς από το ελληνοχώρι Κλησέ-κιόϊ της Περγάμου και του Καλλονιάτη Στρατή Σίμου, που δούλευε εκεί ως μηχανικός ελαιοτριβείου μέχρι το ‘22. Απέκτησε δύο κόρες, την Ελένη, την Αδόλφα και τον πρωτότοκο Στρατή, που ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία. Ο εγγονός του πολεμιστή, ο επίσης Γεώργιος Ευστρατίου Καρέκος, με το ίδιο όνομα, πατρώνυμο και επώνυμο από το μεγάλο Καρέκικο σόι, μηχανικός του Πολυτεχνείου του Σύδνεϋ, ζει και εργάζεται εκεί με την αδελφή του, τη δικηγόρο Μαίρη.
- Έφυγαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, δεν είχαν καλύτερη τύχη οι Καρέκηδες από τους Μπεκήρηδες.
- Τύχη αγαθή έχω, που έχω εσένα Αστρομέρειά μου.
- Πώς αντέδρασε η οικογένεια των Μπεκήρ Αγάδων στην ένωση της Λέσβου με την Ελλάδα;
- Στην εξαίρετη εργασία των Φ. Δήμου, Γ. Καραμάνου και Αθ. Παρασκευαΐδη, που δημοσιεύθηκε στο Δ΄ τόμο των Λεσβιακών, σε ένα ψήφισμα του 1913, που υπογράφουν 16 πρόκριτοι Οθωμανοί της Μυτιλήνης και χωριών, καταγράφονται έξι τίτλοι από τους οποίους διέκρινα εκείνον του Χατζή Μπεκήρ Αγά Ζαδέ.
- Τι σημαίνει Ζαδέ;
- Ο ευγενής, ο γόνος.
- Ποίου γόνος ήταν ο παραπάνω;
- Είναι απόγονος του Βοεβόδα Χατζή Εμπού Μπεκήρ Αγά, του καταγεγραμμένου Γενάρχη της δυναστείας των Οθωμανών Μπεκήρ Αγάδων, που εξορίστηκε από τον Σουλτάνο στην Κύπρο στα μέσα του 18ου αιώνα και επέστρεψε στα γεράματά του.
- Και τι ψήφισμα υπογράφει;
- Το 1913, ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση από την Τουρκία, ύστερα από δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού Τύπου, ότι μερικές δυνάμεις ήταν αντίθετες στην ένωση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου με την Ελλάδα, έγιναν μεγάλα συλλαλητήρια, όπου ο λαός υπέβαλε    ψηφίσματα διαμαρτυρίας στους προξένους των ξένων Δυνάμεων, στα οποία εξέφραζε την επιθυμία του να ενωθεί η Λέσβος με την Ελλάδα. Ψήφισμα υπέβαλαν ακόμα και οι πρόκριτοι Οθωμανοί Μυτιλήνης και των χωριών, στο οποίο κατέγραφαν ότι: «Επιθυμούμε την Τουρκική Διοίκηση, αλλά εάν τούτο δεν είναι δυνατό, αντί της αυτονομίας προτιμούμε την Ελληνική Διοίκηση».
- Γιατί προτιμούσαν την ένωση με την Ελλάδα, από την αυτονομία;
- Στο Γάλλο πρόξενο που ρώτησε για αυτή τους την προτίμηση, απάντησαν πως στη σκέψη τους, επηρεάστηκαν από τα όσα συνέβησαν στην Κρήτη και στη Σάμο, όπου ύστερα από ένα καθεστώς αυτονομίας, το πνεύμα του αποχωρισμού κυριαρχεί σε κάθε άλλη ιδέα και παραλύει κάθε πράξη που τείνει στην πρόοδο των κατοίκων. Αλλά, όπως κατέγραψε ο Παναγιώτης Παρασκευαΐδης στα «Αιολικά Χρονικά» του 2006, υπάρχει και μια άλλη υπογραφή με τον τίτλο «Χατζή Μπεκήρ Αγά Ζαδέ» και με το ονοματεπώνυμο Μουσταφά Ασήμ μαζί με δώδεκα Οθωμανούς Προύχοντες σε αναφορά του 1914 προς τη Νομαρχία Λέσβου, με την οποία διαψεύδονται οι ισχυρισμοί του Τούρκου πρέσβη στην Αθήνα: «ότι όλοι οι κάτοικοι του χωρίου Σιγρίου εσφάγησαν παρά των Ελλήνων, ότι αι οικίαι της εν Καλλονή μουσουλμανικής συνοικίας επυρπολήθησαν, οι δε περισσότεροι των κατοίκων εσφάγησαν υπό των Ελλήνων, διεσώθησαν δε μόνον τινές εξ αυτών οίτινες προφθάσαντες κατέφυγον εις εργοστάσιον ενός Άγγλου…», τονίζουν μάλιστα στην αναφορά τους, ότι: «αν εξαιρέρσωμεν τα αμέσως μετά την κατοχήν λαβόντα χώραν λυπηρά συμβάντα ουδέ εν εκ των αναφερομένων έλαβεν χώραν επί της νήσου Λέσβου».
- Και τι απέγινε ο Χατζή Μπεκήρ Αγά Ζαδέ Μουσταφά Ασήμ;
- Υπέγραψε τα ψηφίσματα στα 1913 και 1914, αλλά αναγκάστηκε να φύγει από τη Λέσβο για τη Μικρασία, με τη συμφωνία ανταλλαγής των πληθυσμών του 1923.
- Θα συνεχίσουμε στις επόμενες δεκαπενθήμερες επισημάνσεις!

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.