Άλλη μια μάχη, η πολλοστή τα τελευταία δύο - τρία χρόνια, η παγιωμένη πια ανά τακτά διαστήματα σκληρή μάχη… δόθηκε! Πολλά κορμιά πέσανε και από τις δυο πλευρές. Πολλά ξενύχτια, πολλή κούραση. Εξαντλητικές «μολυβομαχίες» σώμα με σώμα, αλλά και ακατάπαυστες βολές «αριθμών» και «ποσοστών». Χρησιμοποιηθήκανε όλα τα μέσα. Από τα απολύτως νόμιμα σε έναν πόλεμο, τα συμβατά που λέμε, ως και τον ανταρτοπόλεμο.
Αρκετές φορές έδειχνε να γέρνει η πλάστιγγα προς τη μια ή την άλλη πλευρά, απόδειξη πως τα πράγματα ισορροπούσανε με τρελό τρόπο, πάνω σ’ ένα καλοτεντωμένο σκοινί.
Την ίδια ώρα, κάποιοι αγνώμονες βγαίνανε στις πλατείες και λοιδορούσανε τους πολιτικούς μας και τις προσπάθειές τους. Κάποιοι αχάριστοι φωνασκούντες, που η μόνη τους έγνοια ήταν το να προσθέσουν εμπόδια στο ήδη δύσκολο έργο της διαπραγμάτευσης.
Αλλά δεν ξέρουν οι κακομοίρηδες τι είναι να σε παίρνουν με τη λιμουζίνα, να σε βάζουν στο αεροπλάνο άρον - άρον, να σε ταΐζουν, να σε ποτίζουν, να σε οδηγούν σε εκείνα τα μεγάλα κτήρια με τα κόκκινα χαλιά και να σε παραχώνουν σε μια πολυτελέστατη αίθουσα παρέχοντάς σου και του πουλιού το γάλα, ώστε να αντιμετωπίσεις με τα καλύτερα εφόδια πολλούς ανθρώπους, που έχουν εξ ίσου γεμάτη τσέπη με σένα.
Δεν τα ξέρουν όλα αυτά, δεν τα έχουν ζήσει και γι’ αυτό ειρωνεύονται την όλη κατάσταση. Ειρωνεύονται όταν στο άγριο ξημέρωμα βγαίνουν κατάκοπα τα «κοστούμια» και κάνουν δηλώσεις. Έχουν πάντα την αίσθηση πως μόνο το δικό τους ξενύχτι έχει ουσία και βάση. Τοποθετούν στο ίδιο επίπεδο το παιδαριώδες άγχος τους να βρούνε «99 ευρώ για να βάλουν στην μπάντα 1 κατοστάρικο», με το άγχος των καλοζωισμένων να εμφανίσουν ως διά μαγείας, από το πουθενά, πολλά δις και τρις.

Ανόητοι είναι, και είναι ανόητοι γιατί απλά δεν καταλαβαίνουν το δυσθεώρητο μέγεθος της ανοησίας τους. Δε φτάνει εκεί το μυαλό τους. Δεν μπορούν να σκεφτούνε πως οι μόνοι που στέκονται αλληλέγγυοι απέναντί τους είναι οι «αφράτοι» πολιτικοί. Και οι δικοί μας και οι ξένοι.
Το να πασχίσει ο φτωχός να βρει λύση στα προβλήματά του είναι το λογικό. Εδώ όμως δίνουν όλο τους το «είναι» αυτοί που δεν έχουν ανάγκη. Αυτοί που δεν έχουν προσωπικό όφελος. Και κάποιοι τους βρίζουν…
Δεν καταλαβαίνουν πως το «αφράτο» και η «γεμάτη τσέπη» είναι «στολή εργασίας»; Δεν καταλαβαίνουν πως μέσα της κάθε τέτοια «στολή» κρύβει ένα μαχητή; Γιατί μιλάνε ακόμη για «μπεμπέδες» και για δειλούς «yesmen», που παρέδωσαν δήθεν την εθνική μας κυριαρχία στα ξένα συμφέροντα;
Εξάλλου, πότε γνωρίσανε αυτοί οι κύριοι την εθνική κυριαρχία για να νιώσουν σήμερα την απώλειά της; Ποια χρονιά;
Όπως και να ‘χει, γι’ αυτούς τους λίγους που καταλαβαίνουν, η μάχη δόθηκε και δόθηκε αντρίκια. Και κερδίσαμε ανέλπιστα…
Ξεπεράσαμε το ψεύτικο δίλημμα «φτωχοποίηση» ή «χρεωκοπία» που μας πλασάριζαν τόσο καιρό οι τροϊκανοί και πετύχαμε το απόλυτο.
Φτωχοί σε τέτοιο βαθμό ώστε να ζούμε ουσιαστικά ως χρεωκοπημένοι!!! Και προσέξτε το πιο σημαντικό. Όλα αυτά μακριά από την άτακτη χρεωκοπία… τουλάχιστον για 3 μήνες!
«Η χώρα οδηγήθηκε ως εδώ τυχαία και δεν πρέπει να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος», είπε ο Βενιζέλος. Άρα, τώρα, ο ίδιος οδηγός… έχει σχέδιο…