Πολιτικοί που αποφεύγουν να περπατήσουν στο δρόμο, πολιτικοί που φοβούνται να βρεθούν σε εκδηλώσεις, πολιτικοί που σκέφτονται να πάνε στις περιφέρειές τους, πολιτικοί που δικαιολογούνται στα κανάλια, πολιτικοί που δε μιλάνε στους πολίτες. Πολιτικοί ξένοι με τους πολίτες. Πολίτες ξένοι με τους πολιτικούς.
Για να γίνεις πολιτικός υποτίθεται ότι έχεις κάποια χαρίσματα που δεν έχουν άλλοι, όπως ρητορική δεινότητα, όπως θάρρος να μάχεσαι, όπως κοινωνικότητα ή εξειδικευμένη γνώση… όπως πολλά… αλλά αν δεν έχεις ένα βασικό στοιχείο, πολιτικός, ακόμα και αν γίνεις, δε θα είσαι ποτέ: αγάπη για τον άνθρωπο. Αγάπη, τίποτα λιγότερο. Πολιτικός δε γίνεσαι για τον εαυτό σου, πολιτικός γίνεσαι για τους άλλους. Για αυτούς που θα σε γνωρίσουν, για αυτούς που θα σε ακούσουν, για αυτούς που θα σε πιστέψουν, για αυτούς που θα στηρίξουν τα όνειρά τους πάνω σου… για αυτούς που θα δουν σε εσένα ένα κομμάτι του εαυτού τους που τους λείπει και θέλουν να σε στείλουν με την ψήφο τους, με τη δύναμή τους, στη Βουλή των Ελλήνων να τους αντιπροσωπεύσεις, να τους υπερασπιστείς. Και η δουλειά σου ως βουλευτή είναι να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό για αυτόν τον κόσμο, για το καλό του, για το συμφέρον του, για το μέλλον του. Είναι τόσο απλό. Αν αυτή την αγάπη, αν αυτή την ευθύνη δεν μπορείς να τη νιώσεις μέσα σου, δεν κάνεις για πολιτικός. Δεν μπορεί ο καθένας να γίνει πολιτικός. Δεν είναι η πολιτική για όλους. Αν δεν το ‘χεις μέσα σου, άσ’ το. Άσ’ το για κάποιον άλλον που το ‘χει καημό να προσφέρει και στη χώρα του και στους συνανθρώπους του, κάποιον που θα ακούσει τα προβλήματα του κόσμου, θα τους πιάνει το χέρι, θα χαίρεται με τις χαρές τους, θα λυπάται με τις λύπες τους, θα συμπάσχει - μια λέξη τόσο ξεχασμένη -, κάποιον που θα θυμάται τα πρόσωπά τους όταν ψηφίζει νομοσχέδια στη Βουλή, κάποιον που θα μπορεί να τους κοιτά στα μάτια.

Η καλύτερη «εκπαίδευση» για έναν πολιτικό δεν είναι πτυχία ή αξιώματα, αλλά είναι η προεκλογική εκστρατεία. Κάτι που τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα δε βλέπουμε. Συνεχιζόμενες πρόωρες εκλογές που αφήνουν τον ελάχιστο χρόνο στους υποψηφίους να γνωριστούν με τους ψηφοφόρους τους και τις περιφέρειές τους, ευθύνονται κατά ένα μεγάλο μέρος για την αποξένωση των πολιτικών με τους πολίτες. Αν δεν κουραστείς και αν δε γίνεις κομμάτι με τους συνανθρώπους σου, αν δεν τρέχεις από γειτονιά σε γειτονιά και από χωριό σε χωριό, αν δε σφίξεις το χέρι, αν δε δεις τα πρόσωπά τους και δεν ακούσεις τα προβλήματά τους, αν δε νοιαστείς, δεν εκλέγεσαι. Και οι πολιτικοί με ψήφο αυτό το ξέρουν καλά. Ξέρουν ότι είναι στη Βουλή με τη δύναμη αυτών των ανθρώπων και για αυτούς τους ανθρώπους.
Εκτός από τις ανύπαρκτες πια προεκλογικές περιόδους, έχουν μπει στην πολιτική και οι τεχνοκράτες. Φτάσαμε ακόμα και στο σημείο να ζητάμε κυβέρνηση τεχνοκρατών για να μας βγάλει από την κρίση. Δεν έχω κάτι με τους τεχνοκράτες, κάθε άλλο, πιστεύω ότι χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους μέσα στις κυβερνήσεις, σε διευθυντικές θέσεις, σε γραμματείες, ως ειδικούς συμβούλους… οι τεχνοκράτες όμως δεν μπορούν ποτέ να είναι πολιτικοί. Δεν έχουν νιώσει μέσα τους την αγάπη για την πολιτική, δεν έχουν βρεθεί σε χωριά ανάμεσα σε πολίτες να ακούν τα προβλήματά τους, δεν έχει καλλιεργηθεί σε αυτούς η αγάπη για το λαό, για το συνάνθρωπο… δε λειτουργούν για τον πολίτη, λειτουργούν για το αποτέλεσμα, και αυτά τα δύο δεν είναι πάντα συμβατά.

Οι επόμενες εκλογές στη χώρα μας πιθανότατα θα είναι και αυτές βεβιασμένες. Και πάλι άντε σε 40 μέρες να εκλέξεις τους πολιτικούς που θέλεις να σε αντιπροσωπεύσουν στη Βουλή των Ελλήνων, που θέλεις να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες τόσων ανθρώπων και της χώρας αυτής. Μέσα σε 40 μέρες. Με όλο το άγχος και όλο τον εκφοβισμό, κάντε το τώρα, ψηφίστε τώρα γιατί χανόμαστε. Ποιους; Ποιοι είναι αυτοί που καλούμαι να ψηφίσω; Με ξέρουν; Τους ξέρω; Γιατί με το ζόρι να ψηφίσω κάτω από αυτές τις συνθήκες και πάλι; Και μέσα στο γενικότερο χαμό στην επόμενη κυβέρνηση θα προστεθούν ακόμη περισσότεροι «τεχνοκράτες», χωρίς την παραμικρή αίσθηση τι σημαίνει να είσαι πολιτικός, χωρίς ψηφοφόρους να λογοδοτούν, χωρίς πρόσωπα και ονόματα στο μυαλό τους όταν παίρνουν αποφάσεις.
Η αθωότητα στην πολιτική έχει χαθεί γιατί πρώτα χάθηκε μέσα μας, σε πολίτες και πολιτικούς. Χάθηκε η αγάπη για την πολιτική, η αγάπη για τους πολίτες. Δε χρειαζόμαστε άλλες εκλογές. Πολιτικούς να εκλέξουμε σε αυτές τις εκλογές χρειαζόμαστε. Ας βρούμε πρώτα αυτούς τους πολιτικούς και μετά προχωράμε και στα άλλα.

http://mouekaneentyposi.blogspot.com