Δεν πήρε ούτε ένα παυσίπονο.
«Δε θέλω να το δηλητηριάσω από τώρα», έλεγε.
Και το τσιγάρο, δυσκολεύτηκε, αλλά το έκοψε κι αυτό. Για χατίρι του.
Είχε αγοράσει και βιβλία πολλά. Αγγλικά κι ελληνικά. Για να ξέρει τι να κάνει, πριν και μετά. Είχε και συμβούλους, δόλιους, για να μην ξεφύγει σε τίποτα και με επιτυχία να φτάσει ως το τέλος.
Πήγε στο γιατρό μια φορά κι όταν της συνέστησε κάποια αγωγή και πως έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο, δεν ξαναπάτησε.
Κίνησε γη και ουρανό και στην αχανή πολιτεία της Νέας Υόρκης, όπου όλα τα βρίσκει κανένας, ανακάλυψε μια παράξενη μαμή, στην οποία και εμπιστεύτηκε τα υπόλοιπα.
Με πόνους φριχτούς κι αγώνα μεγάλο, τα κατάφερε να ακούσει το κλάμα ζωής του παιδιού της. Έδειχνε σχεδόν λιπόθυμη, μα βρήκε δύναμη, χαμογέλασε ευτυχισμένη.
Γιατί πήρε την εξουσία. Δηλαδή την περιουσία του άτυχου που την πίστεψε, και την παντρεύτηκε μαζί με τα εκατομμύριά του.
Κι όσο μεγάλωνε το μωρό, δενόταν ψυχικά μαζί της, γιατί κάθε μέρα, κάθε λεπτό τού έλεγε.
«Είσαι το αίμα μου. Είσαι ένα κομμάτι από μένα. Κόντεψα να πεθάνω για να σε φέρω στον κόσμο. Εγώ σε θήλαζα. Έπινες τη σάρκα μου για να γίνεις ένα αγγελούδι. Γι’ αυτό πρέπει να αγαπάς τη μανούλα σου. Δεν έχεις τίποτα άλλο στον κόσμο.»

Όταν ρωτούσε για τον πατέρα της, την έκοβε.
«Είναι ένας άχρηστος. Μόνο λεφτά μάς δίνει κι αδιαφορεί.»
«Μα τον αγαπάω…»
«Πάψε. Μόνο τη μανούλα σου να αγαπάς αγγελούδι μου.»
Έτσι κρεμάστηκε στο λαιμό της.
Γρήγορα όμως η γλυκιά μανούλα άρχισε να γίνεται πολύ αυταρχική, κακιά και στρίγκλα καμμιά φορά. Αλλά πάντα με το ψεύτικο χαμόγελο τη φόρτωνε ενοχές, πως τάχα για χατίρι της εγκατέλειψε την καριέρα της, κι ας μην είχε κάνει στη ζωή της ποτέ τίποτα. Τίποτα εκτός από το να φροντίζει τη γυμναστική της. Κι αφού έφαγε τα πολλά εκατομμύρια του άντρα της, έψαξε και βρήκε άλλο θύμα. Πιο πλούσιο και πιο νέο. Σα να λέμε πιότερη εξουσία.
«Και την ψυχή μου θα πουλούσα στο διάολο για να τον βουτήξω», είπε μια μέρα στην αδερφή της, που κοκκάλωσε στο άκουσμα τόσο βαριάς κουβέντας.
Και βέβαια με πανουργίες τα κατάφερε, τον χώρισε από τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του, τον παντρεύτηκε και ξαναγέμισε το πουγκί της λεφτά, το έντερό της περιττώματα, το κορμί της σεξ και το μυαλό της το αλαζονικό ανταύγειες.

Μα έλα ντε που πρόβλημα ήταν το επονομαζόμενο, ακόμα, αγγελούδι της. Έψαχνε κάθε τρόπο, κάθε μέσον και την ξεφορτωνόταν.
Πότε σε σχολειά, επικίνδυνες παρέες και κατασκηνώσεις την έστερνε με το ζόρι, πότε στη θεία, στη γιαγιά, στη φιλενάδα, τη γειτόνισσα ή την νταντά την άφηνε μια, δυο και δέκα μέρες, για να απολαμβάνει εις βάρος της ταξίδια, σεξ και τη χλιδή του πλούτου.
Για τα εφήμερα, φθαρτά και φθοροποιά αγαθά.
Κι υστερνά την έβαλε να δουλεύει σκληρά, πολύ σκληρά για την ηλικία της, γιατί έπρεπε να ξεπληρώσει, λέει, τα χρέη της.
Η μικρή πειθαρχούσε, πονούσε, στεναχωριόταν, και φοβόταν να μιλήσει ή να παραπονεθεί, γιατί μόνο με τρόμο τη φόρτωνε. Και ενοχές με γλυκόλογα ψεύτικα.
Μέχρι που ένα πρωί, όταν η μάνα βγήκε από τη χρυσή αγκαλιά του καινούργιου άντρα της, δε βρήκε το «αγγελούδι» της στο κρεβάτι, μηδέ στο σπίτι.
Σε δυο μέρες την ειδοποίησαν και την αναμάζωξε από ένα παγκάκι.
Και πονώ σα βλέπω τη δικιά μας μάνα, την κατακρεουργημένη, να μας διώχνει όλους εμάς που την αγαπάμε και δώσαμε το αίμα μας γι’ αυτήν. Και τούτο, γιατί οι ιθύνοντες, φαίνεται, ποτέ δεν την πονέσανε στ’ αλήθεια. Απλά τη χρησιμοποιήσανε για ν’ αρπάξουν χαρές, λεφτά και μεγαλεία. Και τώρα σκοτώνουν τα παιδιά της και τα όνειρά μας.
Όμως, μη φεύγετε αδέρφια μου. Υπάρχουν ικανοί νέοι ανάμεσά μας. Με όραμα κι αγάπη για τον τόπο μας που οι άλλοι τον κατάντησαν περίγελω στον κόσμο ολάκερο.
Χρειάζεται αγώνας.