Τα σενάρια για εκλογές τον Οκτώβρη αναθερμαίνονται. Νέες φήμες κάνουν αισθητή την παρουσία τους και ο πολιτικός κόσμος βρίσκεται και πάλι σε αναβρασμό. Κριτήριο ή κερασάκι στην τούρτα φαίνεται πως ήταν αυτήν τη φορά η τελευταία καταστροφική πυρκαγιά στην Αττική, που κλόνισε για μια ακόμη φορά τα θεμέλια της τωρινής κυβέρνησης. Θα μπορούσε άραγε να πάει πιο κάτω το ποσοστό της Ν.Δ.; Θα μειωνόντουσαν ακόμη περισσότερο τα ποσοστά της από κάποια άλλη πιθανή λανθασμένη πολιτική; Η αντίδραση του κρατικού μηχανισμού στην τελευταία καταστροφική πυρκαγιά ήταν ένα ακόμη μελανό σημείο στη θητεία της κυβέρνησης Καραμανλή.
Επειδή ακριβώς για κάποιους στο κόμμα το κακό δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο, πιέζουν για ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το ΠΑΣΟΚ διαμέσου εκλογών. Πολλοί άλλοι, όμως, με πιθανή τη δεύτερη θέση του κόμματος και απώλεια της βουλευτικής ιδιότητας (κάπου 50 τον αριθμό), ανησυχούν και βροντοφωνάζουν «όχι στις εκλογές». Από το ΠΑΣΟΚ τώρα δηλώνουν έτοιμοι για εκλογές και ακόμη περισσότερο για να κυβερνήσουν. Τα σενάρια για πιθανή ανακοίνωση προκήρυξης εκλογών ή ανασχηματισμού με την ευκαιρία της ΔΕΘ ολοένα και πληθαίνουν. Ορισμένοι στη Ν.Δ. μιλούν για αυτοκτονικές διαθέσεις κάποιων, φωτογραφίζοντας ευθέως τον κ. Σουφλιά, που πάντως κάνει πως δεν ακούει όταν ερωτάται σχετικά. Η ουσία πάντως είναι μία: ο τόπος μπαίνει σε νέες εκλογικές περιπέτειες αμέσως μετά από μια άλλη καταστροφική πυρκαγιά. Γεγονός είναι ότι πλέον κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν εξαντλεί την τετραετία χωρίς τριγμούς και ανακατατάξεις που φτάνουν μέχρι την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Λειψές πολιτικές, εσπευσμένες αποφάσεις, βιαστικές νομοθετικές ρυθμίσεις, αλλά προπαντός σκάνδαλα και διαφθορά, δεν αφήνουν περιθώρια ολοκλήρωσης της τετραετίας.
Το φαινόμενο αυτό πιθανά μπορεί να επαναληφθεί και επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Είναι η εποχή τέτοια, είναι η πίεση που ασκείται στους πολιτικούς από τους διάφορους κύκλους συμφερόντων, και οι νοοτροπίες που αλλάζουν άρδην. Η Δημοκρατία (αν υπάρχει) κλονίζεται και τα διάφορα οικονομικά τραστ μαζί με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, επιβάλλουν τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθούν τα κόμματα, καταγράφοντας την ανοχή και τα περιθώρια διακυβέρνησης από το εκάστοτε προπορευόμενο κόμμα.
Είναι λοιπόν πολλοί οι παράγοντες που συντελούν στο να έχουμε κάθε φορά εκλογικά σενάρια πριν συμπληρωθεί η τετραετία. Ο συσχετισμός ξεσπάσματος πυρκαγιών και προκήρυξης νέων εκλογών είναι το αποκαλυπτικό δείγμα των τελευταίων χρόνων. Αφού πρώτα καταστρέφεται ένα τεράστιο κομμάτι γης, αφού απογυμνώνεται στην κυριολεξία ο κρατικός μηχανισμός, ασκείται πίεση για εκλογές προκειμένου να δοθεί η εντύπωση στον κόσμο πως επί της διακυβέρνησης κάποιου άλλου κόμματος δε θα είχαμε παρόμοιες τραγωδίες.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Όχι ότι δεν ευθύνεται η κυβέρνηση της Ν.Δ. για τις καταστάσεις αυτές, όμως το ελληνικό κράτος μπάζει από παντού σε θέματα οργάνωσης και δεν είναι μόνο θέμα κυβέρνησης. Κανείς δεν μπορεί να πιστεύει πως αν κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, δε θα είχαμε καθόλου πυρκαγιές. Δεν είναι μόνο θέμα προσώπων αλλά γενικότερου χειρισμού, οργάνωσης και νοοτροπίας. Σε τελευταία ανάλυση είναι επιεικώς απαράδεκτο να χρησιμοποιείται το φυσικό περιβάλλον ως επιχείρημα για την αλλαγή προσώπων. Η καταστροφή έχει γίνει και η αποκατάσταση χλωρίδας και πανίδας ακόμη δυσκολότερη υπόθεση. Τα σενάρια όμως για εκλογές δε λένε να σταματήσουν. Ο κόσμος έχει μπερδευτεί και δείχνει απρόθυμος να συνδράμει σε αυτήν τη φημολογία που ανακατεύει συνεχώς την τράπουλα της πολιτικής. Άλλοι ισχυρίζονται ότι ο τόπος δε σηκώνει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα νέα εκλογική αναμέτρηση. Και όχι άδικα. Από την άλλη μεριά, με τη συνέχιση των αποτυχημένων κυβερνητικών χειρισμών στα διάφορα θέματα, μεγαλώνει και το χάσμα μεταξύ λαού και κυβερνώντων.
Ποια μπορεί να είναι η λύση για την αποδόμηση όλου αυτού του κλίματος που στηρίζει σε σαθρά θεμέλια την ελληνική κοινωνία; Η αλλαγή νοοτροπίας που οφείλει να επιβάλλει στους πολιτικούς ο ψηφοφόρος. Σε περίπτωση που διεξαχθούν και πάλι εκλογές, είναι ίσως μοναδική ευκαιρία για τον ψηφοφόρο να αγνοήσει στην πράξη τις πρακτικές των κόμματων του κοινοβουλίου που δεν έχουν επιφέρει στο σύνολό τους κάποιο θετικό αποτέλεσμα στον κοινωνικό ιστό της χώρας. Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου έδωσαν ένα μάθημα στα μεγάλα κόμματα για το πώς πρέπει να ασκείται η πολιτική. Μια ακόμη απάντηση στο πασίγνωστο ρητό «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» οφείλει να δοθεί και στις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Για να μάθουν όλοι τους πως δεν μπορούν να εμπαίζουν το λαό με τη συχνότητα που αυτοί θέλουν. Και οι τρόποι επιβολής αυτού του μαθήματος ποικίλουν.

* Ο Φίλιππος Ζάχαρης (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.) είναι δημοσιογράφος, συνεργάτης του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων.