Αγαπητό «Εμπρός»,

Ένα λάθος ή αν θέλετε μια παραδρομή του εκτελούντος χρέη τελετάρχη, στην ετήσια επιμνημόσυνη δέηση του Βενιαμίν του Λεσβίου, στη γενέτειρά του το Μεγαλοχώρι, την περασμένη Κυριακή (23/8) έγινε η αφορμή να εκδηλωθούν τα αισθήματα που τρέφουν οι άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης για το πνευματικό-πολιτιστικό σωματείο που φέρει το όνομά του.
Η σειρά των γεγονότων είναι η ακόλουθη. Την παραμονή της καθιερωμένης τελετής, ο υπογράφων, ως πρόεδρος της «Λέσχης Βενιαμίν ο Λέσβιος», τηλεφώνησα στον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, κ. Παναγιώτη Παπγή, εν γνώσει του δημοτικού συμβούλου και γενικού γραμματέα του σωματείου, κ. Θεολόγου Πατερέλη, ενημερώνοντάς τον ότι προτιθέμεθα να καταθέσουμε στεφάνι στο μνημείο του Βενιαμίν. Έλαβα την απάντηση ότι στεφάνι υπήρχε, αλλά θα έπρεπε να προσκομίσω τη σχετική ενδεικτική ταινία με το όνομα του σωματείου.
Την επομένη, μετά το πέρας της ακολουθίας και πριν αρχίσει η επιμνημόσυνη δέηση, απευθύνθηκα πάλι στον πρόεδρο, ο οποίος είπε στον εκτελούντα χρέη τελετάρχη, κ. Ελευθέριο Μηνά, να τακτοποιήσει το θέμα κι εκείνος παρέλαβε την ταινία και μη επιτρέποντας ούτε στον πρόεδρο, ούτε σε μένα να πλησιάσουμε τα στεφάνια, σημείωσε σ’ ένα κομμάτι χαρτιού το όνομα του σωματείου.
Κατά την εκφώνηση του καταλόγου των καταθετών, η Λέσχη κλήθηκε τρίτη στη σειρά, μετά τη Βουλή των Ελλήνων και πριν από τη νομαρχία Λέσβου.
Καταθέτοντας το στεφάνι ως εκπρόσωπός της, αντιλήφθηκα κάποιες φωνές «Πάλι θάλασσα τα ‘κανες», «τα μπέρδεψες», αλλά προς στιγμήν δεν αντελήφθην τι ακριβώς συμβαίνει. Αργότερα κατάλαβα ότι οι φωνές ήταν του πρώην δημάρχου Πλωμαρίου και νυν επίδοξου υποψήφιου νομάρχη κ. Μιχάλη Μαμάκου και κάποιου άλλου που δεν είμαι σίγουρος για την ταυτότητά του. Στην αναμνηστική φωτογραφία για το περιοδικό «Πλωμαρίτικοι Αντίλαλοι», δεν κλήθηκα να φωτογραφηθώ.
Λίγο αργότερα, στο εορταστικό τραπέζι, ο κ. Μαμάκος, απευθυνόμενος στο δήμαρχο Πλωμαρίου, κ. Δημήτρη Βαρβαγιάννη, παραπλεύρως του οποίου είχα καθίσει, με άκρως περιφρονητικό τρόπο για το πρόσωπό μου ισχυρίσθηκε ότι με παρέμβασή μου άλλαξε η σειρά των στεφανιών, ώστε να εμφανισθεί τρίτη η Λέσχη, πριν από «τους θεσμικούς φορείς», προφανώς για προσωπική μου προβολή. Αντέτεινα ότι τη σειρά την είχε κανονίσει ο κ. Μηνάς και ότι δε χαρακτηρίζομαι γενικώς ως ματαιόδοξος, ώστε να κάνω μια τόσο ανόητη κίνηση. Δυστυχώς ο κ. δήμαρχος, πατώντας την πεπονόφλουδα, δήλωσε: «Α τέτοια καν’ς Μαυραγάν’; Κόβιτι του β’ζι». Φυσικά και τώρα ακόμα δεν καταλαβαίνω σε ποιο βυζί αναφερόταν ο κ. Βαρβαγιάννης, εκτός αν εννοεί ότι την πολιτιστική δραστηριότητα της Λέσχης θα πάψει να την ενισχύει.
Ενθαρρυμένος, όμως, ο κ. Μαμάκος από τη στάση του δημάρχου, συνέχισε. «Επειδή έχετε ανταγωνισμούς με το Σύνδεσμο Πλωμαριτών Αττικής (που και αυτός ονομάζεται «Βενιαμίν ο Λέσβιος») τώρα που θα ‘ρθούμε στην εξουσία, θα δημιουργήσουμε “Ίδρυμα Βενιαμίν ο Λέσβιος”, με χρηματοδότηση, υποτροφίες και άλλα, γιατί δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε την πνευματική κληρονομιά του Βενιαμίν να τη χειρίζεται ο καθένας για να τελειώνουμε μ’ αυτά.» Αυτονόητα και πηγαία ανάβλυσε η πλήρης εκπλήξεως ερώτησή μου στον κ. Μαμάκο. «Δηλαδή ετοιμάζετε δικτατορία; Γιατί μόνο οι δικτατορίες διαλύουν σωματεία και συλλόγους, που λειτουργούν νόμιμα.» Μη απαντώντας στο ερώτημά μου, συνέχισε. «Βρήκαμε και καταστατικό. Το ψάξαμε πολύ, αλλά βρήκαμε.» Του απάντησα πολύ απλά ότι τα καταστατικά των ιδρυμάτων τα καθορίζει ο νόμος, αποχωρώντας από την ομήγυρη.
Κι εδώ γεννώνται τα ερωτήματα:
Η Λέσχη Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος, επί μια 20ετία και πλέον βρισκόταν σε νάρκη και κανείς δεν ενδιαφερόταν γι’ αυτήν, παρ’ όλο που στο παρελθόν και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ‘60 μετείχε ενεργά στην πολιτιστική και πνευματική ζωή του τόπου.
Κι ακόμα, στη διάρκεια της δικτατορίας, στην αίθουσά της φιλοξενούνταν κι έβρισκαν μια καλή κουβέντα οι πολιτικοί εξόριστοι, όπως ο στρατηγός Οπρόπουλος, ο δικηγόρος Γεράσιμος Βασιλάτος, ο μετέπειτα υπουργός Γιώργος Κατσιφάρας.
Μάλιστα κάποιοι υπερεπαναστάτες σκέφθηκαν να τη διαλύσουν, με εσωτερική διάβρωση, που όμως δεν το κατάφεραν.
Σε άλλους δήμους και κοινότητες ένα τέτοιο πνευματικό-πολιτιστικό ίδρυμα, θα αποτελούσε κόσμημα και θα καταβάλλονταν προσπάθειες για την αναβάθμισή του, την ενδυνάμωσή του, την προβολή του. Παραδείγματα η Αγιάσος με το Αναγνωστήριό της, ο Μόλυβος με την Ιστορική Δημόσια Βιβλιοθήκη του ή η Μυτιλήνη με το Φιλοτεχνικό Όμιλο Μυτιλήνης.
Η Λέσχη εδώ και δύο χρόνια άρχισε να ξαναζεί. Να δημιουργεί, να προκαλεί το ενδιαφέρον, να «ξαναφέρνει το Πλωμάρι στην επιφάνεια», όπως είπε γνωστός Πλωμαρίτης που ζει στη Μυτιλήνη. «Γι’ αυτό και μόνο», πρόσθεσε, «πρέπει να υπάρχετε.»
Αυτή όμως η ζωντάνια της, η κινητικότητά της, η προσπάθεια δημιουργίας εμβρυακής, έστω, πνευματικής κίνησης, φαίνεται ότι ενοχλεί κάποιους.
Τους ενδεδυμένους τη σοσιαλιστική λεοντή, γιατί στις επαναστατικές τους φαντασιώσεις ενσαρκώνει τους ανεμόμυλους που κυνηγάνε πάντα και τους συντηρητικούς, γιατί τα φαντάσματα του παρελθόντος τους δεν τους επιτρέπουν να ευδοκιμήσουν στο νέο περιβάλλον.
Είναι χαρακτηριστικό πως και ο αντιδήμαρχος κ. Γιάννης Ξανθούλης, κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος με τον κ. Μαμάκο, την περασμένη άνοιξη, πρότεινε στο Δημοτικό Συμβούλιο τη μετατροπή της Λέσχης, σε κέντρο νεότητος, λες και ήταν ιδιοκτησία του δήμου το σωματείο. Τώρα φαίνεται ότι δειλά-δειλά, αρχίζει να προσχωρεί στην άποψη αυτή και ο δήμαρχος κ. Βαρβαγιάννης. Και γιατί σήμερα ακριβώς σκέφθηκε ο ελπίζων σε νομαρχιακή υποψηφιότητα κ. Μαμάκος το ίδρυμα, όταν τέσσερα χρόνια κοινοτάρχης Μεγαλοχωρίου και οχτώ χρόνια δήμαρχος Πλωμαρίου δεν είχε πράξει ούτε είχε σκεφθεί κάτι;
Απλώς διερωτάται κανείς. Γιατί το Πλωμάρι το θέλουν με μια κλειστή δημοτική βιβλιοθήκη, μ’ ένα κατάκλειστο Πολιτιστικό Κέντρο και μόνο μ’ ένα χορευτικό, που κι αυτό «Βενιαμίν» το ονόμασαν, να αποτελεί το σύμπαν της πολιτιστικής του παρουσίας;
Ποιοι, επιτέλους, επιδιώκουν να κρατούν αυτόν τον τόπο μακράν κάθε είδους πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης και γιατί;

Με εκτίμηση
Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης
Πρόεδρος του Δ.Σ. της
Λέσχης Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος