Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
- «Έτσι καθώς η ύπαρξη νανουρίζεται βιολογικά μέσα στο λίκνο της αφθαρσίας της ύλης, τα φυσικά φαινόμενα παίζουν ένα δευτερεύοντα σημασιολογικό πάνω στην αξιοδάκρυτη σκηνή της αναγκαιότητας.»
- Η αχαριστία πηγάζει από την αναζήτηση της τελειότητας. Μοιάζει με την απληστία σε τούτο. Ότι και οι δύο αρνούνται τα ευγενή κίνητρα μιας τελετουργίας και αγνοούν το νόμο της ανταπόδοσης. Και οι δύο εξάλλου γεννούν την αμφισβήτηση.
- Ο ιδεαλισμός είναι μια θαυμάσια τροφή για εκείνους που κοινωνικά απροσάρμοστοι στέκονται αναποφάσιστοι ανάμεσα στη ματαιοδοξία και τον αγώνα για βιολογική και κοινωνική επικράτηση. Μια τροφή για ήρωες ή μοναχούς.
- Η ευγένεια αποτελεί μέτρο αδυναμίας. Συνάμα αποτελεί καταστάλαγμα πείρας, βάσει της οποίας η ανταπόκριση της στοιχειώδους κοινωνικής συμπεριφοράς ακολουθεί το νόμο των επίπεδων κατόπτρων. Η ευγένεια αντανακλά και αντανακλάται ανάλογα.
- Η χρησιμότητα ενός ατόμου καθορίζει τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί του. Αυτό είναι αυταπόδεικτον. Εκείνο που γεννά απορία είναι το γιατί να μην παγιώνεται κάθε φορά αυτή η συμπεριφορά. Τη στιγμή, μάλιστα, που η χρησιμότητα είναι κάτι που παραμένει.
- «Παρά το χάρισμα του λόγου, οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν να πουν. Μιλούν χωρίς να λένε τίποτα. Η γλώσσα, αντί να τους φέρνει κοντά τον ένα με τον άλλο, τους απομακρύνει ακόμα περισσότερο.» «Αγάπη και καλοσύνη σε τούτο τον κόσμο δεν υπάρχουν πια, γι’ αυτό αυτοκτονούν οι νέοι. Δεν επιδοκιμάζω τις αυτοκτονίες τους, αλλ’ οπωσδήποτε οι νέοι αυτοί είναι οι πιο σοβαροί, οι πιο έντιμοι.» (Ευγένιος Ιονέσκο)
- «Συλλογίζομαι πως αυτός ο θλιμμένος κόσμος που περπατά στο σκοτάδι σφυρίζοντας σαν το μικρό παιδί στο πάρκο φοβισμένο [...].» (από το έργο «Darling-Lily»)
- Θα ‘λεγε κανείς πως ο Θεός είναι η φιλοσοφία του σύμπαντος. Αποτελεί την ανταύγεια σε ένα απέραντο φυσικό μηχανισμό. Είναι το πνεύμα που δεσπόζει στο νευρικό σχηματισμό της απεραντοσύνης. Θα έλεγα, είναι η ψυχή του υλικού κόσμου.
- Περνά κανείς από τον παιδικό εγωκεντρικό ρομαντισμό στον εφηβικό ιδεαλισμό και ανθρωπισμό πριν καταλήξει στην ωριμότητα. Και όταν πια ο δρόμος των παθών τελειώσει, είναι έτοιμος για τη φρόνηση.
- Οι άνθρωποι φέρνουν στο πρόσωπο τη σφραγίδα της αλλαγής τους. Κι έρχεται στιγμή που μιλώντας σ’ ένα φιλικό κουρασμένο πρόσωπο, νιώθεις να σε πλημμυρίζει μια βαθιά αποστροφή για χρόνια που μπορούσαν να ‘ναι όμορφα.
- Οι ανθρώπινες αξίες στέκονται σ’ ένα οριζόντιο επίπεδο και ο άνθρωπος τις βλέπει υψηλότερες ή χαμηλότερές του ανάλογα με το ύψος και τη θέση του. Να τις αγγίξει, όμως, μπορεί μόνο όταν τις πλησιάσει. Γιατί τα χέρια είναι ασφαλώς πιο μικρού βεληνεκούς από την όραση.
- Το άγχος σε μια αγάπη δεν πηγάζει από το φόβο μήπως χάσεις το αντικείμενο της λατρείας σου, αλλά από την αγωνία πώς να το ξαναφέρεις πίσω αν συμβεί κάτι τέτοιο.
- Η χαρά στις προεκτάσεις της θίγει αθέλητα την ακεραιότητα της ψυχικής ισορροπίας των άλλων. Αποτελεί το ερέθισμα βαθέος στοχασμού για τους καλούς και αντιζηλίας για τους κακούς. Και οι δύο καταστάσεις αναστατώνουν.
- Η αχαριστία πηγάζει από την αναζήτηση της τελειότητας. Μοιάζει με την απληστία σε τούτο. Ότι και οι δύο αρνούνται τα ευγενή κίνητρα μιας τελετουργίας και αγνοούν το νόμο της ανταπόδοσης. Και οι δύο εξάλλου γεννούν την αμφισβήτηση.
- Ο ιδεαλισμός είναι μια θαυμάσια τροφή για εκείνους που κοινωνικά απροσάρμοστοι στέκονται αναποφάσιστοι ανάμεσα στη ματαιοδοξία και τον αγώνα για βιολογική και κοινωνική επικράτηση. Μια τροφή για ήρωες ή μοναχούς.
- Η ευγένεια αποτελεί μέτρο αδυναμίας. Συνάμα αποτελεί καταστάλαγμα πείρας, βάσει της οποίας η ανταπόκριση της στοιχειώδους κοινωνικής συμπεριφοράς ακολουθεί το νόμο των επίπεδων κατόπτρων. Η ευγένεια αντανακλά και αντανακλάται ανάλογα.
- Η χρησιμότητα ενός ατόμου καθορίζει τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί του. Αυτό είναι αυταπόδεικτον. Εκείνο που γεννά απορία είναι το γιατί να μην παγιώνεται κάθε φορά αυτή η συμπεριφορά. Τη στιγμή, μάλιστα, που η χρησιμότητα είναι κάτι που παραμένει.
- «Παρά το χάρισμα του λόγου, οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν να πουν. Μιλούν χωρίς να λένε τίποτα. Η γλώσσα, αντί να τους φέρνει κοντά τον ένα με τον άλλο, τους απομακρύνει ακόμα περισσότερο.» «Αγάπη και καλοσύνη σε τούτο τον κόσμο δεν υπάρχουν πια, γι’ αυτό αυτοκτονούν οι νέοι. Δεν επιδοκιμάζω τις αυτοκτονίες τους, αλλ’ οπωσδήποτε οι νέοι αυτοί είναι οι πιο σοβαροί, οι πιο έντιμοι.» (Ευγένιος Ιονέσκο)
- «Συλλογίζομαι πως αυτός ο θλιμμένος κόσμος που περπατά στο σκοτάδι σφυρίζοντας σαν το μικρό παιδί στο πάρκο φοβισμένο [...].» (από το έργο «Darling-Lily»)
- Θα ‘λεγε κανείς πως ο Θεός είναι η φιλοσοφία του σύμπαντος. Αποτελεί την ανταύγεια σε ένα απέραντο φυσικό μηχανισμό. Είναι το πνεύμα που δεσπόζει στο νευρικό σχηματισμό της απεραντοσύνης. Θα έλεγα, είναι η ψυχή του υλικού κόσμου.
- Περνά κανείς από τον παιδικό εγωκεντρικό ρομαντισμό στον εφηβικό ιδεαλισμό και ανθρωπισμό πριν καταλήξει στην ωριμότητα. Και όταν πια ο δρόμος των παθών τελειώσει, είναι έτοιμος για τη φρόνηση.
- Οι άνθρωποι φέρνουν στο πρόσωπο τη σφραγίδα της αλλαγής τους. Κι έρχεται στιγμή που μιλώντας σ’ ένα φιλικό κουρασμένο πρόσωπο, νιώθεις να σε πλημμυρίζει μια βαθιά αποστροφή για χρόνια που μπορούσαν να ‘ναι όμορφα.
- Οι ανθρώπινες αξίες στέκονται σ’ ένα οριζόντιο επίπεδο και ο άνθρωπος τις βλέπει υψηλότερες ή χαμηλότερές του ανάλογα με το ύψος και τη θέση του. Να τις αγγίξει, όμως, μπορεί μόνο όταν τις πλησιάσει. Γιατί τα χέρια είναι ασφαλώς πιο μικρού βεληνεκούς από την όραση.
- Το άγχος σε μια αγάπη δεν πηγάζει από το φόβο μήπως χάσεις το αντικείμενο της λατρείας σου, αλλά από την αγωνία πώς να το ξαναφέρεις πίσω αν συμβεί κάτι τέτοιο.
- Η χαρά στις προεκτάσεις της θίγει αθέλητα την ακεραιότητα της ψυχικής ισορροπίας των άλλων. Αποτελεί το ερέθισμα βαθέος στοχασμού για τους καλούς και αντιζηλίας για τους κακούς. Και οι δύο καταστάσεις αναστατώνουν.