Διαδρομή 37
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 16

Από το γεφύρι με τον Μύλο του Χατζηγιάννη, το ανάχωμα προς τα βόρεια, Προχωρώντας προς τα ανατολικά, έχουμε τον Μυλοπόταμο δεξιά μας, χαμηλά. Γύρω υπάρχουν χαμηλά υψώματα με ελιές, πανάρχαια καλλιέργεια των οικισμών, που υπήρχαν παντού. Σε λίγο, δίπλα στο δρόμο, κάτω από μια συστάδα πεύκων, συναντάμε ένα από τα παλαιοχριστιανικά μνημεία, που είχαν την τύχη να ανασκαφούν, να αναστηλωθούν και να μελετηθούν από τον Αν. Ορλάνδο, στα 1937.
Είναι η γνωστή Παλαιοχριστιανική του Χαλινάδου (θέση 25), η οποία από την διακόσμηση των κιονοκράνων και ένα νόμισμα του Μαυρίκιου Τιβερίου, χρονολογήθηκε στο δεύτερο μισό του 6ου μετά Χριστό αιώνα. Τρίκλιτη βασιλική, σχεδόν τετράγωνη, έχει αναστηλωμένο μέρος του ιερού, υπάρχει ο υψηλός στυλοβάτης και επάνω τους στέκονται οι αρράβδωτες κολώνες με τα επιθήματα και τις βάσεις, όλα από κοκκινωπό ανδεσίτη. Όρθιοι επίσης στέκονται και οι πεσίσκοι που στήριζαν τα θωράκια, στο τέμπλο. Σύμφωνα με τον Ορλάνδο η εκκλησιά ήταν το καθολικό μοναστηριού.
Η παράδοση αναφέρει την ύπαρξη παλιού οικισμού. Προχωρώντας νότια, γύρω μας η κεραμική είναι παντού και σε λίγο συναντάμε το αστέγαστο ιερό της Παναγιάς του Χαλινάδου (θέση 24). Εδώ υπήρχε ναός, ίσως ο ενοριακός του οικισμού, μεταγενέστερος του μνημείου. Το θωράκιο και οι αμφικιονίσκοι ίσως να μεταφέρθηκαν από την παλαιοχριστιανική. Πάντως όλη η περιοχή γύρω μαρτυρά κοντά σ’ αυτές τις ντυμένες από την λειχήνα λαξευμένες πέτρες, την παρουσία του ανθρώπου, στην σκοτεινή αυτή εποχή.

Στην κεντρική φωτο: Η παλαιοχριστιανική το 1999

... και στα 1990, το τέμπλο και οι πεσσοί

Ένα θωράκιο

Η Παναγιά

... ένα θωράκιο

... και ένας αμφικιονίσκος παραθύρου (1988)