Διαδρομή 37
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 34


Το πρώτο γεφυράκι στον παλιό δρόμο

... και πιο κάτω το δεύτερο

Απέναντι από τον Βούναρο, μετά τον παλιό δρόμο και το ποτάμι, υψώνεται ένα πευκόφυτο ύψωμα, δίπλα στον αμαξιτό. Η νότια πλευρά του βλέπει στην πεδιάδα των Μέσσων. Από τον αμαξιτό, ο οποίος στην διαπλάτυνση πριν από χρόνια «έφαγε αρκετά», ξεκινούσαν θεμέλια από λαξευμένους λίθους, ενώ λίγο υψηλότερα τείχος, με έμπλεκτο σύστημα και διαταραγμένη λεσβία δομή, επί 25 περίπου μέτρα διατρέχει την πλαγιά, από Α-Δ. Κάποιος περίβολος, αρχαίας εγκατάστασης, πριν το Δάσος των Πυρραίων, στο στενό, στις παρυφές του Τεμένους. (θέση 5)


Περίβολος με λεσβία δομή


... και έμπλεκτο σύστημα

Πιο πάνω, και πριν την στροφή του αμαξιτού, αριστερά στο χαμηλό πλάτωμα (δίπλα στον δρόμο), ανάμεσα στους αξίστες του πευκοδάσους υπάρχουν πυκνά θεμέλια κτισμάτων, γύρω από το αστέγαστο ιερό, που λατρεύεται σαν Άι-Νικόλας. Τούβλα, κεραμίδια και κεραμική του Μεσαίωνα (εφυαλωμένα και κτενωτά όστρακα), μαζί με λαξευμένους λίθους, είναι διάσπαρτα ένα γύρο. Η τοποθεσία είναι γνωστή σαν του «Δεσπότη» (θέση 7). Έγινε μια υπόθεση (Μάκης Αξιώτης: «Περπατώντας τη Λέσβο», σελ. 365) η τοποθεσία να φιλοξενεί την «Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κρύου Νερού», της Μητρόπολης Μηθύμνης, που αναφέρεται στην Απόφαση της Πατριαρχικής Συνόδου, της 6ης Απρ. του 1331.


Ο Άι-Νικόλας


... και τα κτίσματα