Βλέπω κατά καιρούς αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και δημόσιες τοποθετήσεις διαφόρων  επώνυμων και «επώνυμων» δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, πολιτικών κλπ, για θέματα της επικαιρότητας. Κατά κανόνα αφορούν πράγματα κοινώς αποδεκτά, με αυτονόητη αποδοχή από το πολύ κοινό.  «Μπράβο Στέφανο Τσιτσιπά»,  «τι παιδί είσαι εσύ Γιάννη Αντετοκούμπο», «η καημένη η κοπέλα που τη σκότωσαν και οι τραγικοί γονείς της» και δώστου βροχή τα like πιο κάτω από τους ποικίλους θαυμαστές, που δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τον προφανή σκοπό του εκάστοτε δημοσιολογούντος να γίνει συμπαθής στους πολλούς. Αντίθετα, σε θέματα που κατά το κοινώς λεγόμενο «βρωμάει μπαρούτι» και οι απόψεις διχάζονται, η πλειοψηφία αυτών των εραστών της δημοσιότητας παθαίνει αφωνία ή αρχίζει τα «ήξεις αφήξεις», μην τυχόν και χάσουν την εύνοια των πολλών. Προσωπικά προτιμώ αυτούς που λένε παλικαρίσια την όποια άποψή τους - ακόμα κι αν προσωπικά διαφωνώ μαζί τους - σε θέματα που κάποιοι θα συμφωνήσουν μαζί τους και κάποιοι θα τους αντιπαθήσουν.  Τους άλλους  που βολεύονται με τα εύκολα και τα κοινότοπα, απλά τους αγνοώ.