Καλό μήνα! Έτσι θέλω. Πώς μάθαμε να λέμε «Χριστός Ανέστη» για 40 μέρες; Έτσι και γω. Ακολουθώ κατά κάποιον τρόπο την παράδοση και μάλιστα την επεκτείνω στο έμπα του μήνα. 8 λοιπόν του Σεπτέμβρη και σας εύχομαι καλό μήνα. Ίσως επειδή είναι καλό παραδοσιακά να εύχεσαι και… έχει ο Θεός…

Αλλά, «καλό χειμώνα» δε θα σας πω! Πρώτα απ’ όλα είναι σκέτη ανοησία το να εύχεσαι καλό χειμώνα… στην αρχή του φθινοπώρου! Έπειτα, είμαι σίγουρος πως δε θα έχουμε καλό χειμώνα και δεν το μπορώ να σας κοροϊδεύω. Κυρίως, όμως, γιατί αλλάξανε ξαφνικά τα μυαλά μου και γυρνάω την πλάτη μου σε αυτή την ηλίθια παράδοση…

Όπως, ίσως, θα έπρεπε να κάνουμε γενικότερα…

Λέω, αν συνεχίζω να θεωρώ το αγόρι που έχει πολλές γκόμενες, μάγκα, και την κοπέλα που έχει πολλούς γκόμενους, πουτάνα, έχω πρόβλημα…Αν συνεχίζω να αποφεύγω το πέρασμα κάτω από τη σκάλα ή να θεωρώ γκαντεμιά τη μαύρη γάτα και τη νεκροφόρα, έχω πρόβλημα…

Αν συνεχίζω να παρακολουθώ με απάθεια τον «τσάμπα» και το νεαρό που «δε θέλει να χάσει την κουζίνα της μαμάς» στην τηλεόραση, έχω πρόβλημα…

Αν συνεχίσω να είμαι εσωστρεφής ακόμη και στη μεγάλη χαρά, για να μη με «ματιάσουν», έχω πρόβλημα…

Πρόβλημα έχω επίσης αν είμαι εξωστρεφής μόνο και μόνο για «να σας μπω στο μάτι».

Αν συνεχίζω να αφήνω άπλυτα τα παιδιά μου, για πόσες μέρες δε θυμάμαι, μετά από τη βάπτισή τους, έχω πρόβλημα…

Αν συνεχίζω να πιστεύω πως με το να «σωπαίνω», κερδίζω περισσότερα απ’ ό,τι με το να «φωνάζω», έχω πρόβλημα…Και αν δεν επικεντρώνω τις προσπάθειές μου στο να ξεπερνάω τον εαυτό μου και αντί αυτού συνεχίζω να φορτώνω την ενοχική μου καμπούρα με extra φορτίο, το οποίο θα μεταβιβάσω στην πιτσιρικαρία που έρχεται, έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα…

Αξιοπρεπείς ή μοιρολάτρες; Αυτό βρήκα να ρωτήσω κάποιους λίγους, άτυχους συμπολίτες μου, που «παγιδεύτηκαν» στον ιστό της ακατάσχετης φλυαρίας μου και στην ατελείωτη όρεξη που έχω για κουβέντα.

Μια κυρία, Καίτη νομίζω, μου απάντησε πως «αξιοπρεπείς δεν είμαστε», ενώ ο φίλος μου ο Θωμάς μού απάντησε κοφτά, όπως το συνηθίζει και με σαρδόνιο χαμόγελο: «ανάλογα τα λεφτά που έχεις στην τσέπη»!!!

Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ως συμπέρασμα πως είμαστε φιλότιμοι από ανάγκη και επειδή έτσι μάθαμε. Αξιοπρεπείς και ταπεινοί γιατί έτσι μας μάθανε να νομίζουμε πως είμαστε!!!

Το πρόβλημα της οικογένειας θα το λύσει η οικογένεια και ίσως με τη βοήθεια ενός - δύο καλών φίλων ή συγγενών. Το πρόβλημα του γραφείου θα λυθεί εντός του γραφείου και του χωριού, στο χωριό. Το πρόβλημα που αγγίζει όλη τη χώρα, ποιος θα το λύσει; Οι 300; Αναλογικά… δε βγαίνει!!!Τελική λύση, που φυσικά φλερτάρει ασύστολα με την ουτοπία: γυρνάμε την πλάτη στην παράδοση και σε όλους τους θεσμούς που την υπηρετούν και μας καθιστούν αιχμαλώτους του φόβου.

Αφήνουμε εκτός της συνάθροισης των αγανακτισμένων, με ευγενικό τρόπο, συνδικαλιστές και εκπροσώπους κομμάτων. Όπως επίσης και τα «άκρα».Και, η όποια δράση, πρέπει να εμπεριέχει τρία στοιχεία. Συλλογικότητα, ψυχραιμία και φαντασία.

Το πρόβλημα της χώρας πρέπει να το λύσουν οι πολίτες αυτής της χώρας… αξιοπρεπώς.