Λεσβιακό Βιβλίο

30/01/2018 - 16:56

Κώστας Βάρναλης

«Αστυνομικά. 265 χρονογραφήματα (1939-1957) εμπνευσμένα από το αστυνομικό δελτίο»

(Φιλολογική επιμέλεια-κείμενα: Νίκος Σαραντάκος)

Εκδόσεις «Αρχείο»

Αθήνα 2017, σελ 373

 Το καθημερινό αστυνομικό δελτίο καταχωρεί εφήμερα περιστατικά, αλλά ο αναγνώστης σπάνια τους ρίχνει δεύτερη ματιά. Ο ποιητής Κώστας Βάρναλης, τα χρόνια που έγραφε καθημερινό χρονογράφημα για τις εφημερίδες Πρωία, Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Προοδευτική Αλλαγή και Αυγή (1939-1957), αφιέρωσε αρκετά κείμενά του σε μικροειδήσεις του αστυνομικού δελτίου.

Ο Νίκος Σαραντάκος, επιμελητής και σχολιαστής των Χρονογραφημάτων και των λοιπών άρθρων του Κ. Βάρναλη που αποθησαυρίζονται από το 2013 στις Εκδόσεις «Αρχείο», θυμίζουμε τον τόμο «Αττικά», επέλεξε για την παρούσα έκδοση 265 από τα χρονογραφήματα αυτά.

Μικροεγκλήματα, απάτες, φόνοι, εγκλήματα πάθους, παρανομίες, κλέφτες και αστυνόμοι, όλα περιγράφονται με το γνωστό χιούμορ του Βάρναλη και σχολιάζονται με γνώμονα την κοινωνική του ευαισθησία και την κατανόηση που έδειχνε απέναντι στην ανθρώπινη αδυναμία. Η εικόνα της εποχής, για άλλη μια φορά, δεν διαφέρει και τόσο από την σημερινή.

Στην εισαγωγή του Νίκου Σαραντάκου διαβάζουμε: « Τα χρονογραφήματα του τόμου έχουν ως πρώτη ύλη τους τα περιφρονημένα και αξιοπεριφρόνητα μονόστηλα ειδησάκια, που δεν τους ρίχνει κανείς δεύτερη ματιά: στυγερά εγκλήματα αλλά και ευτελείς κλοπές, ευφυείς απάτες και θλιβερές αυτοκτονίες, πολύ αίμα και μπόλικη δυστυχία. Σπάνια κάποιο έγκλημα θεωρείται αρκετά τρανταχτό ώστε να πάρει προαγωγή για την πρώτη σελίδα, όπως ας πούμε ο δράκος της Καλογρέζας προπολεμικά ή της Βουλιαγμένης μεταπολεμικά. Γεννιέται το ερώτημα: αν η πρώτη ύλη των χρονογραφημάτων είναι τόσο αδιάφορη, έχει νόημα να ξαναδιαβάσουμε τα χρονογραφήματα εβδομήντα χρόνια μετά, τη στιγμή που τα συμβάντα που έδωσαν στον χρονογράφο αφορμή και έμπνευση έχουν ξεχαστεί προ πολλού; Πιστεύω πως ναι, πως αξίζει να δούμε πώς σχολιάζει ένας κορυφαίος πνευματικός άνθρωπος κι ένας μεγάλος μάστορας της πένας αυτά «τα συνηθισμένα, τα χιλιοειπωμένα, τα βαρετά» εγκλήματα. Θα δούμε ότι ο Βάρναλης συνήθως δεν στέκεται στο μικροπεριστατικό, αλλά προσπαθεί να αναδείξει τις αιτίες και, κάποτε να προτείνει θεραπεία, όπως π.χ. για την αναγνώριση των εξώγαμων παιδιών. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι δεν χλευάζει τον αδύνατο παραβάτη, παίρνει το μέρος του φτωχού που έκλεψε, αλλά δεν τσιγκουνεύεται την ειρωνεία για τους τραμπούκους, τους παλικαράδες και τους δυνατούς που αδικούν. Επίσης, διαβάζοντας το βιβλίο καταρρίπτεται η εντύπωση πως μόνο στην εποχή μας συμβαίνουν βίαια και ειδεχθή εγκλήματα. Συνειδητοποιούμε όμως πόσο χειρότερα ήταν η θέση της γυναίκας στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Τα χρονογραφήματα του τόμου αυτού είναι γραμμένα με κέφι και με άφθονη ειρωνεία, με τη χαρακτηριστική του μαστοριά, με την αστραφτερή, χυμώδη δημοτική γλώσσα του».

 

Π.Σ

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey