Η συνήθης πρακτική από τους χριστιανούς της χρήσης αρχαίων λίθων και δη επιγραφών στην οικοδόμηση ναών διέσωσε ακόμα μία, αυτήν που μπορεί να δει κανείς στο εξωκκλήσι του Αγ. Γεωργίου στον Καλαμιάρη, αν κοιτάξει πάνω και αριστερά από την είσοδο του Ναού. Την ύπαρξή της γνώριζα από το βιβλίο του Μάκη Αξιώτη, Περπατώντας τη Λέσβο, Α´, σελ. 111, πίν. 18, αλλά μάταια την αναζήτησα το καλοκαίρι του 2016. Αντ’ εμού την επιγραφή εντόπισε και φωτογράφισε ο Ασημάκης Παυλέλλης.

Το τοπωνύμιο «Καλαμιάρης» αφορά οικισμό μεταξύ Παμφίλων και Παναγιούδας, ονομαστό για τα αρχοντικά του αλλά και για την καταγωγή του Ποιητή Οδυσσέα Eλύτη (βλ. Δ. Μπούμπας, « Παναγιούδα: Από τον Εύκλο στον Ελύτη», Μυτιλήνη 2004, 31.

Eικ. 1. Η εντοιχισμένη επιγραφή σε μαύρο περίγραμμα, στην πρόσοψη του Αγ. Γεωργίου (φωτ. Α. Παυλέλλης).

Την διέσωσε βέβαια κατά τις ανάγκες των μαστόρων, σπασμένη περιμετρικά. Το κείμενο της επιγραφής, δημοσιευμένο από παλιά στον τόμο Inscriptiones Graecae XII 2, 408 της Λέσβου, είναι το εξής:

- - - - - - - - - - - -

δος συντρόφου, [ὧν δὲ κυρί-

α Τάτα τῶν θρεψά[ντων καὶ ὧν

αὐτοὶ βούλονται.

Eικ. 2. Το θραύσμα της επιτύμβιας επιγραφής στον Άγ. Γεώργιο, στον Καλαμιάρη Παναγιούδας (φωτ. Α. Παυλέλλης).

Από το ελλιπές κείμενο στοιχειωδώς καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για επιτύμβια επιγραφή, που ίδρυσαν για τους γονείς τους (τῶν θρεψάντων) τα παιδιά τους τα όψιμα ρωμαϊκά χρόνια, τον 2^ο/3^ο αι. μ.Χ. Η χρονολόγηση βασίζεται στο σχήμα του Φ, του Ψ, του Ω και στο μηνοειδές σίγμα. Βασίζεται επίσης στον τύπο του κειμένου, που αρχίζει συνήθως με «ὑπὲρ τοῦ τάδε» και τελειώνει με «μνείας χάριν», που εμφανίζεται σε ύστερες επιγραφὲς. Γι’ αυτό και η συμπλήρωση του κειμένου, είναι επισφαλής κατά την γνώμη μου. Όσο για την σημερινή κατάσταση της επιγραφής, φαίνεται σαν κάποιος να ζωγράφισε τα γράμματα με άσπρο χρώμα.

*Η Μαρία Σ. Διακουμάκου είναι φιλόλογος - επιγραφικός, Ελληνική Επιγραφική Εταιρεία.