Πλημμυρισμένο το χειμωνιάτικο όπως κι εδώ, Αϊβαλί από χρώματα και αρώματα των αγριολούλουδων. Ζουμπούλια τα λέμε εμείς, Νεργκίς απο το αρχαιοελληνικό Νάρκισσος τα λένε οι Τούρκοι, που Sumbul λένε τους υάκινθους. Αυτοφυή στην ύπαιθρο και δη στους αγρούς και ελαιώνες, αλλά τα περισσότερα προέρχονται από το νησάκι Τσιτσέ καντά (που σημαίνει νησί λουλουδιών) ένα απ’ τα 28 του συμπλέγματος των Μοσχονήσιων, η Αργυρόνησος ή Αγκίστρι από το καιρό των Ελλήνων. Ανήκε στην ελληνική οικογένεια Κατερίνη ή Κατερινλή και περιήλθε μετά την Ανταλλαγή σε τούρκους, ως "ανταλλάξιμο". Εδώ και χρόνια πωλείται, αλλά λόγω μάλλον, ασαφών τίτλων και ασυνεννοησίας μεταξύ των κληρονόμων δεν κατέστη εφικτή ως τώρα η πώλησή του. Έχει έκταση 275 στρ και είναι καλυμμένο με ελαιόδεντρα πεύκα και ... ζουμπούλια! Τα οποία πωλούνται στ’Αϊβαλί προς 30 η 50 λίρες (1ή 1,5 ευρώ) ανάλογα το ματσάκι που έχει αρκετά. Ενώ η λίρα έφτασε αυτή τη βδομάδα στη χειρότερη ισοτιμία ever με το 1 Ευρώ = 33 (+) Τ. Λ.