Ξέραμε μέχρι τώρα ότι ένα σοφό και οργανωμένο κράτος πρώτα προσπαθεί να τακτοποιήσει τα γήινα θέματά του και μετά μπορεί να του έρθει η όρεξη (θα λέγαμε και η ευχέρεια) να ασχοληθεί με τα ουράνια, εξού και μόνο υπερδυνάμεις έχουν μέχρι στιγμής κατακτήσει τη διαστημική τεχνολογία.

Εμείς δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα απλό και λειτουργικό ηλεκτρονικό εισιτήριο των μέσων μαζικής μεταφοράς πρωτευούσης, και μας έπιασε η σφοδρή επιθυμία να κατακτήσουμε το διάστημα παράγοντας μικροδορυφόρους σε συνεργασία (άγνωστο ποιας μορφής) με γερμανικούς οίκους και στέλνοντάς τους στο υπερπέραν.

«Κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες».

Καλές είναι οι φιλοδοξίες, αλλά πρέπει να πατάνε κάπου.

Η εθνική αυτή πρεμούρα, για να μην πω αβελτηρία, μου θύμισε το περιστατικό με τον Θαλή τον Μιλήσιο, όπως μας το μαρτυρεί ο Διογένης ο Λαέρτιος:

Ο Θαλής βγήκε από το σπίτι του μαζί με μια γριά και κατευθυνόμενος προς το σημείο όπου θα έκανε αστρονομικές παρατηρήσεις, σκόνταψε, έπεσε σε ένα λάκκο (βόθρο τον αποκαλεί το αρχαίο κείμενο) και χτύπησε κιόλας.

Όταν βόγκηξε, η γριά του είπε εκείνο το μνημειώδες, «Εσύ Θαλή μου μελετάς τ’ αστέρια του ουρανού, και δεν είδες κοτζάμ βόθρο μπροστά στα πόδια σου;».

Σημειωθήτω ότι συζητάμε για τον σοφό των σοφών, που κάποιοι λένε ότι είχε παρατηρήσει μέχρι και τη λόξωση του ζωδιακού κύκλου (!).

Και θα μπορούσαμε βέβαια να συγχωρήσουμε όλο αυτό το σκηνικό της εξερεύνησης του διαστήματος και να το εντάξουμε στις αγαθοφιλόδοξες προθέσεις της κυβέρνησης, όχι όμως και τα όσα διαδραματίστηκαν γύρω και με αφορμή το φαινόμενο, και αποτελούν ελληνικές επιπλοκές και παθογένειες.

Ο λόγος για την παραίτηση Κριμιζή, διεθνούς φήμης αστροφυσικού και ακαδημαϊκού, και για τις εκνευριστικές αντιδράσεις της κυβέρνησης στη σύνθεση και τη λειτουργία θεσμικών οργάνων (ΕΛΔΟ), της κυβέρνησης η οποία έχει αποδείξει μέχρι σήμερα (όρα και τηλεοπτικές άδειες και ΕΣΡ) ότι έχει αλλεργία με τις ανεξάρτητες αρχές, αρέσκεται να περνάει τα σύνορά της και να τις καπελώνει.

Και όμως, οι ανεξάρτητες αρχές είναι, όπως έχουν διαμορφωθεί τα νέα ήθη και τα δεδομένα της τεχνολογίας, το ισχυρότερο και το πλέον απαραίτητο «συνταγματικό» εργαλείο του κράτους.

Το κράτος με την αλαζονεία του, με τις μικροπολιτικές του σκοπιμότητες και τις κομματικές του χειροπέδες πολλές φορές δεν είναι σε θέση να προστατέψει αμερόληπτα κάποια από τα δικαιώματα των πολιτών.

Προς τούτο, το σύνταγμα πολύ σοφά και αρκετά προοδευτικά έχει αναγνωρίσει και οριοθετήσει τις πέντε μεγάλες ανεξάρτητες αρχές (Προσωπικά δεδομένα, απόρρητο επικοινωνιών, συνήγορο του πολίτη, επιτροπές αγοράς και ενέργειας και το ΕΣΡ), οι οποίες έχουν διοικητική, κανονιστική και δημοσιονομική ανεξαρτησία, είναι (ή τουλάχιστο πρέπει να είναι) αποκομμένες από τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό και προσφέρουν ύψιστες υπηρεσίες στη δημοκρατία.

Η κυβέρνηση οφείλει να τις έχει περί πολλού και καλό θα ήταν το επόμενο σύνταγμα να καθορίσει (όχι πλέον περιοριστικά), ότι μπορούν να ιδρύονται και άλλες στο μέλλον, ανάλογα με τις ανάγκες της κοινωνίας και την αδήριτη εξέλιξη.

Το κράτος πρέπει να αντιληφθεί ότι ισχυροποιείται όχι όσο συγκεντρώνει, αλλά όσο εκχωρεί εξουσίες, και να μην ξεχνάει, με αφορμή το άρθρο, ότι μπροστά του θα καραδοκεί πάντα ή ένας λάκκος ή ένας βόθρος…