Οι τιμές στο ελαιόλαδο εδώ και πάνω από έξι μήνες έχουν ξεφύγει πάρα πολύ, λόγω της περιορισμένης παραγωγής σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές χώρες, απόρροια της κλιματικής αλλαγής που έχει χτυπήσει αδυσώπητα την παραγωγή, ενώ οι εκτιμήσεις και για την επόμενη χρονιά, με βάση τα σημερινά δεδομένα είναι κάτι περισσότερο από δυσοίωνες. 

Οι μικρές ποσότητες που υπάρχει ως στοκ στις αποθήκες των ελαιοπαραγωγών, προφυλάσσεται σαν «χρυσάφι» και είτε δεν γίνεται η παραμικρή συζήτηση για πώληση, ή οι τιμές που ζητούνται έχουν ξεφύγει από κάθε λογική, βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη και το χειρότερο όλων είναι ότι με μαθηματική ακρίβεια σε λίγο θα είναι και σε έλλειψη και απλησίαστο για τους καταναλωτές, ενώ δεν αποκλείεται καθόλου, οι τελευταίοι, να στραφούν προς τα σπορέλαια, γεγονός που μακροπρόθεσμα θα είναι καταστροφικό για την αγορά του ελαιολάδου, με ό,τι αυτό σημαίνει για τους ελαιπαραγωγούς και εν γένει για την αγορά αυτού του προϊόντος. Είναι χαρακτηριστικό, σύμφωνα με δημοσιεύματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ότι παραγωγοί που έχουν τα ελάχιστα αποθέματα, ζητούν τιμές στην χονδρική 13 έως και 15 ευρώ το κιλό, κάτι που σημαίνει ότι εφόσον ο έμπορος προχωρήσει σε αγορές, η λιανική τιμή που θα κληθεί να πληρώσει ο καταναλωτής θα υπερβεί τα 20 ευρώ. Ενώ σήμερα , που μιλάμε, ο τενεκές μάλιστα έχει εκτοξευθεί σχεδόν πάνω από τα 160 ευρώ ( τα 16 λίτρα), ενώ μόλις ένα χρόνο πριν πωλούνταν περί τα 80 ευρώ περίπου. Μιλάμε δηλαδή για διπλασιασμό της τιμής, που όπως και να το κάνουμε είναι απαγορευτική για τη συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών. 

Πτώση στις εξαγωγές 

Οι εξαγωγές ελαιολάδου, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί, με ενδεικτικό το στοιχείο ότι τον περασμένο Ιανουάριο η πτώση της αξίας των εξαγωγών ελαιολάδου έφτασε στο 48,6% έναντι του Ιανουαρίου του 2023, που δείχνει την εντυπωσιακή αλλαγή δεδομένων, που εκ των πραγμάτων επηρεάζει και την λεσβιακή παραγωγή. Κατόπιν τούτων δικαιολογημένα όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη νέα ελαιοκομική περίοδο, που ουσιαστικά τώρα ξεκινάει και που ακόμη δεν έχουμε εικόνα και της παραγωγής για να μπορούν να γίνουν πιο ασφαλείς προβλέψεις για το τι μπορεί να αναμένουμε. Οι πρώτες ωστόσο ενδείξεις δεν είναι καλές, αφού οι καιρικές συνθήκες, που πάντα παίζουν το ρόλο τους, δεν ευνόησαν τα ελαιόδεντρα. Ούτε πολύ κρύο έκανε, κάτι που είναι ουσιώδες για την παραγωγή, αλλά ούτε και πολλές βροχές υπήρξαν το προηγούμενο διάστημα, ενώ και αυτή την περίοδο που τις έχει ανάγκη το δέντρο, ώστε να αυξήσει την παραγωγικότητά τους, οι βροχές υπολείπονται κατά πολύ και η συνεχιζόμενη ακαρπία για το μεγαλύτερο μέρος του λεσβιακού ελαιώνα, μάλλον θα συνεχιστεί. 

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες, στην Ισπανία -που είναι η μεγαλύτερη ελαιοπαραγωγική χώρα και η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο και στο ύψος της παγκόσμια παραγωγής και ως εκ τούτου και στην διαμορφούμενη τιμή του προϊόντος- σε κάποιες περιοχές της με έντονο το στοιχείο της παραγωγής ελιάς, έχει κάνει τελευταία ισχυρό παγετό, ενώ υπάρχουν και έντονα καιρικά φαινόμενα με ισχυρές βροχοπτώσεις ακόμη και χαλάζι. 

Στο ναδίρ η ελληνική παραγωγή 

Η δε εικόνα στην Ελλάδα είναι ακόμη χειρότερη, αφού από 350.000 τόνους, ως μέσο όρο παραγωγής το χρόνο, η υποχώρησε στα επίπεδα των 100.000 τόνων, σύμφωνα με τις πρόχειρες εκτιμήσεις, αφού δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. 

Σύμφωνα δε με καλά γνωρίζοντες την αγορά του ελαιολάδου, ένα ζητούμενο είναι η αναπλήρωση των αποθεμάτων, τα οποία έχουν υποχωρήσει στα τάρταρα, και για να συμβεί αυτό πρέπει να έρθει μία σχετικά καλή χρονιά, προκειμένου να φέρει μια σχετική ισορροπία και στην αγορά.Αυτό επί της ουσίας σημαίνει ότι η ομαλοποίηση της αγοράς, τόσο από πλευράς προσφοράς όσο και σε ότι αφορά την τιμή του προϊόντος, απαιτεί στην καλύτερη των περιπτώσεων δύο υποφερτές χρονιές, δηλαδή όχι πριν από το τέλος του 2025.