Διάβασα στα "ΝΕΑ" του Σαββάτου (29/7) συνέντευξη του αρχιτέκτονα κ. Νίκου Σηφουνάκη στο δημοσιογράφο Θανάση Νιάρχο. Αρχίζω από το τέλος της συνέντευξης του: «Όταν σχηματίστηκε η πρώτη κυβέρνηση στην Ιταλία μετά την πτώση του Μουσολίνι με πρόεδρο τον Ντε Γκάσπαρι, αντιπρόεδρο τον Γραμματέα του Σοσιαλιστικού κόμματος τον Πιέτρο Νένι και υπουργό Δικαιοσύνης το γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Παλμίρο Τολιάτι, συνέταξαν νόμο τον λεγόμενο «Σφράτο», που έλεγε ότι σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων από το κέντρο της Ρώμης την Πιάτσα Ντ' Εσπάνια δεν μπορεί να χτίσει κανείς απολύτως τίποτε και ότι ο χώρος ανήκει εξ ολοκλήρου στην Αρχαιολογική Υπηρεσία». Μ' αυτά τα λόγια τελείωσε την ωραιότατη συνέντευξη του ο κ. Σηφουνάκης.

Όταν ο κ. Σηφουνάκης μιλά για αρχιτεκτονική παθιάζεται, γίνεται άλλος άνθρωπος, αρχαιολάτρης που ερωτεύεται τα παλιά οικήματα, τα ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία, τις παλιές σιδεριές σπιτιών και αυλών, τα καλντερίμια. Τότε γλυκαίνει το πρόσωπο του και εκπέμπει μια νοσταλγία για το παρελθόν. Τότε γίνομαι φίλος του.

Ο Αρχιτέκτων Νίκος Σηφουνάκης (2)

Τον κ. Σηφουνάκη τον «γνώρισα» από διηγήσεις γνωστών μου απ' την εποχή που εγκαταστάθηκε πρώτα στην Κάτω Ιταλία να σπουδάσει αρχιτεκτονική ως την ημέρα που οι γνωριμίες του τον τοποθέτησαν Νομάρχη Λέσβου. Έκτοτε είχα προσωπική άποψη για την πορεία του πολιτικού Σηφουνάκη και άλλες πληροφορίες από πολλές πηγές. Κατά την άποψή μου η πολιτική για τον Σηφουνάκη ήταν η «ερωμένη», γιατί μόνον μέσω αυτής μπορούσε να οικοδομήσει τις καλλιτεχνικές του ιδέες, η αρχιτεκτονική υπήρξε η πιστή «σύζυγος» της οποίας της αφιερώθηκε εφ΄όρου ζωής, χωρίς απιστίες. Σαν επιστήμονα τον θαυμάζω και τον παρακολουθώ, σαν πολιτικό δεν τον είχα πρότυπο. Πιστεύω ότι ο Σηφουνάκης αν είχε την ικανότητα να επιλέξει διαφορετικούς συνεργάτες το έργο του ως πολιτικού θα ξέφευγε από την εποχή των «Μαυρογιαλούρων»... και του «Τζουμπέ». Πιστεύω ακόμα ότι η ιστορία θα τον αγνοήσει ως πολιτικό, αλλά θα τον κρατήσει ζωντανό ως καλλιτέχνη στην μνήμη των επερχόμενων στο μακρινό μέλλον. Τέλος δεν υπήρξα προσωπικός ή πολιτικός φίλος του πολιτικού Σηφουνάκη, ούτε το επεδίωξα. Μπορώ όμως να ξεχωρίσω τη μια ιδιότητα από την άλλη και να την προβάλλω χωρίς δισταγμό. Δεν πιστεύω ότι αυτός ο διαχωρισμός είναι εύκολος για τον κ. αρχιτέκτονα. Τέλος.

Υ.Γ Ωστόσο σε επίσκεψή μου στη Ρώμη (κέντρο) πριν αρκετά χρόνια είδα σε πυλωτή πολυκατοικίας περιφραγμένα αγάλματα της Ρωμαϊκής εποχής. Αυτό ως εξαίρεση σε όσα είπατε, με κατανόηση όμως.

Στρατής Δελόγκος

Απιδιάς Λάκκος