Αγαπητή εφημερίδα,
Επανειλημμένα έχω διαβάσει άρθρα για το μέγα πρόβλημα της ρύπανσης από το τυρόγαλα που καταλήγει σε ποτάμια και ακρογιαλιές, αφού υπάρχει αδυναμία διαχείρισής του. Πολλάκις έχω αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν ένα πρόβλημα τόσο παλιό (αφού η τυροκομία υπάρχει χιλιάδες χρόνια) και τόσο κοινό (αφού όλες οι χώρες του κόσμου τυροκομούν) δεν έχει λύση! Αναρωτιέμαι, επίσης, μήπως προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο όταν η ίδια η παράδοση (ελληνική και ξένη) μας δίνει αβίαστα την απάντηση.
Στη Δανία, για παράδειγμα (χώρα με μεγάλη αγροτοκτηνοτροφική παράδοση), έρευνες που έγιναν 100 (!) χρόνια πριν, έδειξαν ότι: στη διατροφή των χοίρων 1 kg αποβουτυρωμένο γάλα μπορεί να αντικατασταθεί με 2 kg τυρόγαλα ή 1 kg κριθάρι να αντικατασταθεί από 12 kg τυρόγαλα, ενώ συνολικά συμπέραναν ότι ένα γουρούνι 50 kg και άνω μπορεί να καταναλώνει καθημερινά 15 kg τυρόγαλα!
Για να έρθουμε και στην Ελλάδα. Όπως δημοσιεύεται στην e-enimerosi (http://www.e-enimerosi.gr/article/2140), στο Νομό Λάρισας που αντιμετώπιζε παρόμοιο πρόβλημα και η Νομαρχία είχε ταράξει τα τυροκομεία στα πρόστιμα, το 2009 συνολικά ως νομός κατάφεραν να παρουσιάζουν μηδενική ρύπανση. Πώς; Με συμφωνία μεταξύ των τυροκόμων και των χοιροτρόφων για τη διάθεση του τυρογάλακτος στους τελευταίους.
Σημειώστε δε πως στην Ελλάδα, ενώ το 1988 είχαμε 74% επάρκεια σε χοιρινό κρέας, σήμερα έχουμε μόνο 35%. Και φυσικά καλύπτουμε τις ανάγκες μας με εισαγωγές (183.000 τόνοι εισάγονται κάθε χρόνο).
Αντί, λοιπόν, να αναλωνόμαστε στο πώς θα αστυνομεύσουμε καλύτερα και αυστηρότερα τα τυροκομεία, δεν αξιοποιούμε το χρόνο και τον κόπο μας στο πώς θα αναπτύξουμε τη χοιροτροφία στο νησί; Και αντί να περιμένουν οι κτηνοτρόφοι επιδοτήσεις από δεξιά και αριστερά, να έχουν συνεχή «επιδότηση» μέσω της δωρεάν τροφής από τα τυροκομεία;

Γιώργος Π.