ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Με την επιστολή του που ακολουθεί, απευθυνόμενος στο συντάκτη του «Ε» Νίκο Μανάβη, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Βορείου Αιγαίου της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, Ηλίας Πολυχνιάτης, λαμβάνοντας αφορμή από σχόλιό του, διατυπώνει τις σκέψεις του για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά του λαδιού.

«Αγαπητέ Νίκο Μανάβη,
Σε καταχώρηση σε προχθεσινό φύλλο του “Εμπρός” (της 27/1/2012) εκφράζεις την απορία σου και την απορία συνεταιριστών για το μεγάλο ενδιαφέρον που δείχνουν έμποροι του νησιού για τα εντόπια βιομηχανικά λάδια, σε αντίθεση με την αδιαφορία τους (όπως γράφεις) για τα έξτρα παρθένα.
Είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον αυτό εμπνέεται από τα εκτός Λέσβου μεγάλα κέντρα εμπορίας ελαιολάδου, τα οποία φλερτάρουν το λεσβιακό μειονεκτικό ελαιόλαδο. Και τούτο γιατί χρησιμοποιούν τα δικά μας “βιομηχανικά λάδια” για να φτιάχνουν με ανάμειξη άλλα, των οποίων τα χαρακτηριστικά είναι ή έχουν βγει εκτός προδιαγραφών ελαιολάδου.
Εδώ θα υπενθυμίσω ότι έχω γράψει και δημοσιεύσει πολλές φορές, αλλά και σχεδόν σε κάθε σχετική εισήγησή μου έχω αναφέρει, ότι τα λεσβιακά λάδια έχουν χαμηλά επίπεδα κηρών και αλκοολών, σε αντίθεση με άλλα, άλλων περιοχών, κατά τρόπο που η ιδιαιτερότητα αυτή (μία από τις τόσες) να συνιστά σημαντικό εμπορικό πλεονέκτημα για το μειονεκτικό λεσβιακό ελαιόλαδο, που μπορεί να αξιοποιηθεί μέσα από μια συντεταγμένη τοπική ελαϊκή πολιτική.

Τόσο, μάλιστα, τα εμπορικά αυτά κέντρα γνωρίζουν από παλιά την ιδιαιτερότητα αυτή και την εκτιμούν, ώστε υπήρξαν εποχές που τα “βιομηχανικά” λάδια μας λειτούργησαν σαν “κράχτες”, για να πουληθούν μαζί με τα “χονδρά” και τα “ψιλά” λάδια μας, όπως και αν ήταν αυτά τότε. Ήλπιζα ότι η εποχή αυτή πέρασε ανεπιστρεπτί. Δυστυχώς, η ειλικρινής αυτή καταχώρηση με αφύπνισε. Φαίνεται ότι, παρά τα άλματα που έγιναν στη βελτίωση της ποιότητας, έχουμε δρόμο ακόμα να κάνουμε μέχρι να φθάσουμε στον ακριβοπληρωμένο σεβασμό των άλλων προς τα έξτρα παρθένα λάδια μας. Τα λίγα φωτεινά παραδείγματα δείχνουν τον τρόπο. Από την άλλη, τα δραματικά παιχνίδια της οικονομικής κρίσης απαξιώνουν το λάδι και αποκαρδιώνουν τον παραγωγό …
Ό,τι και να γίνει όμως, πιστεύω ότι η μοίρα του Μυτιληνιού είναι δεμένη με το λάδι και δεν μπορεί, ούτε και πρέπει, να την απαρνηθεί. Θα είναι λάθος...
Ηλίας Πολυχνιάτης»

σ.σ. Ο καλός φίλος και πρόεδρος της Παραρτήματος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, Ηλίας Πολυχνιάτης, επαναφέρει ένα πολύ ουσιαστικό ζήτημα. Την ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που έχει το ελαιόλαδο της Λέσβου, ώστε παράλληλα, επιτέλους, να αναδειχθεί η ποιότητά του. Δυστυχώς οι σκέψεις αυτές δεν εισακούονται. Ο όποιος υποτυπώδης σχεδιασμός υπάρχει για την προώθηση του ελαιολάδου της Λέσβου, δε λαμβάνει υπόψη τα πλεονεκτήματά του. Έτσι οδηγούμαστε σε θλιβερές καταστάσεις τα ελαιόλαδα της Λέσβου να στριμώχνονται δίπλα σε άλλα πολύ χαμηλότερης ποιότητας ελαιόλαδα.