ΕΠΩΝΥΜΩΣ

Τα όσα έγιναν στη Ζάκυνθο και δεν είχαν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο, είναι φυσικά καταδικαστέα και συνέβαλαν οπωσδήποτε καθοριστικά στο να χάσει βαθμούς η πρωτοπόρος της βαθμολογίας. Όμως στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δυστυχώς, τέτοια γεγονότα δεν γίνονται για πρώτη φορά, ούτε για τελευταία φυσικά… Και η ΑΕΛΚ, η αλήθεια είναι πως στη Ζάκυνθο, πήγε σαν πρόβατο επί σφαγή, απροστάτευτη επί της ουσίας, αφού κανείς διοικητικός παράγοντας δεν ήταν εκεί, για να προστατεύσει την αποστολή και εν συνεχεία τα δίκαια της ομάδας, απέναντι στην επίθεση που δεχόταν καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Προαναγγελθέν έγκλημα
Παραμονές του αγώνα, είχε δημιουργηθεί ένα μεγάλο ερωτηματικό σχετικά με το ποιος θα συνόδευε τελικά την αποστολή της ομάδας, στο κρίσιμο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Ζάκυνθο. Κι αυτό γιατί ήδη από το παιχνίδι στο «Κ. Κεντέρης» με τον Εθνικό, είχε διαφανεί πρόβλημα στην παρουσία της ΑΕΛΚ στο γήπεδο, δεδομένου ότι από το δεύτερο ημίχρονο, όταν και η κερκίδα αποδοκίμασε τον Αντιπρόεδρο της ΠΑΕ, Κώστα Παπαδόπουλο, προκαλώντας τη φυγή του, επί της ουσίας δεν υπήρχε στο χώρο κανείς παράγοντας της ομάδας! Κι αν δεν ήταν τελικά τόσο μεγάλο πρόβλημα στο εντός έδρας παιχνίδι, η παρουσία κάποιου διοικητικού παράγοντα στο εκτός, ήταν μείζον… Και τελικώς υποβαθμίστηκε από τη διοίκηση, με το παιχνίδι στη Ζάκυνθο να μετατρέπεται αυτόματα σε ένα… προαναγγελθέν έγκλημα, με την ομάδα να κατεβαίνει στο γήπεδο με επικεφαλής αποστολής τούς Βαξεβάνη και Καρτάλη και κάποιον κ. Φραντζή (με επιφύλαξη), που εκ του αποτελέσματος δεν μπορούσαν με τίποτα (σ.σ. αφού άλλος είναι ο ρόλος τους) να προστατεύσουν την ομάδα… 

Να αφουγκραστεί τον κόσμο!
Εδώ όμως πια που φτάσαμε, δε γίνεται η ΑΕΛΚ να συνεχίζει με μεσοβέζικες λύσεις και διοίκηση μέσω… τηλεφώνου. Η ομάδα είναι πρώτη, είναι στόχος όλων και κυρίως έχει μεγάλο στόχο το πρωτάθλημα. Καλές και χρήσιμες οι μεταγραφές, αλλά ο Πρόεδρος της ΠΑΕ, κ. Μιχαλάκης, θα πρέπει πρώτιστα να κοιτάξει τις βάσεις της ομάδας που στήνει. Να αφουγκραστεί την άποψη του διχασμένου και αμήχανου αυτή τη στιγμή, κόσμου για την ομάδα και να κάνει ένα άνοιγμα επί της ουσίας σε αυτόν, αφήνοντας πίσω του, κολλήματα και εγωισμούς. Ο δρόμος προς την επιτυχία, είναι μεν μοναχικός -όπως πιστεύει ο ίδιος- αλλά πρέπει να καταλάβει πως αυτό το… λέμε «μεταφορικά»… Κυριολεκτικά είναι αδιανόητο. Έτσι όπως λειτουργεί αυτή τη στιγμή, το μόνο που θα καταφέρει, θα είναι να στήσει απλά ένα γίγαντα με πήλινα πόδια… Αν ανοίξει το μυαλό και την καρδιά του, τότε και θα προστατέψει τη μεγάλη  επένδυση που επιχειρεί και θα βρει φανατικούς υποστηρικτές στο όλο εγχείρημά του, για την Καλλονή.