Το καλοκαίρι τελείωνει, μαζί και οι διακοπές για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου και απ ότι φαίνεται ξαναμπαίνουμε στην ...μέγκενη της καθημερινότητας με την πανδημία παρούσα και εξίσου επικίνδυνη και τα μέτρα προστασίας να εξακολουθούν να δυσκολεύουν τη ζωή μας. Δυστυχώς η δεδομένη χαλάρωση της περιόδου των διακοπών και γενικότερα του καλοκαιριού απέδειξε ότι έδωσε τη δυνατότητα στον ιό να αναπτυχθεί, ειδικά η μετάλλαξή του «Δέλτα», και σε πολύ μικρότερες ηλικίες που συνωστίζονταν σε μπαρ και πάρτυ, με ότι σημαίνει αυτό για τον κίνδυνο διασποράς του στις οικογένειες και στα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα. Και το δυστύχημα είναι ότι ενώ είναι σαφές ότι το ασφαλέστερο προς το παρόν «όπλο» για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ο εμβολιασμός, ακόμη υπάρχει ένα αξιοσημείωτο κομμάτι της κοινωνίας που αρνείται να εμβολιαστεί , είτε από αντιεμβολιαστική ιδεοληπτική εμμονή, είτε από φόβο για τους κινδύνους που μπορεί να προκαλέσει το εμβόλιο. Το βέβαιο είναι ότι ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί ή σπεύδει να προγραμματίσει τον εμβολιασμό του, προκειμένου να δημιουργηθεί το πολυπόθητο τείχος ανοσίας, το κομμάτι του πληθυσμού που παραμένει ανεμβολίαστο δεν επιτρέπει να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα που καλείται η οργανωμένη Πολιτεία να αντιμετωπίσει με την επιχείρηση «πειθούς» της επιστημονικής κοινότητας που έχουν ρόλο και λόγο στην υπόθεση αυτή, αλλά και με υποχρεωτικά μέτρα που απευθύνονται κυρίως στους ανεμβολίαστους στην προσπάθειά να πειστούν και να σπεύσουν να εμβολιαστούν προκειμένου να έχουν τα ίδια τουλάχιστον «προνόμια» με τους εμβολιασμένους και να μην κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, ή να δυσκολεύεται η καθημερινότητά τους, όπως θα συμβαίνει από το επόμενο διάστημα , σύμφωνα με τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Δυστυχώς από το «δόξα το Θεό», που φαινόταν ότι υποχωρούσε η πανδημία με τη μείωση των κρουσμάτων και όλων των άλλων παραμέτρων που σχετίζονται με την υπόθεση αυτή, επανήλθαμε στο «βοήθα Παναγιά» για να μη πάθουμε τα ίδια και χειρότερα με αυτά που βιώσαμε το προηγούμενο διάστημα. Και αυτό το συνεχές «κρύο- ζεστό» έχει φέρει στα όριά της την κοινωνία η οποία βρίσκεται σε μια συνεχή πίεση και σύγχυση, που προφανώς έχει παρενέργειες και επιπτώσεις στην κοινωνική συνοχή.

Δεν γνωρίζουμε πώς θα πάει η κατάσταση με τα περιοριστικά μέτρα και με τα υποχρεωτικά διλήμματα που καλούνται να επιλέξουν οι ανεμβολίαστοι συμπολίτες μας, το σίγουρο είναι ότι για να θωρακιστούμε έναντι της πανδημίας θα πρέπει συντεταγμένα να γίνει ό,τι είναι αναγκαίο γιατί οι αντοχές, τόσο της κοινωνίας, όσο και της οικονομίας, με ότι σημαίνουν όλα αυτά έχουν εξαντληθεί και οι ...μεσοβέζικες λύσεις και οι «τηλεδραστηριότητες» υπολείπονται σε αποτελεσματικότητα από την κανονικότητα των πραγμάτων. Για παράδειγμα η τηλεκπαίδευση σε σχολεία και πανεπιστήμια μπορεί να ήταν μια κάποια λύση στα πλαίσια των πρωτόγνωρων καταστάσεων που προέκυψαν από την πανδημία, σε καμιά περίπτωση ωστόσο, όπως μαρτυρούν και οι ίδιοι οι εκπρόσωποπι της εκπαιδευτικής κοινότητας, δεν πλησιάζει ούτε  και την χειρότερη λειτουργία της εκπαίδευσης, που πράγματι δεν βρίσκεται και στα καλύτερά της! Και είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι ήδη προαναγγέλεται ότι αυτός ο ...τραγέλαφος με φοιτητές να μην έχουν πάρει «μυρωδιά» από τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και εργαστήρια, δεν θα επαναληφθεί και φέτος, τουλάχιστον για τους εμβολιασμένους, στέλνοντας έτσι ένα ισχυρό μήνυμα και για αυτούς που ακόμη παραμένουν ανεμβολίαστοι για τους δικούς τους λόγους. Και εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα και το δικαίωμα στην άρνηση και στο υποχρεωτικό έχει το τίμημά  και τις συνέπειες του, που οφείλει να επιβάλλει η Πολιτεία διά των μηχανισμών της προκειμένου να προστατεύσει τη δημόσια υγεία και τις πιο ευάλωτες κατηγορίες πολιτών. Ωστόσο κατά τη γνώμη μας θα πρέπει παράλληλα με τα όποια υποχρεωτικού τύπου μέτρα να εντείνει την προσπάθεια πειθούς απαντώντας σε όλα τα ερωτήματα και τις ενστάσεις που διατυπώνονται , γιατί κακά τα ψέμματα υπάρχει μεγάλη σύγχυση και παραπληροφόρηση στην κοινή γνώμη από τους διάφορους αυτόκλητους «λοιμωξιολόγους» και «ειδικούς», που αντιστέκονται στον επιστημονικό ορθολογισμό, κινδυνολογώντας ασύστολα.

Σε τοπικό επίπεδο αν και ο αριθμός των κρουσμάτων ειδικά τον τελευταίο καιρό παρουσίασε ανησυχητικές τάσεις και οι εισαγωγές στο νοσοκομείο ήδη είναι αυξητικές, ακόμη η κατάσταση είναι ελεγχόμενη και πάντως δεν χτύπησε «κόκκινο». Η Λέσβος όμως ωστόσο απέχει πολύ ακόμη από το να πλησιάσει το στόχο να χρηστεί free covid νησί, όπως επιδίωξε με την επιχείρηση «γαλάζια ελευθερία» η κυβέρνηση, με τον εμβολιασμό του ενήλικου πληθυσμού του νησιού, αφού υπολείπεται αρκετά σε εμβολιασμούς, παρά την αρχική διάθεση να τρέξει το όλο σύστημα. Κατά τη γνώμη μας ο αρχικός σχεδιασμός που ήθελε να εντάσσεται σε πρώτη φάση το νοσοκομείο και στη συνέχεια και τα Κ.Υ. δεν περπάτησε στο βαθμό που θα έπρεπε και λόγω των προβλημάτων που προέκυψε με την επάρκεια των εμβολίων, αλλά και συνολικά με την επίσπευση των εμβολιασμών, αφού δεν λήφθηκαν αρκούντως υπόψη οι ιδιαιτερότητες της Λέσβου και λόγω μεγέθους και διασποράς του πληθυσμού. Ενδεχομένως το γεγονός ότι η Λέσβος δεν είναι από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς μάλλον λειτούργησε εφησυχαστικά σε σχέση με την ανάγκη επίσπευσης θωράκισης του νησιού έναντι της πανδημίας , όπως συνέβη με άλλους τουριστικούς προορισμούς που τα ποσοστά του ενήλικου πληθυσμού που έχει εμβολιαστεί είναι πολύ ψηλότερα. Δεν ξέρουμε πως μπορεί να εξελιχθεί στη συνέχεια αυτή η υπόθεση, δοθέντος της μεγάλης κινητικότητας της μετάλλαξης «Δέλτα» στην κοινότητα. Οπως και αν έχει όμως επιβάλλεται να οργανωθεί με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο η επιχείρηση εμβολιασμού του πληθυσμού, αξιοποιώντας τα νέα δεδομένα που φέρνουν οι κυβερνητικές αποφάσεις, τόσο σε σχέση με την «υποχρεωτικότητα», όσο και με την επέκταση της δυνατότητας εμβολιασμού και στις μικρότερες ηλικίες, αλλά και η ανάγκη επανεκκίνησης της όλης υπόθεσης, μετά την χαλαρότητα της καλοκαιρινής περιόδου που ήδη ολοκληρώνεται.

Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η Λέσβος, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν αντέχει να ξαναζήσει καταστάσεις σαν αυτές του περσινού χρόνου, με μακρά περίοδο καραντίνας και περιοριστικών μέτρων. Μπορεί οι κυβερνητικοί αρμόδιοι να «αποκλείουν» το ενδεχόμενο γενικής καραντίνας, γιατί προφανώς ο δημόσιος κορβανάς δεν αντέχει να στηρίξει οικονομικά μια τέτοια ιστορία, αλλά δεν αποκλείονται τα τοπικά «λοκντάουν», σε περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε «κατ΄ευχήν» και αυτό δεν θα είναι μια καλή εξέλιξη! Που σημαίνει ότι το ...μπαλάκι πηγαίνει στις τοπικές κοινωνίες να διαχειριστούν τα του «τόπου» τους και για την υπόθεση αυτή. Και επειδή η Μυτιλήνη είναι και  Πανεπιστημιούπολη, όπου αναμένονται εκατοντάδες φοιτητές να επιστρέψουν στο νησί, μετά την εμφανή απουσία τους όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα λόγω των εξελίξεων με την πανδημία και την τηλεκπαίδευση, δεδομένου ότι οι σχολές πρόκειται να ανοίξουν, θα πρέπει οι ευχάριστες αυτές αφίξεις να μη προκαλέσουν δυσάρεστες εκπλήξεις στην κοινότητα του νησιού. Να μη συμβεί δηλαδή, όπως πληροφορούμαστε ότι συνέβη, σε άλλες πανεπιστημιουπόλεις, όπως τα Γιάννενα και η Ξάνθη , που παρατηρήθηκε έκρηξη κρουσμάτων. Οταν οι αρμόδιοι, κυβερνητικοί και επιστημονικοί παράγοντες, που έχουν καλύτερη και πληρέστερη ενημέρωση για το τι «παίζεται» όχι μόνο στη χώρα μας , αλλά γενικότερα στον κόσμο με την υπόθεση αυτή, που έχουμε ...μπλέξει, και σπεύδουν να πάρουν από τώρα μέτρα, ακόμη πιο επιτακτικά από τα προηγούμενα, γιατί ανησυχούν, δεν χωρά κανένας εφησυχασμός σε τοπικό επίπεδο. Και αυτό οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν πρώτα απ΄όλους εκείνοι που διαχειρίζονται τα της πανδημίας. Οφείλουν να κάνουν το κάτι παραπάνω, όχι στη λογική της διεκπεραίωσης μιας συνήθης υπόθεσης, γιατί η ευθύνη τους είναι μεγάλη για ό,τι ήθελε συμβεί. Γι αυτό και δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την ιδεοληπτική αντιεμβολιαστική «λογική» λειτουργών της υγείας, ανεξαρτήτως λόγων και αφετηρίας τέτοιων προσεγγίσεων που επικαλούνται, όταν το ζητούμενο είναι η θωράκιση της δημόσιας υγείας και η αποτροπή του να μπει σε «περιπέτειες» ο κάθε άνθρωπος. Δυστυχώς για τις περιπτώσεις αυτές , που είναι ασφαλώς εξαίρεση, αλλά δεν παύουν να σηματοδοτούν κάτι και να επηρεάζουν, η επιστήμη «σηκώνει τα χέρια ψηλά»! Η ευθύνη των αρμοδίων είναι με κάθε τρόπο να θωρακιστούν οι ευάλωτοι χώροι και πολίτες, γιατί αυτό επιτάσει το δημόσιο συμφέρον και η κοινή λογική, που δυστυχώς δεν είναι δεδομένη για όλους.