Παρόλο που πέρασε σχεδόν ένας αιώνας αφότου η Σμύρνη έχασε τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα που της έδινε ως το 1922, η ειρηνική συνύπαρξη των Ελλήνων, Αρμενίων, Εβραίων, Φραγκολεβαντίνων και βέβαια των Τούρκων κατοίκων της, τα ίχνη των ανθρώπων που έζησαν εκεί, δεν έσβησαν.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στην Σμύρνη -απ’ όλη την Τουρκία- οι άνθρωποι ίσαμε τώρα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την ελληνική λέξη «ασφάλεια» για τον ηλεκτρικό πίνακα των σπιτιών, αφού οι Έλληνες τεχνικοί ήταν αυτοί που έφεραν τον εξηλεκτρισμό στην πόλη! Απ’ αυτούς τους καιρούς, είναι και το ψωμί Boyoz που πουλούσαν οι εβραϊκοί φούρνοι της Σμύρνης, το οποίο σήμερα επιστρέφει στις καταναλωτικές συνήθειες των Σμυρνιών, ενώ ολοένα και πληθαίνουν οι αρτοποιοί που το παράγουν.

Ειδικά στο Άλσαντσάκ στον κοσμοπολίτικο πεζόδρομο Kıbrıs Sehitleri, συχνά βλέπει κανείς ουρές μπροστά στο φούρνο που διαθέτει Boyoz. Τα άγλυκα αυτά ψωμάκια - τσουρεκάκια είναι κάπως πιο λιπαρά από τα συνηθισμένα καθώς περιέχουν και ταχίνι. Το όνομα Boyoz αποτελεί παράφραση του ισπανικού Bollos, που σημαίνει καρύδια.

Αποτελούσαν μέρος των εβραϊκών γαστρονομικών και θρησκευτικών παραδόσεων για περισσότερο από 500 χρόνια, από τότε δηλαδή που εγκαταστάθηκαν μαζικά στην Σμύρνη (όπως και στη Θεσσαλονίκη και αλλού) οι Σεφαραδίτες Εβραίοι που εκδιώχτηκαν από την Ισπανία. Τη μοναδικότητα αυτή της Σμύρνης στο ψωμί Boyoz, στοχεύουν να κατακυρώσουν ως προϊόν γεωγραφικής προέλευσης, το Επιμελητήριο και ο Δήμος Σμύρνης.