Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών με την προχθεσινή εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στη Συρία για να χτυπηθούν οι Τζιχαντιστές, η επιχειρούμενη προσέγγιση με το έως χθες, άκρως εχθρικό για τους Τούρκους, καθεστώς του Άσαντ, με την επίσκεψη στη Δαμασκό του αρχηγού της ΜΙΤ (τουρκική ΚΥΠ), το μέτωπο που επιχειρείται να στηθεί με Ρωσία - Τουρκία - Ιράν, Εμιράτα του Κόλπου, αλλά και τα -με τις ευλογίες ή έστω την ανοχή των Αμερικάνων- χτυπήματα στους Κούρδους της Συρίας, που ως τώρα ήταν σύμμαχοι των ΗΠΑ, συνθέτουν ένα εξαιρετικά μπερδεμένο σκηνικό.

Στόχος του Ερντογάν είναι να αποτραπεί ο λεγόμενος κουρδικός διάδρομος (που μέχρι τώρα κατείχαν οι Τζιχαντιστές) κατά μήκος των συνόρων με την Συρία. Με το διάδρομο αυτόν, οι Κούρδοι επιχειρούν να ενώσουν τα τρία εντός Συριακού εδάφους καντόνια (όπου υπερτερούν πληθυσμιακά) τα οποία απ’ τον περασμένο Μάρτη αυτοανακήρυξαν ως Αυτόνομο Δυτικό Κουρδιστάν ή «Δημοκρατία της Ροτζάβα».

Η περιοχή αυτή συνεχόμενη της αναγνωρισμένης διεθνώς αυτόνομης διοίκησης των Κούρδων (Αρμπίλ) στο Β. Ιράκ, ουσιαστικά θα αποτελέσει την απαρχή ίδρυσης ενιαίου κουρδικού κράτους στα Ν.Α. της Τουρκίας, που αποτελεί τον εφιάλτη κάθε Τούρκου. Ο Ερντογάν συνειδητοποίησε (εκών-άκων) πως δεν τον παίρνουν πια άλλα παιχνίδια με τους Τζιχαντιστές, και συμμορφώνεται με τις υποδείξεις των Αμερικάνων, οι οποίοι μήνες τώρα τον καλούσαν να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις κατά του ISIS. Βέβαια μέλημά του δεν είναι το ISIS, που άλλωστε χάνει συνεχώς έδαφος, αλλά κυρίως το YPG-PYD (Κούρδοι Συρίας).

Όπως εκτιμούν οι ειδικοί, σε ένα 6μηνο περίπου επέρχεται το τέλος του εμφύλιου πολέμου στην Συρία και κάθε εμπλεκόμενος προσπαθεί να κρατήσει τα κεκτημένα του. Η μη εθνοτική διάσπαση της Συρίας φαίνεται πως αποτελεί την κοινή συνιστώσα για όλους και αυτό ευνοεί την Τουρκία.

Όπως θα έλεγε κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, «πολύ κακό για το τίποτα»! Παραμένει όμως το κεφαλαιώδες ερώτημα, οι Αμερικανοί που υποκίνησαν την αραβική άνοιξη στην Συρία και αργότερα όταν εγκατέλειψαν τον ISIS βασίστηκαν (όπως βέβαια και οι Ρώσοι) στους Κούρδους, θα τους εγκαταλείψουν για ακόμη μία φορά όπως συνέβη με τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου;

Και αν πράγματι εκεί οδεύουν τα πράγματα, τα οικονομικά - πετρελαϊκά τους συμφέροντα στην περιοχή, ποιος θα τα εξασφαλίσει; Ποιον να εμπιστευτούν, τον τυχοδιώκτη Ερντογάν ή τον έως χθες σφαγέα Άσαντ;