Οι μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή αρχηγοί της Ν.Δ. δεν αντιμετώπισαν σοβαρές δυσκολίεςμ γιατί ο Καραμανλής είχε αλλάξει πίστα (Πρόεδρος της Δημοκρατίας) και λειτουργούσε ως άτυπος σύμβουλος αποδεκτός απ' όλους. Ο Κώστας Σημίτης δεν ένιωσε απειλούμενος από τον Α. Παπανδρέου, γιατί ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ αποχώρησε από τη ζωή μερικούς μήνες μετά την παραίτησή του. Ο Κώστας Σημίτης, αν και διαφωνούσε με ορισμένες επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου, κράτησε σε χαμηλούς τόνους την κριτική του. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν δυσκόλεψε (φανερά τουλάχιστον) τον Κώστα Καραμανλή ούτε όμως και τον Αντ. Σαμαρά, παρά το γεγονός ότι ήταν ο άνθρωπος που τον είχε ανατρέψει το 1993.

Προβληματική έως ευθέως ανταγωνιστική ήταν η σχέση Βενιζέλου-Παπανδρέου. Ο δεύτερος χρέωσε στον πρώτο συνωμοσία για την πτώση του από την πρωθυπουργία και οδήγησε τα πράγματα στα άκρα συγκροτώντας νέο κόμμα, το ΚΙΔΗΣΟ. Τι γίνεται όμως με τους Αντ. Σαμαρά και Ευάγγ. Βενιζέλο; Και οι δύο είναι εν ενεργεία. Και οι δύο πιστεύουν ότι μπορεί να επιστρέψουν, ίσως ως παράκλητοι για να σώσουν (ξανά) τη χώρα, ενδεχομένως παρέα, αφού, όπως είπε ο κ. Σαμαράς στη συνέντευξή του στη «Real News», «με τον Βαγγέλη η σχέση μου είναι εξαιρετική».

Όποτε μιλούν δημοσίως (ο ένας σπανίως, ο άλλος συχνότατα), δεν κρύβουν την επιθυμία τους να πάρουν πάση θυσία το αίμα τους πίσω. Από την πλευρά τους είναι λογικό. Δεν θέλουν να παραδεχτούν την ήττα τους και ζουν για τη μέρα που θα δικαιωθούν. Η βίαιη ρητορική τους κατά του Αλ. Τσίπρα και η διάθεση ρεβανσισμού (δεν την κρύβουν) υποχρεώνουν τους σημερινούς αρχηγούς της Ν.Δ. και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να λειτουργούν σε καθεστώς επιτροπείας, γιατί και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος έχουν υπολογίσιμα ερείσματα στους κομματικούς μηχανισμούς και στις κοινοβουλευτικές ομάδες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά δεν μπορούν να τους αγνοήσουν, ενώ δεν διαθέτουν για την ώρα τη δύναμη να συγκρουστούν μαζί τους. Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι Σαμαράς ούτε η Φώφη Γεννηματά πιστεύει τα ίδια πράγματα με τον Ευάγγ. Βενιζέλο. Σύρονται όμως για λόγους εσωκομματικών ισορροπιών και αναγκαστικά θολώνουν την πολιτική τους...