Τέσσερα χιλιόμετρα από τη Συκαμιά, δυτικά της, βρίσκεται η Άργενος!

Σ’ αυτό το υπέροχο βουνό...

Δε γνωρίζει κανείς γιατί έχει το ίδιο όνομα με το αρχαίο Άργενον άκρον, το ακρωτήρι του Κόρακα.

...είναι σκαλωμένη η Άργενος

Ένα χωριό σκαρφαλωμένο, κι αυτό, στις βορινές πλαγιές του Λεπέτυμνου, αλλά στην άκρη ενός μεγάλου πλατώματος, ενός «κάμπου» που πηγαίνει μέσα ως τα επιβλητικά κάθετα πρέμνα του βουνού.

...η πλατεία με τα καφενεία (1989)

Ένα ανηφορικό παρακλάδι μάς οδηγεί στην πλατεία του!

...τις ξυλόσομπες

Τρία καφενεία γύρω γύρω, όσο θυμάμαι το χωριό, το ένα με ταράτσα, ανοίγουν περιοδικά και μαζεύουν τον κόσμο, για καφέ, τάβλι και ούζο.

...τα πέτρινα σπίτια

Είναι αυτοί οι καφενέδες που τον χειμώνα η μυσταγωγία του μεζέ διαδραματίζεται γύρω από την ξυλόσομπα.

...το πλατανάκι

Εδώ ήταν και η κοινότητα του χωριού. Τα σπίτια του χωριού έχουν ανακαινιστεί! Πέτρινα κι αυτά, αλλά τα περισσότερα με καινούριες στέγες και κουφώματα, λίγο διαφορετικά απ’ αυτά τα «αρχέγονα» της Σκαμιάς.

...τα σοκάκια

Σε μια μικρή πλατεία με τον παλιό φούρνο, ο πλάτανος δείχνει ένα μικρό χαμένο κέντρο. Τότε άνοιγαν πέντε καφενεία (1936). Πόρτες με ταμπλάδες, με φωταγωγούς, πέτρες λιόμυλων που κάποτε βγάζανε τις ελιές που απλώνονται στους λόφους, ως τη θάλασσα.

...πλατιές πόρτες

Διακόσιοι έως τριακόσιοι κατά διαστήματα οι κάτοικοι παίρνουν το λάδι από 800-1000 μόδια που το βγάζουν στον συνεταιρισμό της Σκάλας Συκαμιάς.

...με φωταγωγούς

Το γάλα όμως από τα 3000-4000 πρόβατα είναι κύριο προϊόν και το μεγάλο ιδιωτικό τυροκομείο (το λειτούργησε το 2000 ο Κουτσοκιόνης) το αξιοποιεί.

...το 1886 και το παλαιό το 1775

Τυροκομείο αναφέρεται το 1928 και το 1988. Υπάρχουν και κάτι τεράστιες καστανιές που θα τις δούμε αργότερα.

...μυλόπετρες λιόμυλων

Έτσι στις αρχές του 20ού αι. (1909) «το έλαιον, τα κάστανα και τα ολίγα γεννήματα» ζουν τους κατοίκους. Το 1850 πάλι τα «ωραία κάστανα, τα καρύδια μετά το έλαιον» παράγονται από το χωριό.

Κάτι όμως που αξίζει να αναφερθεί είναι οι δύο καταγραφές του 16ου αι.

Στα φορολογικά κατάστιχα του 1548 (δύο καταγραφές) οι αποκλειστικά χριστιανικές οικίες του χωριού (36 και 55 μετά 33 χρόνια) πληρώνουν φόρο 4088 και 4083 Άσπρα! Από αυτά πληρώνουν για τις ελιές μόνο 198 και 42 Α και για του δύο ελαιόμυλους μόνο 8 και 6 Α.

...και παλιές βρυσούλες, αρχίζει η Άργενος.

Η μοναδικότητα τούτου του χωριού, σε σχέση με όλα τα άλλα του νησιού, τα οποία φορολογούνται κύρια για τα σιτηρά, είναι ότι η Άργενος πληρώνει φόρο για το κρασί!

Σίγουρα αυτά τα αμπέλια θα γέμιζαν τον ορεινό κάμπο αντί για τα σιτηρά και θα πρέπει να ήταν μεγάλη και καλής ποιότητας παραγωγή.