Πριν προχωρήσουμε βορειότερα στον Άξονα της Ιστορίας και της ομορφιάς του νησιού, πρέπει να κλείσουμε την, μέχρι τώρα, έρευνα, γύρω από το Γενί Λιμάνι.

Το ακρωτήρι...

Σε μια επίσκεψη του 1998, περπατήσαμε προς το ακρωτήρι που το προστατεύει από τον νοτιά! Βράχοι κόκκινοι, φαγωμένοι από την αρμύρα, τα γαλάζια αμάραντα (Limonium sinuatum) παντού λίγο πιο μπροστά στην άνθηση από τα χρυσαφιά της ακτής (Helichrysum orientale), γαλαζαστιβές (Centaurea spinosa) και αστιβές (Sarcopoterium spinosum), σκίνοι, φλήντρες (Phillyrea media) και αγριλιές.

σπαρμένο με βράχους...

Ένα απομονωμένο από τον οικισμό, παμπάλαιο κτίσμα, κρύβεται πίσω από τον βράχο, ένα μ’ αυτόν. Και ο ελιώνας που ανηφορίζει την πλαγιά, τα σέτια του, το πέλαγος «απέραντο μπλε».

υπέροχα κτίσματα...

Εδώ, η ηφαιστειακή πέτρα εμφανίζει τα πολύχρωμα νερά από τις φλέβες του πυριτόλιθου. Της τσακμακόπετρας! Σ’ όλη αυτή την πλευρά του νησιού, μέσα στον ιγκνιμβρίτη, «ρέουν» σαν πολύχρωμα κύματα, αυτές οι «φλέβες».

αλλά και ελιές σε σέτια...

Υλικό για τα εργαλεία των προϊστορικών ανθρώπων, «λεπίδες» στα ντουγένια του αλωνίσματος.. Εδώ όμως, δίπλα στις φλέβες, υπάρχουν «περιποιημένα από χέρι» κομμάτια, μικρά εργαλεία, που θα λέγαμε ότι ανήκουν στους πρώτους κατοίκους του γειτονικού υψώματος της Αγίας Σωτήρας.

«γεννά» τσακμακόπετρα αλλά και μυλόλιθους...

Όμως εδώ και εκεί εμφανίζεται, λιγοστή μεν, αλλά χειροποίητη κεραμική, μέσα στον ελιώνα και στο πλάτωμα, επάνω από την ακτή. Προχωρούν μέχρι την κορυφή και μαζί τους εμφανίζονται και αυτά τα πέτρινα επίπεδα «εργαλεία», αυτοί οι πρώτοι αλευρόμυλοι, οι μυλόλιθοι.

προϊστορικών ανθρώπων

Επομένως αυτό το ακρωτήρι κατοικήθηκε, έστω και σποραδικά, από τους ανθρώπους της πρώιμης χαλκοκρατίας, ίσως μερικοί ψαράδες, κάτω από την οχυρωμένη στο ύψωμα, μεγαλύτερη θέση.