Αφήνοντας τώρα την ενδοχώρα, θα κατεβούμε στη θάλασσα, για να βρούμε το Γενί Λιμάνι (Νέος Λιμήν!) της Κάπης. Ο δρόμος είναι ακόμα χωματόδρομος!

Το Λιμανάκι το 1989...

Μια παραλία, η «πλαζ» στα βόρεια και ένα ακρωτήρι που γεννά τσακμακόπετρα, στα νότια.

και το 1998...

Και από πάνω το ύψωμα της Αγιάς Σωτήρας. Το 1850 βρίσκεται «μίαν ώραν προς βορράν του Μανταμάδου, ο “λιμήν” καινούργιος (Γενί Λιμάν) Αγίων Τεσσαράκοντα».

με το καφενεδάκι, τον πλάτανο και την βρύση το 1989...

Ο Σταυράκης Αναγνώστης επιμένει ότι δεν υπήρχε εδώ ναός, αλλά ότι το όνομα ήταν «Ασαράκου Λιμήν ή τόπος» που το πρόφεραν «ασάρατα» και έτσι οι «λόγιοι!» το μετέτρεψαν σε Αγίους Σαράντα.

Και έτσι το μικρό εκκλησάκι με την επιγραφή του παλιού, 1881 Μαΐου 10, ή κτίστηκε αργότερα ή δεν το γνώριζε ο Σταυράκης. Αναφέρεται και από τον Τάξη ,το 1909!

με τους (;) Άγιους Σαράντα (1989)...

Είναι παλαιότερο του Ασπροπόταμου και διαδέχτηκε το λιμανάκι του Παλιού. Τα κτίσματα βρισκόταν δεξιά στον βράχο. Το μικρό τελωνείο και το παμπάλαιο μπογιατζίδικο (1889 Ιουνίου 26 ΕΓΚ), που ευτυχώς διατηρείται ακόμα.

και νέα σπίτια παντού...

Το 1989 υπήρχε το μικρό καφενείο με την φρίτζα, το μεγάλο κεντράκι με δωμάτια πανδοχείου και ο μεγάλος πλάτανος με την βρυσομάνα.

το παλιό «μπογιατζίδικο»...

Μπροστά υπάρχει το λιμάνι με επαγγελματικές βάρκες από την Κάπη και αρκετές ερασιτεχνικές.

Το 1998 η βρύση δεν υπήρχε, υπήρχαν δύο κέντρα για φαγητό, είχε ανακαινιστεί το εκκλησάκι και είχε βαθύνει το λιμανάκι.

του 1889...

Είναι ένα υπέροχο μέρος, μια παμπάλαια πύλη προς την Ανατολή και τα 9 χιλιόμετρα, μέχρι τον αμαξιτό, θα ασφαλτοστρωθούν.

με των καιρών χαλάσματα...

Όπως παντού στα παράλια, στα χρόνια της «ευφορίας» ξεφύτρωσαν και εδώ αρκετά καινούργια σπίτια.

με υπέροχα κεντράκια...