Πριν αφήσουμε την χερσόνησο του Κόρακα, μας μένει μια διαδρομή που ξεκινά με μονοπάτι από τον δρόμο και κατηφορίζει στον όρμο νότια του υψώματος του φάρου, ανάμεσα στον φάρο και τα Τσόνια.

Ο βράχος με τον Άγιο Θεόδωρο

Εδώ η παραλία φιλοξενεί ξύλα, σημαδούρες από δίχτυα και ό,τι μένει από τον ερχομό των προσφύγων.

...ανάμεσα στην δυτική

Κατσίκια με τα μικρά τους που ξέφυγαν από τα κοπάδια, ρουμανιασμένες ελιές, σχοίνοι, φλήντρες, πρίνοι, αχλαδιές και τετραμίθρες.

...και την ανατολική αγκάλη

Και απέναντι το «πέλαο» να χτυπά τα απόκρημνα, κόκκινα βράχια.

...με θεμέλια

Γκιόλες περίτεχνες και βελανιδιές σαραντάπηχες, ρουπάκια επιβλητικά και σέτια ξεχασμένα στην χρυσοκίτρινη ομορφιά του ανθισμένου ασπάλαθρου.

...και κεραμίδια παλιού κτίσματος

Νερά παντού, εφέτος δεν τα χωρά το χώμα.

...με ξεχασμένα καντήλια

Το μικρό εκκλησάκι, ασπρισμένο, στέκεται επάνω στην βραχώδη προβολή, ανάμεσα στις δύο ερημικές αγκάλες.

...και ξύλινους σταυρούς

Γλάροι, γερακίνες και κοτσύφια ακούγονται μαζί με το κύμα που σέρνεται στο βότσαλο.

...χαμένα κατσίκια

Στην δυτική πλευρά του βράχου δύο μικροί λιθοσωροί σχηματίζουν ένα λιμανάκι..

...σωσίβια επιζώντων του στενού

Ένας σταυρός από δύο δεμένα ξύλα, ένα μεταλλικό, παλιό μανουάλι, ένα μεταλλικό ποτήρι και το μικρό παραθυράκι είναι πεταγμένα γύρω.

...γκιόλες

Έχει όμως κεραμίδια, τούβλα και κεραμική από παλιότερο κτίσμα.

...και ρυάκια

Ένα κυκλικό θεμέλιο (60 εκ. πλάτος) ζώνει την βορινή πλευρά της εκκλησίτσας. Κάτι σαν περίβολος που τον μισό τον έφαγε η θάλασσα και περιέβαλλε τα κτίσματα, τα θεμέλια των οποίων φαίνονται καθαρά. Κάποια εγκατάσταση, κάτω από την βίγλα της κορυφής.

...και Δρυός πεσούσης πας Ανήρ ξυλεύεται.

Είμαστε στον Άγιο Θεόδωρο, το μικρό, απομονωμένο , παραθαλάσσιο εκκλησάκι της Κλειούς.