Μετά την Αγία Μελάνη, σκαρφαλωμένο ανάμεσα στον ελαιώνα βρίσκεται το Πυργί. Πριν από λίγα χρόνια ήταν τα μοναδικά φώτα στην πλαγιά, τώρα έχει γεμίσει ο τόπος σπίτια. Ο δρόμος ανηφορίζει στην πλατεία. Εδώ που υπήρχαν παλιά τρία καφενεία και μετά το ένα της εκκλησίας, τώρα δεν είναι ανοιχτό κανένα. Δεσπόζει η Κοίμηση της Θεοτόκου, μια τρίκλιτη βασιλική τού 1846, με μια εικόνα που ο θρύλος την θέλει να έχει βρεθεί στα νερά του κόλπου. Γι’ αυτό και στη χάρη της την κατεβάζουν στη θάλασσα. Σ’ αυτή την εκκλησιά με τα εντοιχισμένα αρχαία κομμάτια (και βωμός στο ιερό, παλιά επιτύμβια στήλη, 5 επιγραφές κ.α.) έχει αποτεθεί το υλικό που συμφωνεί με την αναγραφή στο κτηματολόγιο του 300 μ.Χ. του ονόματος του σημερινού χωριού. Χω(ρίον) Πυργίον με αμπέλια και ελώδη γη. Άρα η ονομασία του είναι αρχαία και δεν συνδέεται με ορισμένα μεταποιημένα πυργόσπιτα, που διακρίνονταν πριν λίγα χρόνια, στον οικοδομικό του ιστό. Στα 1909, ο Τάξης το βρίσκει με 100 οικογένειες και σχολείον «των αρρένων». Τώρα, σαν προάστιο της πρωτεύουσας, έχει λίγους μόνιμους κατοίκους και πολύ περισσότερους στα γύρω σπίτια.