«Χωρίον Κέντρον αμπέλου ιούγερα… σπορίμου γης ιούγερα… νομής ιούγερα…». Πριν την έξοδο προς Μυτιλήνη από το Πυργί, ένας δρόμος δεξιά οδηγεί στον «οικισμό του Κέντρου». Μια πλατειούλα, λίγα σπίτια, δυο - τρία παλιά και αρκετά νεόχτιστα μεγάλα, κατέχουν όλο το χώρο και τους ελαιώνες γύρω, που έχουν μετατραπεί σε κλειστά κτήματα. Μάλιστα η επιγραφή «προς παραλία Κέντρου», είναι προς ευφημισμόν, αφού δύο δρόμοι χωρίς σήμανση καταλήγουν σε ιδιωτικές κατοικίες.

Το Κέντρο, στα 1850, με δέκα σπίτια αποτελούσε τσιφλίκι της οικογένειας του γνωστού Κολαξίζη. Μετά πέρασαν στους Κουρτζήδες (αναφορά 1905).Το 1985 έστεκε το ερειπωμένο κονάκι, με τον ελαιόμυλο.

Αναφέρονται σιντριβάνια μαρμάρινα, φυλακή και πύργος με ωραίες τοιχογραφίες. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, έφεραν εδώ πρόσφυγες.

Το Κέντρον ήταν λοιπόν «Κώμη» το 300 μ.Χ. Ό,τι έμεινε από τότε, υπήρχε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου, του «μικρού», που αποτελεί το μόνο σημερινό αξιοθέατο, κάτω από τον τεράστιο πρίνο. Υπήρχαν τρεις επιτύμβιες στήλες, τη μια από τις οποίες πρόλαβα και εγώ, στο τοιχίο του δένδρου. Ανέφερε «ΗΡΟΦΑΝΤΟΣ ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗ ΧΑΙΡΕ». Μεταφέρθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Μια άλλη που παραμένει εκεί, έχει ελάχιστα από την επιγραφή της στο κάτω μέρος.

Ο ναός έχει δεξιά και αριστερά του τέμπλου (βόρειος και νότιος τοίχος) δύο τοιχογραφίες ζωγραφισμένες από το Θεόφιλο. Τον Ταξιάρχη και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Από εδώ, δρόμος βγάζει πίσω από το ξενοδοχείο «Silver bay».