Το «Ε» στην τοπική κοινότητα των 1100 κατοίκων, όπου δίπλα τους ζουν 7.500 αιτούντες άσυλο Τα παράπονα των Μοριανών διά στόματος Τρακέλλη, «Χάσαμε την καθημερινότητά μας»

Ο Νίκος Τρακέλλης είναι… αποδέκτης των παραπόνων. «Με ψήφισαν για το χωριό, όχι για να λύσω το προσφυγικό!» λέει χαρακτηριστικά Ο Νίκος Τρακέλλης είναι… αποδέκτης των παραπόνων. «Με ψήφισαν για το χωριό, όχι για να λύσω το προσφυγικό!» λέει χαρακτηριστικά

«Ας ανοίξει κι αλλού καταυλισμός»

27/07/2018 - 11:32 Ενημερώθηκε 27/07/2018 - 12:01

Στην τοπική Κοινότητα της Μόριας μετέβη για άλλη μια φορά το «Ε» προκειμένου να συζητήσει με τους ντόπιους όλα αυτά για τα οποία κινητοποιούνται και προβληματίζονται τα τελευταία χρόνια. Στο καφενείο «Γιώτα» συναντήσαμε τον επί 10 χρόνια πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας της Μόριας, τον Νίκο Τρακέλλη, και άλλους κατοίκους, που ήθελαν να μιλήσουν χωρίς να φωτογραφηθούν- γιατί ήδη νιώθουν στοχοποιημένοι, όπως μας είπαν. Από τα… φολκλόρ της πολύωρης συζήτησης ήταν το συμβάν όπου περνούσε η ντουντούκα, ζητώντας συγνώμη για την ώρα (ήταν 4 το απόγευμα) η οποία ενημέρωνε τους κατοίκους ότι κάποιος έχει αφήσει αφύλακτες 16 κατσίκες!

Περίπου 1700 είναι οι εγγεγραμμένοι κάτοικοι της Μόριας και οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 1100. Οι περισσότεροι ασχολούνται με τα αγροτικά και την κτηνοτροφία. Πώς ήταν το χωριό πριν από το προσφυγικό και πριν εγκλωβιστούν λίγα χιλιόμετρα παραδίπλα, στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης 7,5 χιλιάδες κόσμου; «Είχε την καθημερινότητά του, την οποία έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό. Καταρχήν δεν είχαμε κλεψιές, τα πάρκα ήταν για μας, όπως ζει ένα χωριό, απλά και όμορφα. Τώρα είναι όλα αλλιώς κι αυτό οφείλεται στο προσφυγικό, από το 2015 έως και σήμερα» λέει ο κ. Τρακέλλης. «Όλα τα χωράφια είναι εστία μόλυνσης από μπουκάλια και άλλα σκουπίδια. Περιμένουμε τι θα γίνει με τα λύματα. Μας έχουν φάει τα κουνούπια. Από το 2015 γυρεύω αποσυμφόρηση και βλέπω μόνο συμφόρηση. Για ποιο λόγο να μη γίνει ένας καταυλισμός και σε άλλο μέρος του νησιού, ώστε να αποσυμφορηθεί το Κέντρο της Μόριας», προσθέτει. Κι αυτά τα έχει πει και τα έχει ξαναπεί. Αυτό που δεν θέλουν σίγουρα οι Μοριανοί είναι «η Μόρια» να σημαίνει το χοτ- σποτ και το προσφυγικό και όχι το χωριό τους. Με κάθε ευκαιρία και συνέντευξη που τους ζητούν ξένοι ανταποκριτές για το προσφυγικό, σπεύδουν να τους το διευκρινίσουν. Και μετά τους προτρέπουν να μεταβούν και στο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο και να δουν τις ομορφιές του χωριού… μπας και αλλάξει αυτό το συνώνυμο!

Στο καφενείο «Γιώτα» της Μόριας, το μεσημέρι επικρατεί ησυχία, εκτός αν περάσει η ντουντούκα και φωνάξει για τις αφύλαχτες κατσίκες!

Οι ζημιές και οι… καραμπίνες

«Δεν είναι ότι κλέβουν τα σπίτια μας ή ότι κάνουν ζημιές μέσα στο χωριό», μας λένε οι θαμώνες αναφορικά με τους πρόσφυγες. «Έχουμε χάσει την καθημερινότητά μας. Πηγαίναμε το καλοκαίρι στον κάμπο, είχαμε τα μπαξαβανικά μας, τώρα τα περισσότερα χωράφια είναι λεηλατημένα. Και το καταλαβαίνουμε, αλλά οργιζόμαστε. Όταν μέσα στο Κέντρο δεν χωράν οι οικογένειες ή φοβούνται να κάτσουν επειδή έχει επεισόδια, βγαίνουν έξω και προσπαθούν να βρουν κάπου να μείνουν. Αυτά όμως επιβαρύνουν εμάς!» Τις προάλλες και μετά το συμβάν όπου 78χρονος Μοριανός πυροβόλησε κατά ανήλικου Σύρου, ο κ. Τρακέλλης κάλεσε το χωριό, μια Κυριακή απόγευμα να τους μιλήσει. Αγανακτισμένοι ήταν όλοι, αλλά όχι μόνο με το προσφυγικό. Ήταν αγανακτισμένοι και με την ευκαιρία που άρπαξαν κάποιοι για να ανάψουν ξενοφοβικές φιτιλιές και να απειλούν με καραμπίνες. Μια, που όπως μας είπαν, δεν ήταν το πρώτο συμβάν αυτό με τον 78χρονο. Άλλοι, από την άλλη, αρνούνται το τσουβάλιασμα των αιτούντων άσυλο. «Εμένα μια φορά με είχαν κλέψει, και ήρθαν οι Μαύροι που είναι τα καλύτερα παιδιά και με βοήθησαν» μας λέει μια ηλικιωμένη. Γιατί τα πράγματα δεν είναι άσπρο ή μαύρο και καμιά φορά το μαύρο γίνεται άσπρο και το άσπρο, μαύρο… «από τον μισανθρωπισμό και τον φασισμό» προσθέτει.

 

Το περίφημο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο της Μόριας, που οι κάτοικοί της θέλουν (η Μόρια) να ξαναγίνει συνώνυμο του χωριού και όχι του Χοτ- Σποτ

«Το βάρος της Ελλάδας και της Ευρώπης»

Στην αρχή (σ.σ. το 2015) οι κάτοικοι «δεν τους δώσαμε πολύ σημασία (σ.σ. τους πρόσφυγες). Ίσα- ίσα που τους αγαπήσαμε, τους φροντίσαμε. Προσφέραμε φαγητό και ό,τι μπορούσε να δώσει ο καθένας από τροφή και φαγητό. Όμως ο κόσμος κουράστηκε γιατί δεν κράτησε αυτό μία ή δυο μέρες, αλλά χρόνια». Η Μόρια, για τους κατοίκους της, «σηκώνει όλο το βάρος της Ελλάδας και της Ευρώπης. Αυτό που συμβαίνει εδώ, δεν συμβαίνει αλλού. Έχουν περάσει τουλάχιστον 1 εκατ. πρόσφυγες και μετανάστες εδώ και τρία χρόνια».

«Σε ένα μεγάλο βαθμό είμαστε ξεχασμένοι και ταλαιπωρημένοι» λέει ο κ. Τρακέλλης που χαρακτηρίζει τον εαυτό του τον πρώτο αποδέκτη παραπόνων όλων των κατοίκων. «Το χωριό έβγαλε εμένα σαν πρόεδρο να διαχειρίζομαι τα του χωριού. Δεν με έβγαλε πρόεδρο να διαχειρίζομαι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό. Ακούγονται πολλά για τα χρήματα αυτής της υπόθεσης, κι εμείς δεν έχουμε πάρει ούτε μία δραχμή» προσθέτει.

Ζητούν γραφείο… παραπόνων!

Τι προτείνει; Να ανοίξει ένα γραφείο μεταναστευτικής πολιτικής στην κοινότητα για να πηγαίνει ο κόσμος να λέει τα προβλήματά του: «Είτε λέγονται κλεψιές, είτε λέγονται φωτιές, έρχονται όλοι σ εμένα. Τι μπορώ να κάνω χωρίς χρήματα; Αλλά δεν θέλω λεφτά, να μη νομίζει κανείς κάτι τέτοιο. Ας φτιαχτεί ένα γραφείο για να απευθύνεται ο κόσμος». Παράλληλα πρόσθεσε ότι παρέμεινε ο νησιωτικός ΦΠΑ για όλο το νησί, ενώ «όλο το πρόβλημα βαραίνει 100% τη Μόρια». Για μένα το αντισταθμιστικό θα έπρεπε να είναι για τη Μόρια: «Εγώ δεν βλέπω κανένα άλλο χωριό πάνω στο νησί που να έχει προβλήματα με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, πλην ενός βαθμού της Παναγιούδας. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι τον αγγίζει το προσφυγικό ή ότι αγγίζει όλο το νησί. Εκτός από τα λεφτά που αλλού πέφτουν».

Σε ό,τι αφορά τον τουρισμό διαπιστώνει «Δηλαδή το νησί είχε τον χειμώνα 24 ώρες το 24ωρο τουρισμό;». Και καταλήγει: «Όλοι έρχονται εδώ κάνουν την πολιτική τους και δεν λύνουν το πρόβλημα. Εγώ διαμαρτύρομαι, τα δείχνω, αλλά τίποτα δεν αλλάζει.»

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey