Ο Δήμος Λέσβου αναγνωρίζοντας την κοινωνική διάσταση του θεατρικού έργου «Το τέρας κι εγώ», που έχει γράψει ο συμπατριώτης μας, δημοσιογράφος Σταμάτης Μαλέλλης, και αφορά -«μάστιγα»  της εποχής μας- την κατάθλιψη, παρουσιάζει την ομώνυμη θεατρική παράσταση την Κυριακή 7 Μαΐου στις 8 το βράδυ στο Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης. Θα προηγηθεί παρουσίαση - συζήτηση από τον Σταμάτη Μαλέλλη και  την ψυχολόγο και συγγραφέα Μαίρη Σαμαρτζή.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για ολόκληρη την εκδήλωση και θα πραγματοποιείται με προσκλήσεις -σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις για την πληρότητα του θεάτρου- που θα διατίθενται στο Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης από την Τρίτη 2 Μαΐου.

Το έργο παρουσιάζει τη συναρπαστική ιστορία ενός λαμπρού επαγγελματία που ενώ έχει κατακτήσει την κορυφή της επιτυχίας, ζει για δεκαετίες αγκαλιά με το θάνατο. Ένα συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό ντοκουμέντο, που καταγράφει με συνταρακτικές λεπτομέρειες, την μάχη του ήρωα με την κατάθλιψη και τον πανικό και τον τρόπο που λυτρώνεται. Η μελαγχολία τον χαρακτήριζε από τα παιδικά του χρόνια. Σε συνδυασμό με το αυταρχικό και καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον, γέννησαν την κατάθλιψη, που εκδηλώθηκε έντονα με πανικούς, υπό συνθήκες άγχους και πίεσης στην εργασία του στην τηλεόραση. Κάθε επαφή με την δουλειά τού μύριζε θάνατο. Δεν μπορούσε όμως να την παρατήσει. Φερόταν ενοχικά! Απ’ τη μία γιατί δεν άντεχε να απογοητεύσει τους γονείς του, που τον ήθελαν επιτυχημένο επαγγελματία και οικογενειάρχη, κι απ’ την άλλη γιατί είχε απομακρυνθεί από τους φίλους του, τα όνειρά του, τον πραγματικό του στόχο: ν’ αλλάξει τον κόσμο.

Οι αντιφάσεις

Δεν του άρεσε να είναι αστός και βολεμένος, αλλά ήταν. Ήθελε να αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο, αλλά δεν το έκανε. Αυτή η αντίφαση τον οδήγησε στο να αισθάνεται ένοχος και οι πανικοί ήταν η αυτοτιμωρία του!

Με την βοήθεια της φαρμακευτικής αγωγής και της ψυχανάλυσης, άρχισε σταδιακά να αλλάζει τη ζωή του. Έμαθε να κοιτάζει κατάματα τον εαυτό του, χωρίς να φοβάται για το θέαμα που θα αντίκριζε. Έκανε βουτιά στα «σκουπίδια» που είχε μέσα του και αναθεώρησε τη ζωή του. Αντιμετώπισε με θάρρος τις αιτίες, όσο επώδυνες και αν ήταν. Έφερε κοντά το «Εγώ» με το Υποσυνείδητο. Μείωσε τους συμβιβασμούς. Καθάρισε την καμινάδα του μυαλού του, όπως λέει και ο Γιάλομ. Έβαλε βόμβες στα θεμέλια τού πρέπει. Έγινε ο πρωταγωνιστής της ζωής του. Βγήκε νικητής από έναν αγώνα ζωής και θανάτου. Αυτό που κατάφερε ο ήρωας του έργου μπορούν να το καταφέρουν όλοι όσοι υποφέρουν από την κατάθλιψη και τον πανικό. Το μήνυμα είναι αισιόδοξο: η αρρώστια αυτή περνάει, γιατρεύεται!