Ανθούλα Δανιήλ

Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα

Εκδόσεις Βακχικόν, Αθήνα 2020, σελ. 275

Η Ανθούλα Δανιήλ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, μετεκπαιδεύτηκε στη ΣΕΛΜΕ και πήρε πτυχίο με άριστα. Έλαβε διδακτορικό τίτλο με άριστα ομοφώνως στη Νεοελληνική Φιλολογία. Υπηρέτησε στη δημόσια Εκπαίδευση και στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας, όπου ασχολήθηκε με την επιμέλεια και έκδοση του παιδικού περιοδικού «Αερόστατο» το οποίο απευθύνεται στα Ελληνόπουλα του εξωτερικού. Συνεργάζεται με ιδιωτικά σχολεία για την ενημέρωση συναδέλφων σε θέματα που αφορούν το μάθημα της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας. Συνεργάστηκε, επίσης, με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για τη συγγραφή των βιβλίων Έκφραση-Έκθεση Γ΄ Λυκείου (ομάδα Νίκου Γρηγοριάδη) και Έκθεση Ιδεών - Λόγος Δημιουργικός (επίβλεψη Γιώργου Μπαμπινιώτη). Συνεργάστηκε με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για το DVD «Δώδεκα Έλληνες Λογοτέχνες», με επιλογή και συγγραφή κειμένων και επιμέλεια. Έκανε επιλογή υλικού και αφήγηση στο αφιέρωμα για τον Στρατή Μυριβήλη στην Εκπαιδευτική Τηλεόραση της ΕΡΤ. Επίσης, μαζί με την Αγγελική Κορκοβέλου έγραψε το βιβλίο «Ο Ελληνικός Κινηματογράφος» για το ΙΔΕΚΕ.

Ήταν μέλος κριτικών επιτροπών για βιβλία Λογοτεχνίας και Γλώσσας. Ταξίδεψε για εκπαιδευτικούς λόγους στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, στο Μπουρούντι και στις Βρυξέλλες. Δίδαξε Γλώσσα- Έκφραση και Λογοτεχνία σε πολλά επιμορφωτικά κέντρα (Αθήνα, Πειραιά, Μυτιλήνη, Κυκλάδες κ.ά). Έλαβε μέρος σε πολλά σεμινάρια, συνέδρια, ημερίδες, αφιερώματα και παρουσιάσεις βιβλίων. Έχει εκδώσει βιβλία για τους ποιητές Γιώργο Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη καθώς και μελέτες για την ποίηση και την πεζογραφία, γενικά. Άρθρα της, μελέτες και βιβλιοκρισίες δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων.

Για το νέο της βιβλίο ο ποιητής Γιώργος Βέης σημειώνει στον πρόλογο: «Η αλληλουχία των κεκτημένων της ισχυρότατης μνήμης της τροφοδοτεί τις άρτια δομημένες εκφάνσεις της με ένα συναρπαστικό υλικό: το πλουσιότατο Αρχείο της παράγει ανανεωτικούς, ζείδωρους συλλογισμούς… οδηγεί επαγωγικά στο συμπέρασμα ότι υφίσταται μια πολιτική σύγκλησης των τεχνών σε μια τακτική αφανών ή επιφανών συστοιχιών και ομοιοτήτων».

Η ίδια η συγγραφέας προετοιμάζει τον αναγνώστη με τα παρακάτω: «Θα μπορούσα να ονομάσω το βιβλίο “Προσωπική μυθολογία”, όμως προτίμησα τον τίτλο “Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα”, επειδή ο χρόνος υπακούει σε ένα συνεχές φλας μπακ για να φέρει στο παρόν ό,τι ανήκει στο παρελθόν. Εκ των πραγμάτων η αφήγηση ακολουθεί τεθλασμένη πορεία, εκκινώντας από ένα επεισόδιο της παιδικής ηλικίας ή της μετέπειτα νεανικής ή της τωρινής, που ετεροχρονισμένα επαναξιολογείται και επανεκτιμάται κάτω από άλλο φως.

Αυτά που με απασχολούν μπορεί να αφορούν ένα ιστορικό απόσπασμα, έναν πίνακα ζωγραφικής, ένα γλυπτό, μια μουσική σύνθεση, ένα κινηματογραφικό έργο, ένα θεατρικό. Ό,τι όμως και αν είναι, θα αναφερθεί με τα καλλιτεχνικά του ανάλογα. Για παράδειγμα, ένα ποίημα του Μαλαρμέ που γίνεται μουσική σύνθεση από τον Ντεμπισί και μπαλέτο που χορεύει ο Νιζίνσκι και μετά ποίημα από τον Σεφέρη.

Με γοήτευε πάντα, με άλλα λόγια, αυτή η σύμπλεξη τεχνών, βιβλίων, έργων τέχνης και ανθρώπων-δημιουργών. Και συχνά μια απορία των μαθητικών μου χρόνων, ανενεργή στα χρόνια που κύλισαν, έβρισκε κάποια στιγμή την απάντησή της σαν από θαύμα. Κι άλλοτε μια παρόρμηση, πάλι σαν από θαύμα, φώτιζε κάτι που μου ήταν σκοτεινό. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων θα μπορούσε να είμαι εγώ».