Αντόν Τσέχοφ: Περί έρωτος (Μετάφραση: Νανά Κιρσανίδου - Πάνος Σταθογιάννης), Εκδόσεις Ροές, Αθήνα 2021, σελ. 254 

Εννιά διηγήματα με θεματολογία τον έρωτα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Αντόν Τσέχοφ περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση της σειράς «Ρώσοι συγγραφείς». Οι τίτλοι των διηγημάτων είναι: Περί έρωτος, Βέροτσκα, Το σπίτι με το μεσοπάτωμα, Η κυρία με το σκυλάκι, Η αρραβωνιαστικιά, Με την Άννα στον λαιμό, Η σουσουράδα, Η σύζυγος, Η γυναίκα μου. 

Με τη λεπτότητα που τον διακρίνει, ο Τσέχοφ, στα εννιά διηγήματα της συλλογής, εξερευνά το "μέγα μυστήριο": καταβυθίζεται στις ψυχές των ηρώων του, αναζητώντας τη σημασία και το νόημα του έρωτα. 
Από την αχανή ρωσική επαρχία, των πλούσιων γαιοκτημόνων και της αργόσχολης ζωής τους, ως τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, της ανούσιας, όλο κίνηση και βεγγέρες καθημερινότητας των ανθρώπων των σαλονιών, ο συγγραφέας, με οδηγό το χάρισμα της ευαισθησίας του, αποτυπώνει στις σελίδες του -εξ αφορμής του έρωτα- έναν ολόκληρο κόσμο. 
Μέσα από έρωτες μοιραίους και καταδικασμένους, απρόσμενους, ανεκπλήρωτους, άλλους ανόητους κι άλλους γεμάτους πάθος, ο Τσέχοφ, με τη γνωστή του μαεστρία, ανατέμνει τις ψυχές των χαρακτήρων του, αναλύει, παρατηρεί νηφάλια ή και κρίνει -με ένα πάντοτε φίνο άγγιγμα-, μετατρέποντας τις αφηγήσεις του τόμου σε μιαν ενδελεχή, κομψή, γεμάτη χάρη και χρώμα λογοτεχνική μελέτη περί έρωτος, διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο. 

Εrri De Luca: Το παιχνίδι της χήνας (Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου), Εκδόσεις Κέλευθος, Αθήνα σελ. 229 

Ο Έρρι ντε Λούκα γεννήθηκε στη Νάπολη το 1950. Συνιδρυτής της ακροαριστερής πολιτικής οργάνωσης Λότα Κοντίνουα (Συνεχής Αγώνας), συγγραφέας, μεταφραστής, ποιητής, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Βιοπορίστηκε κάνοντας διάφορα επαγγέλματα: οδηγός φορτηγού, εργάτης στη Φίατ, οικοδόμος, κ.ά. Αλπινιστής με πολλές πρωτιές στην αγωνιστική αναρρίχηση, μεταφέρει στα βιβλία του το πάθος του για τα βουνά και τη φύση. Το 2013 του απονεμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας και χαρακτηρίστηκε από τον ιταλικό Τύπο «συγγραφέας της δεκαετίας». Από τις εκδόσεις Κέλευθος κυκλοφορούν τα βιβλία του: «Το βάρος της πεταλούδας», «Τα ψάρια δεν κλείνουν τα μάτια», «Είσαι δικός μου, εσύ,» «Φύση γυμνή», «Η ιστορία της Ειρήνης». 

Δυο λόγια για την παρούσα έκδοση:Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, σ' ένα μοναχικό, λιτό δείπνο μπροστά στο τζάκι, ο Erri De Luca, ξαναδιαβάζοντας τον Πινόκιο αισθάνεται μια αλλόκοτη πατρότητα. Έτσι αρχίζει ένας μονόλογος που εξελίσσεται σε διάλογο ανάμεσα σ' έναν άντρα που δεν κατάφερε (ή δε θέλησε) ποτέ να γίνει πατέρας και το γιο που δε γεννήθηκε ποτέ. 
Μέσα από αυτή τη φανταστική και ιδιαίτερα αποκαλυπτική συνομιλία, ο συγγραφέας μιλάει ουσιαστικά για τη δική του ζωή, τις εμπειρίες του και τη φιλοσοφία του. 
Το "Παιχνίδι της Χήνας", ίσως να είναι το πιο προσωπικό, το πιο βαθύ και εξομολογητικό από όλα τα έργα του. 

Vanessa Lillie: Για κάποιο λόγο (θρίλερ, Μετάφραση: Δέσποινα Κανελλοπούλου), Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 2021, σελ. 403 

Ένα βιβλίο έκπληξη από την Αμερικανίδα Vanessa Lillie με δράση και ανατροπές, μυστηριώδες και αγωνιώδες, που μας δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο στην πορεία της ζωής μας παίζουν τα ανεπούλωτα τραύματα του παρελθόντος αλλά και πόσο λυτρωτική είναι η παραδοχή των λαθών μας και η αποδοχή της τιμωρίας. 

Η υπόθεση έχει ως εξής: Όταν το πορτοφόλι της Τζουλς Γουόρδινγκτον-Σμιθ ανακαλύπτεται δίπλα σε ένα πτώμα, η ίδια καθίσταται η βασική ύποπτη για τον φόνο. Αφού αγωνίστηκε για χρόνια να χτίσει την τέλεια οικογένεια και καριέρα, κινδυνεύει πλέον να χάσει τα πάντα. 
 
Σίγουρη για την αθωότητά της, η Τζουλς αγωνίζεται απεγνωσμένα να καθαρίσει το όνομά της. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο πρόβλημα. Ήταν πολύ μεθυσμένη, όταν έλαβε χώρα ο φόνος, και δεν μπορεί να θυμηθεί τι συνέβη. 
 
Ανικανοποίητη με τον χειρισμό της υπόθεσης από την αστυνομία, η Τζουλς ξεκινά τη δική της έρευνα για τον φόνο. Καθώς ανακαλύπτει νέα στοιχεία, εγκαινιάζει ένα ερευνητικό βλογκ, το οποίο γίνεται viral, εκθέτοντάς τη στα δημόσια βλέμματα. Η όλη δοκιμασία αναγκάζει την Τζουλς να βρεθεί αντιμέτωπη με τους δαίμονές της, συμπεριλαμβανομένης της ταραχώδους παιδικής της ηλικίας και του αλκοολισμού της. 
 
Όσο πιο βαθιά σκάβει η Τζουλς, τόσο περισσότερη σαπίλα ανακαλύπτει για τον φόνο αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό. Απροσδόκητες αλήθειες συσσωρεύονται, έως ότου η ίδια θάβεται τόσο βαθιά, που ακόμη και η ανεύρεση του δολοφόνου μπορεί να μην είναι αρκετή για να την απελευθερώσει.