Παρουσιάστηκε στον τόπο τους στη Γέρα τον περασμένο Φεβρουάριο, στο Μεσότοπο τον Απρίλιο, στο Μουσείο - Ελαιοτριβείο Βρανά τον Αύγουστο και το περασμένο Σάββατο έφτασε στη Μυτιλήνη και ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο, αποσπώντας και εδώ πολύ καλές κριτικές. Η Φαύστα του Μποστ από τον Παγγεραγωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο Γέρας ήταν πραγματικά απολαυστική και απέδωσε τον Μποστ εκπληκτικά, ώστε να γελάσει αρκετά το χειλάκι μας…

Έψαξα για τον Μποστ, (Χρύσανθο, Μέντη Μποσταντζόγλου), όταν, σταμάτησα να τραγουδάω για την ωραία μουσική του Μίκη Θεοδωράκη τη «Νήσο των Αζορών» και στάθηκα στους στίχους, που έμαθα ότι είναι του Μποστ. Σκιτσογράφος και γελοιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και ζωγράφος, γεννήθηκε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 1995. Ο Μποστ θεωρείται ότι κατάφερε να δημιουργήσει ένα εντελώς προσωπικό και αναγνωρίσιμο σατιρικό ύφος με βασικό χαρακτηριστικό του έργου του τη γλώσσα και τα επίτηδες ανορθόγραφα κείμενα. Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος, γελοιοποιώντας την καθαρεύουσα πίστευε ότι ίσως μπορέσει να βοηθήσει στην ταχύτερη καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Προκειμένου να σατιρίσει την καθαρεύουσα, ανακάτευε λόγιες εκφράσεις με λαϊκές και έγραφε εντελώς ανορθόγραφα, διεκτραγωδώντας τον ημιμαθή Έλληνα, που προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει την καθαρεύουσα, καθώς εκείνη την εποχή η δημοτική θεωρούνταν «ύποπτη», κατά δήλωση του ιδίου του Μποστ.

Η σάτιρα του στοχεύει κυρίως τον μικροαστό Έλληνα των μεταπολεμικών δεκαετιών, τον καθωσπρεπισμό, την ημιμάθεια και το νεοπλουτισμό, την ξενομανία, τις έντονες ταξικές αντιθέσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας, καθώς και την ελληνική πολιτική ζωή. Ο Μποστ σατίρισε ιδιαίτερα την εξάρτηση της Ελλάδας από τον ξένο παράγοντα, την εθνικοφροσύνη των δεξιών κομμάτων και το θεσμό της Βασιλείας, αλλά και σε πολλά κείμενα διακωμώδησε και την παράταξη της Αριστεράς, στην οποία ανήκε.

Έτσι και στη Φαύστα, λοιπόν, ο Μποστ διακωμωδεί με έμμετρο ύφος σε όλες τις στιχομυθίες μία ξιπασμένη, όσο να πεις, οικογένεια, που έρχεται αντιμέτωπη με σουρεαλιστικές καταστάσεις, όπως την απώλεια της θυγατέρας από… ψάρι, με τη μάνα να αγνοεί παντελώς το γεγονός και να αναρωτιέται αν πρέπει να πει Δίας ή… Ζευς.

Σε σκηνοθεσία του Θεοφάνη Τάκου, με φροντισμένες ερμηνείες, καταπληκτικά κουστούμια και σκηνικά η «Φαύστα» του Παγγεραγωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Γέρας επί σκηνής του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης, απέδειξε στο κοινό ότι ο ερασιτεχνικός θίασος μπορεί να μην είναι στην πρωτεύουσα του νησιού, στέκεται όμως ισάξια σε όλους και αγαπάει πολύ το θέατρο!

Για λίγα λεπτά η κόρη ανεστήθη και η Ερμολία Φωτεινού, το «Ριτσάκι» που σώθηκε από το γιγάντιο ψαράκι περιέγραψε τις περιπέτειες που έζησε μέσα από τα δόντια του…

Οι γονείς που έκλαψαν για τον θάνατο του Καραϊσκάκη, που γλαφυρά περιέγραψε ο Γιάννης Καραβατάκης και όχι για την απώλεια της θυγατέρας…

Αν και προκαλεί εντύπωση το ότι και ο γιος του γιατρού (Γιώργος Βογιατζής) φαγώθηκε από ψάρι και επέζησε, το προξενιό με το Ριτσάκι χάλασε γιατί… «εκατασπαράχθη» από ψιψίνας…

Δυνατό χειροκρότημα για τη «Φαύστα»