Σύλλογος Κυριών και Δεσποινίδων Μηθύμνης «Η Αγάπη»

Ένας αιώνας «Αγάπης». Ο τόπος και οι άνθρωποι μέσα από το Αρχείο του ιστορικού Συλλόγου «Η Αγάπη»

(Έρευνα, μελέτη, συγγραφή: Πάνος Θεοδωρίδης, επιμέλεια κειμένων: Διονύσης Καρατζάς, σύμβουλος έκδοσης: Στρατής Αναγνώστου, καλλιτεχνική επιμέλεια: Γαβριέλλα Μαυρίδη, οργάνωση έκδοσης: Δημήτρης Ταλιάνης)

Εκδόσεις Τοπίο

Αθήνα 2017, σελ. 190, διαστάσεις 27,5cmΧ25,5cm, τετράχρωμο

«Ένας, σχεδόν, αιώνας ζωής ενός Συλλόγου είναι πολλά χρόνια και στην περίπτωση των Κυριών και Δεσποινίδων Μηθύμνης, που εμπνεύστηκαν την “Αγάπη”, πρόκειται για κατόρθωμα. Από τις παραμονές της Μικρασιατικής καταστροφής (1922) έως τις μέρες μιας καταστροφικής οικονομικής κρίσης, υπάρχει ένα διάστημα όπου η χώρα, το νησί της Λέσβου και ο Σύλλογος πέρασαν πολλές συμπληγάδες. Και τώρα, στην ίδια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αυτή η έκδοση, που βασίζεται στο Αρχείο της “Αγάπης”, μας διδάσκει πως η αλληλεγγύη και η φιλότης προς τον πλησίον μπορεί να μη είναι ποτέ αρκετές, αλλά χωρίς αυτές σίγουρα ματαιοπονούμε.

Στους δύο αιώνες, σχεδόν, από την ανεξαρτησία της Ελλάδας, σπανίζει η μακροβιότητα στις σχέσεις συνεργασίας και σύμπραξης. Δύσκολα διατηρούμε επί πολλές γενιές το ενδιαφέρον μας για κάτι ομαδικό. Ειδικά σε τόπους μικρούς ή απόμερους, με τόση αστυφιλία και κινητικότητα, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην παρακμάσει και να μη θαμπώσει και η πιο εργώδης και αστραφτερή πρωτοβουλία. Μετράω ανάλογες προσπάθειες, που κατάγονται από την αρχή του προηγούμενου αιώνα, και δεν χρειάζεται να μετρήσω και με τα δάχτυλα του άλλου χεριού».

Έτσι αρχίζει το κείμενό του με τον τίτλο «Έπαινος Γυναικών. Ένας αιώνας “αγάπης” στον Μόλυβο», ο Πάνος Θεοδωρίδης στο θαυμάσιο από κάθε άποψη αφιερωματικό τόμο που ετοίμασε με τη γνωστή προσήλωσή του στην πολύ υψηλή ποιότητα, ο Μολυβιάτης Δημήτρης Ταλιάνης.

Στον τόμο βρίσκουμε: ανέκδοτες φωτογραφίες και επιστολές, καταστατικά, πρακτικά, γράμματα από το Μικρασιατικό μέτωπο, και άλλα πρωτοδημοσιευόμενα στοιχεία με τον απαραίτητο σχολιασμό

Ανάμεσα στα άλλα διαβάζουμε στον τόμο: «Το αρχείο της “Αγάπης”, δεν είναι απλώς Πρακτικά Συνεδριάσεων και Πρωτόκολλα Αλληλογραφίας, ούτε οι έπαινοι και οι βραβεύσεις. Είναι, κυρίως, πηγή πληροφοριών, από την οποία αναβλύζουν διαθέσεις και προθέσεις, γεγονότα και βιώματα αναπάντεχης ποιότητας, που συμπληρώνουν την ιστορία με τη δύναμη του “εμείς”. Περικλείει τις αναπνοές των ανθρώπων, τις αντιδράσεις του περίγυρου, τον νόστο των χώρων. Δείχνει πώς δημιουργείται η έμπνευση, πώς εξελίσσεται η ομαδική δουλειά και πώς αφήνει μιαν αχτίδα αισιοδοξίας η νοικοκυροσύνη.

H “Αγάπη” κέρδισε τις καρδιές των Μολυβιατών και δείγματα της επιρροής της, στη διαχρονική της πορεία, αποτυπώνονται σε δημοσιεύματα και διακρίσεις. Με τον καιρό, τιμήθηκε και επαινέθηκε και στον δημόσιο χώρο, παρόλο που το “Μέγα Πανελλήνιον” σπανίως επιβραβεύει. Το ήθος και η προκοπή αυτής της τοπικής πρωτοβουλίας δεν έμειναν ασχολίαστα.

Το σημαντικό στον δημόσιο αυτόν αντίκτυπο, που ξεπέρασε τα όρια της Λέσβου, βρίσκεται στην αυθόρμητη αντίδραση και στην ευγένεια της προβολής σε μια κοινωνία, όπου η τιμητική αναγνώριση ενός έργου συγχέεται ενίοτε με το δημόσιο λιβάνισμα».