Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα δημοσιεύεται στο μηνιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό λόγου και τέχνης «Χάρτης» (hartismag.gr), τεύχος 60/ Δεκέμβριος 2023 με τίτλο «Το Δημοτικό τραγούδι σήμερα». Ο Παντελής Μπουκάλας που έχει την επιμέλεια του αφιερώματος γράφει στα προλογικά « (…) Παρ’ όλα αυτά, και παρά την κατασκευή δημοτικοφανών κάθε είδους (ηπειρωτικοφανή, νησιωτικοφανή, ποντιακοφανή κλπ.), το δημοτικό τραγούδι εξακολουθεί να συγκινεί. Είτε με τις τρεις υποστάσεις του (λόγος - μέλος - χορός) σε συλλειτουργία, όπως συμβαίνει σε αρκετά πανηγύρια ανά την Ελλάδα που κρατούν αλώβητο τον χαρακτήρα τους, είτε μόνο με την υπόσταση του λόγου. Και μάλιστα του καταγεγραμμένου πλέον λόγου. Έλληνες και ξένοι μελετητές συνεχίζουν να ερευνούν το δημοτικό, ως μαρτυρία ιστορική, γλωσσική και ηθολογική, αλλά και ως ποιητικό γεγονός. Από τα μουσικά σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν αποφοιτήσει αρκετές γενιές μαθητών και μαθητριών που είναι πολύ καλοί γνώστες και ευαίσθητοι χειριστές των λαϊκών οργάνων, ενώ η λαϊκή μουσική διδάσκεται πια και σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Αξιοσημείωτο είναι επίσης, και παραμυθητικό, το γεγονός ότι πληθαίνουν εντυπωσιακά τα μουσικά συγκροτήματα νέων ανθρώπων που αφιερώνονται με γνώση και μεράκι στον κόσμο του δημοτικού τραγουδιού και τον αναδεικνύουν με υψηλή ποιότητα και σεβασμό. Ο καθείς και ο λόγος του. Να θιγούν όλες οι πτυχές ενός τέτοιου θέματος είναι αδύνατο. Θέλω πάντως να πιστεύω ότι με το σύνολο των συμβολών ικανοποιήθηκε η επιθυμία μιας διπλής συνομιλίας. Να συνομιλήσουν οι διάφορες γενιές όσων έχουν ασχοληθεί και συνεχίζουν να ασχολούνται με το ανώνυμο λαϊκό τραγούδι. Αλλά να συνομιλήσουν και όσοι/όσες φτάνουν έως αυτό κυρίως διά της οράσεως, διαβάζοντάς το και μελετώντας το τυπωμένο στις υπάρχουσες συλλογές και ανθολογίες ή αποθησαυρισμένο σε αρχεία, με όσες/όσους ακολουθούν συστηματικά και αδιαλείπτως και την οδό της ακοής, υπηρετώντας το δημοτικό ως ερμηνευτές ή οργανοπαίκτες». 

Στο αφιέρωμα γράφουν οι: Ευάγγελος Αυδίκος: «Εγώ χωράφι σού ’δωσα να σπείρεις να θερίσεις», Μάνος Αχαλινωτόπουλος: «Η μία και «σωστή» εκδοχή», Μανόλης Γ. Βαρβούνης: «Τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια και η παραδοσιακή θρησκευτικότητα του λαού», Ευσταθία Δήμου:«Τα σατιρικά δημοτικά τραγούδια», Εθνο Γράφος:«Πώς τα βγάζει κανείς πέρα με τα τραγούδια; Εθνογραφία και δημοτικό τραγούδι», Πολυφωνικό σχήμα «Ισοκράτισσες»:«Το ηπειρώτικο πολυφωνικό τραγούδι σαν μονοπάτι στη μνήμη και στο παρόν», Γιώργος Ζεβελάκης:«Ο δεκαπεντασύλλαβος στα δημοτικά τραγούδια», Γιώργος Κοκκώνης:«Η μουσική και οι μουσικοί του δημοτικού τραγουδιού», Δημήτρης Κοσμόπουλος:«Τετράχορδο», Ναταλία Λαμπαδάκη:«Το δημοτικό τραγούδι χθες και σήμερα και η λειτουργία της ομάδας», Άννα Λυδάκη: «Ψυχή τε και σώματι…», Μάρθα Μαυροειδή:«Στον ίσκιο της Ροδιάς: σκέψεις για το δημοτικό τραγούδι», Γιώργος Β. Μονεμβασίτης:«Προσωπικές δημιουργίες ως τμήμα της μουσικής παράδοσης», Τζόσουα Μπάρλεϋ:«Η μετάφραση των δημοτικών τραγουδιών και η «υποθετική παραλλαγή», Παντελής Μπουκάλας:«Νύχτες των Κιμμερίων, νύχτες του Γενάρη», Δημήτρης Μυστακίδης:«Ας υποθέσουμε ότι πηγαίνετε σε πανηγύρι στο Ζαγόρι», Μαρία Παν. Παναγιωτοπούλου: «Άμπλας ορεινός, ν-ηχός γυναικείος, του χθες και του σήμερα»,Γιάννης Παπαγεωργίου: «Ο περιπέτειες της Έλλης στη ζωή και στη δισκογραφία», Θανάσης Παπακωνσταντίνου: «Lee Van Cleef», Ζαχαρίας Παπαντωνίου: «Το '21 πηγή εμπνεύσεως», Αλέξης Πολίτης «Το τραγούδι του Τζελεπή Πετράκη», Βάλτερ Πούχνερ: «Iστορικότητα και αρχετυπικοί μύθοι στο βαλκανικό δημοτικό τραγούδι», Πάου Σαμπατέ: «Το ελληνικό δημοτικό από μια άλλη γωνιά της Μεσογείου», Γιάννης Σιδηροκαστρίτης: «Η ανώνυμη προφορική λογοτεχνία των ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας», Σωκράτης Σινόπουλος: «Το «Έχε γεια Παναγιά» και η παραδοσιακή μουσική στη σύγχρονη εποχή», Χρύσα Σπυροπούλου: «Ένα μοιρολόι και μια ρομαντική μπαλάντα: «Γιατί είναι μαύρα τα βουνά» και «Το Εξωτικό» του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε», Μιράντα Τερζοπούλου: «Οι δυναμιτισμένοι δρόμοι και οι αντάρτικοι παράδρομοι των τραγουδιών», Γιώργος Χατζηδάκης: «Ο πλούτος της γλώσσας και των ρυθμών». 

Στο αφιέρωμα συμμετέχει και ο φιλόλογος Παναγιώτης Σκορδάς με άρθρο του που έχει τίτλο: «Ένα βιβλίο αναφοράς για τη δημοτική ποίηση στη Λέσβο». Στο άρθρο παρουσιάζονται τα δημοτικά τραγούδια που κατέγραψε στη Λέσβο στις αρχές του 20ου αιώνα ο Σπυρίδων Αναγνώστου και περιέχονται στο βιβλίο « Λεσβιακά ήτοι συλλογή λαογραφικών περί Λέσβου πραγματειών» 

Το αφιέρωμα συνοδεύεται από πλούσιο ηχητικό και εικονογραφικό υλικό. 

Η κρυφτή γυναίκα. Μικρές ιστορίες για το Νησί της Ερεσού. Συλλογικό έργο (Iris Anna Lloyd, Σωτήρης Ασηµακόπουλος, ∆ηµήτρης Βανέλλης, Παναγιώτα Βουβουλούδα, Ελένη Γαληνού, Φανή Γαληνού, Μαρία Ελευθεριάδη, Μελίνα Ηλιοπούλου, Γιώργος Καρτέρης, Γιάννης Μεταξάς, Σοφία Ξενέλλη, Ανθοφίλη Τελωνιάτη, Σαράντος Φράγγος, Αντιόπη Φραντζή, ∆έσποινα Χαραλαµπίδη, Ναυσικά Χαραλαµπίδου), Πρόλογος - Εικόνες: Λουκάς Λουκίδης, Εκδόσεις Τόπος, Αθήνα 2023, σελ. 104  

Όταν κανείς επισκεφθεί την Ερεσό, θα αντικρίσει έναν πελώριο βράχο που φυτρώνει μεσοπέλαγα. Οι ντόπιοι ανέκαθεν τον αποκαλούσαν «το Νησί». Κάποιοι το έλεγαν επίσης «Η κρυφτή γυναίκα». Στα μάτια του γλύπτη και καθηγητή στην ΑΣΚΤ Λουκά Λουκίδη ο βράχος αυτός πάντα έμοιαζε με γυναίκα ξαπλωμένη στο πλάι. Έτσι έφτιαξε ένα γλυπτό για τη «Γυναίκα - Νησί» και στη συνέχεια κάλεσε συγγραφείς με καταγωγή από την Ερεσό να μεταφέρουν στο χαρτί τις δικές τους σκέψεις για την «κρυφτή γυναίκα». Δεκαέξι συγγραφείς προσέγγισαν το θέμα με ενθουσιασμό και υλοποίησαν την ιδέα του με τον μοναδικό τους τρόπο και την αγάπη τους για την Ερεσό. Το απολαυστικό αυτό βιβλίο κοσμείται από ένα φωτογραφικό ένθετο που περιλαμβάνει το γλυπτό το οποίο πυροδότησε την έμπνευση, αλλά και σχέδια, προσχέδια και παραλλαγές του βράχου που δεν έπαψε ποτέ να ερεθίζει τη φαντασία του επισκέπτη. 

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: «Ξύπνησα ένα πρωί και την είδα. Ήταν εκεί, κοιμόταν. Άραγε, ποιος την είχε φέρει; Ήταν γυναίκα ή γοργόνα; Όνειρο ή πραγματικότητα; Μήπως βρισκόταν πάντα εκεί και δεν την έβλεπα τόσο καιρό; Ποιος να τη σκάλισε; Ποιος έφαγε τον βράχο; Φαινόταν κουρασμένη, σαν να ξαπόσταινε από μεγάλο ταξίδι, σαν να ερχόταν από μέρη άγνωστα, μακρινά... Μα ήταν τόσο οικεία! Λες και τπν ήξερα από παλιά, λες και με γνώριζε κι εκείνη. Όμως ποια ήταν, πώς την έλεγαν; Μήπως ήθελε να μου πει κάτι; Κάποιο μυστικό; Θα έμενε για πάντα εκεί ή θα έφευγε ξαφνικά όπως είχε έρθει; Μήπως ήταν περαστική; Είχε να φάει; Διψούσε; Μήπως έφερνε κάτι κακό; Όχι, δεν μπορούσε να είναι κακιά. Ήταν φιλική, ευάλωτη. Ήταν θαλασσινή, γένους θηλυκού! Ήταν η Γυναίκα-Νησί».