Αντώνης Πλάτων Οι γιατροί που γνώρισα (Εισαγωγή: Στρατής Αναγνώστου) Εκδόσεις Μύθος, Μυτιλήνη 2018, σελ. 91

Λεσβιακό Βιβλίο

17/09/2018 - 15:54 Ενημερώθηκε 17/09/2018 - 15:56

Στο παρόν βιβλίο βρίσκουμε το παρακάτω βιογραφικό σημείωμα για τον Αντώνη Πλάτωνα: « Γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή της Λέσβου το 1935 και πέθανε το 2017 στη Μυτιλήνη. Βαθιά πνευματικός άνθρωπος, με έντονα συλλεκτικά ενδιαφέροντα, έθεσε στόχο της ζωής του τη διάδοση της μικροϊστορίας, κυρίως μέσα από τις μελέτες του για τη λεσβιακή δημοσιογραφία και τους βουλευτές της Λέσβου. Επιχείρησε παράλληλα να διασώσει την προφορική ιστορία του νησιού του, φροντίζοντας να δημοσιευθούν σημαντικές μαρτυρίες του παρελθόντος και προσωπικά του βιώματα, σαν κι αυτά που περιέχονται στο βιβλίο αυτό, πρωτοδημοσιευμένα το 1992 υπό μορφή άρθρων σε λεσβιακή εφημερίδα».

Ένα χρόνο, λοιπόν, μετά την εκδημία του Αντώνη Πλάτωνα, η οικογένειά του κυκλοφόρησε σε βιβλίο μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σειρά από κείμενά του δημοσιευμένα πριν πολλά χρόνια σε τοπική εφημερίδα. Τα άρθρα του αυτά αφορούσαν γιατρούς της Μυτιλήνης των περασμένων δεκαετιών, όπως: Βασίλης Κανέλλης, Κώστας Παρίτσης, Παναγιώτης Δουκαρέλλης, Αντώνης Παπαγεωργίου, Κώστας Φριλίγγος, Μανόλης Τσόχατζης, Βασίλης Αλμπάνης, Ευριπίδης Ανδρέου, Όμηρος Χαραλαμπίδης, Γιάννης Χατζηγιάννης, Ζήνων Ελευθεριάδης, Γιώργος Βαρελτζίδης, Γιώργος Καραμάνος, Ευριπίδης Χατζηγιώργης, Λεωνίδας Χατζηλεωνίδας, Παναγιώτης Μπεκιάρης, Γεώργιος Σανίδης Ευριπίδης Σανίδης, Ευστράτιος Σανίδης, Ναβασάρτ Δεϊμερτζιάν, Πλάτων Πλάτων.

Ο Στρατής Αναγνώστου στον κατατοπιστικό πρόλογό του γράφει ανάμεσα στα άλλα: « Έχοντας θέσει στόχο της ζωής του τη διατήρηση της μνήμης, γραπτής και προφορικής ο Αντώνης Πλάτων σκιαγραφεί με το παρόν πόνημα την προσωπικότητα των γιατρών, που γνώρισε κυρίως στη Μυτιλήνη, αλλά και στην Ερεσό και στην Αθήνα, προπολεμικά και μεταπολεμικά. Αναμνήσεις καλές και κακές, σοβαρές και ευτράπελες, στάσεις ζωής και νοοτροπίες της εποχής, περιστατικά και πληροφορίες μοναδικές, συνθέτουν ένα αφήγημα, που κάλλιστα θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς λογοτεχνικό, ιστορικό και κοινωνιολογικό συγχρόνως. Λογοτεχνικό, γιατί η πένα του Αντώνη χρησιμοποιεί τις καταλληλότερες αφηγηματικές τεχνικές, προκειμένου να αποδώσει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τις λέξεις και τα νοήματα, που συνθέτουν ιδανικά το περιεχόμενο του κειμένου. Όμως, παράλληλα, πρόκειται και για ιστορικό αφήγημα, γιατί ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί κάλλιστα να το χρησιμοποιήσει σαν ιστορική πηγή, προκειμένου να αντλήσει τα στοιχεία εκείνα, που θα τον βοηθούσαν να ανασυστήσει όψεις της ιστορίας του ιατρικού επαγγέλματος στη Λέσβο. Κατά βάση, όμως πρόκειται για ένα αφήγημα με έντονη κοινωνιολογική χροιά, αφού με αυτό αναβιώνετε μια ολόκληρη εποχή με τις έξεις της, τις νοοτροπίες της, την αγριότητα, αλλά και τις ομορφιές της, μια εποχή που εκτυλίσσεται στη μεταξική περίοδο, στην κατοχή, στα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά χρόνια. Μαζί με τους γιατρούς σκιαγραφούνται και άλλα μέλη της λεσβιακής κοινωνίας της εποχής: φαρμακοποιοί, αλλά και άλλοι απλοί επαγγελματίες, καφετζήδες, γνωστοί, φίλοι, συμμαθητές και συγγενείς του Αντώνη παρελαύνουν ο ένας μετά τον άλλο στο κείμενο, ένα κείμενο που ρέει ευχάριστα και σε κάνει να θέλεις να το “ρουφήξεις” όλο μονοκοπανιάς».

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey