Ο Γάλλος συγγραφέας Φρανσουά Μωριάκ, είχε πει κάποτε ότι  ο άνθρωπος που δουλεύει με τα χέρια είναι εργάτης, με τα χέρια και το μυαλό, τεχνίτης, με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά, καλλιτέχνης. Εκείνος αγάπησε την μουσική από μικρός, όντας παιδί οικογένειας όπου η τέχνη των ήχων κυριαρχούσε. Στα οχτώ του άρχισε να μαθαίνει να παίζει πλήκτρα και τέσσερα χρόνια αργότερα βγήκε στην μουσική σκηνή μαζί με την ορχήστρα του πατέρα του Ανέστη Συμενή.

Ο λόγος για τον 37χρονο Ιγνάτη Συμενή, μουσικό από τον Σκουτάρο, ο οποίος αγάπησε την παραδοσιακή μουσική και αφιερώθηκε σε αυτήν. Δεν σταμάτησε στα πλήκτρα και στο ακορντεόν, αλλά μόλις δημιουργήθηκε η Φιλαρμονική του τότε Δήμου Πέτρας, ξεκίνησε να μαθαίνει τρομπέτα. Μέχρι τότε δεν υπήρχε δάσκαλος στην περιοχή ώστε να του μεταδώσει τις γνώσεις για το συγκεκριμένο μουσικό όργανο που επιθυμούσε να παίζει.

«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν δεμένος με την μουσική. Κατάγομαι από μουσική οικογένεια, με τον πατέρα μου, τον προπάππο μου, να ασχολούνται με την τέχνη αυτή». Ο πατέρας του για χρόνια έπαιζε μπουζούκι σε πανηγύρια του νησιού έτσι και αυτός αποφάσισε να αφοσιωθεί στην τέχνη των ήχων και του πενταγράμμου. «Στα οχτώ μου πήγα σε δάσκαλο και έμαθα πλήκτρα και στα 12 μου άρχισα να παίζω επαγγελματικά μουσική και δεν σταμάτησα από τότε και όσο μπορώ θα παίζω».

Για 25 συνεχόμενα χρόνια παίζει μουσική σε κέντρα διασκέδασης, σε γάμους, σε πανηγύρια, σε φεστιβάλ μουσικής. Στην σκηνή θα βρίσκονται μαζί του ο πατέρας του στο τραγούδι, ο αδερφός του Στράτος στο βιολί, ο νεώτερος Σόλων Λέκκας στο μπουζούκι, οι οποίοι συνοδεία και των υπολοίπων μουσικών προσπαθούν και κρατάνε αμείωτο το κέφι έως όταν χαράζει στο Αιγαίο..

Οι συνεργασίες

Αφιερώθηκε στην λεσβιακή παραδοσιακή μουσική και σε παραδοσιακά ακούσματα, προφανώς αυτά τον κέρδισαν και τα κέρδισε και εκείνος με την σκληρή δουλειά. Ακολούθησαν συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες της παραδοσιακής και νησιώτικης μουσικής. Ο Κώστας Καλδέλης, ο Πάνος Βέργος, ο Γιώργος Μαρινάκης, ο Βαγγέλης Σαραντίδης, ο Κυριάκος Γκουβέντας, ο Παναγιώτης Καραγιάννης, ο Βασίλης Παντελίδης, ο Χρήστο Παντελίδη, ο αείμνηστος Σόλων Λέκκας είναι μερικοί μόνο από τους αξιόλογους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε.

«Ταξίδι στη Λέσβο»

Το 2018 θα συνεργαστεί παίζοντας τρομπέτα στο δίσκο με τίτλο «Ταξίδι στη Λέσβο». Στη δουλειά αυτή των Κώστα Καλδέλλη και Παναγιώτη Βέργου, σε παραγωγή της Oikonomidis music, συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι Γιώργος Μαρινάκης, Ηλίας Μαυρίκης, Αργύρης Ψαθάς, Γιάννης Πλαγιανάκος, Αντώνης Κεραμυδάς, Διονύσης Θεοδόσης, Θάνος Καλέας, Δημήτρης Κοφτερός, Ευαγγελία Πρωτούλη, Ράνια Βέργου, Γιάννης Καρνεσιώτης και Νίκος Οικονομίδης. Τα τραγούδια που πρωταγωνιστούν στο δίσκο είναι «Καραβάκι του Αιγαίου», «Αμυγδαλάκι», «Ήθελα να ‘χα δυο καρδιές», «Αγιά μου Παναγιά μου – Βουλγάρα», «Μπαρμπούνι μου θαλασσινό», «Παραπονιάρικό μου», «Μ’ αγαπάς γαρουφαλλιά μου», «Δώδεκα χρονών κορίτσι», «Τα ξύλα – του Κίτσου η μάνα», «Ο μερακλής ο άνθρωπος», «Ανάθεμα τον αίτιο», «Άσπρο γαρουφαλλάκι μου», «Ποταμός – Μυτιληνιό συρτό».

Βέβαια θα πρέπει να σημειωθεί ότι έχει στην φαρέτρα του αρκετές ηχογραφήσεις με παραδοσιακά τραγούδια της Λέσβου, ενώ έχει παίξει σε εκπομπές όπως «Κυριακή στο χωριό», «Τόπος και τραγούδι» και σε αρκετά φεστιβάλ.

Όπως ο ίδιος είπε στο «Ε» επρόκειτο για μία μοναδική εμπειρία, που εκπληρώνει την προσπάθεια και την δουλειά χρόνων. Τον Ιούνιο που έρχεται θα προστεθεί στο βιογραφικό του η συμμετοχή σε μια σημαντική δουλειά σε ακόμη ένα δίσκο με μικρασιάτικα και λεσβιακά τραγούδια.

Πανδημία και μουσική

Η πανδημία του κορονοϊού έχει πλήξει όπως υποστηρίζει ανεπανόρθωτα την μουσική, αφού σταμάτησε κάθε είδους δραστηριότητα που συνδέεται με εκείνη. Ο ίδιος αναφέρει στη δήλωσή του ότι οι μουσικοί δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση ούτε να διασπείρουν ούτε να κολλήσουν τον ιό. Έχουν όμως ανάγκη να δουλέψουν.

Εδώ και ένα χρόνο, περίπου, έπαψαν να γίνονται γάμοι και γλέντια που τους συνοδεύουν, δεν γίνονται πανηγύρια, ενώ τα κέντρα διασκέδασης παραμένουν κλειστά. Ως εκ τούτου τα έσοδα ενός μουσικού είναι μηδενικά, ενώ η στήριξη από την πολιτεία για τους επαγγελματίες, όπως τονίζει ο Ιγνάτης Συμενής, μηδαμινή.