Ο γνωστός συγγραφέας και ερευνητής Στρατής Μολίνος μιλά στο «Ε»

Η Λέσβος είναι δεμένη με τα γράμματα και πιστεύω θα εξακολουθήσει να είναι

12/07/2021 - 10:23

Η Λέσβος είναι δεμένη με τα γράμματα και πιστεύω θα εξακολουθήσει να είναι.

O Kώστας Μίσσιος στον δεύτερο τόμο της σειράς «Η “Λεσβιακή Άνοιξη” εν καρποφορία» γράφει για τον Στρατή Μολίνο: « Γεννήθηκε το 1940 στη Μυτιλήνη, όπου και τελείωσε το Β΄ Γυμνάσιο με άριστες επιδόσεις στα μαθήματα και στην κολύμβηση - πρωταθλητής του ΝΟΜ. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως διευθυντικό στέλεχος στην  ΚODAΚ. Αθεράπευτος Λεσβολάτρης για πολλά χρόνια προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στην  «Λεσβιακή Παροικία» και στην πνευματική ζωή της Μυτιλήνης με λίαν ενδιαφέροντα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά.Την αγάπη του για τη Λέσβο την έχει σκορπίσει και στα βιβλία του, όλα περισπούδαστες μελέτες θεμάτων, περί των οποίων ουδείς ετόλμησε να προσεγγίσει: Μυτιληνιοί χάρτες και τοπωνύμια, Κάστρα και καστρέλια, Ένας βασιβουζούκος της Μυτιλήνης, Μυτιλήνη 1912 ( σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Καραγιάννη), Κόκος Μελάς, ο φρούραρχος της λεύτερης Μυτιλήνης, Γι΄ η μακρύς γιαλός, Λατινογενείς οναμασίες στη Λέσβο, Λιμάνια της Λέσβου, Χρύσανθος Μολίνος και πολλά άλλα».

Ασχολείται επίσης με τη λαογραφία,  τη ζωή και το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.και συνθέτει μυθιστορήματα. Συνεργάτης του «Λεσβιακού Ημερολογίου. Γράμματα - Τέχνες - Πολιτισμός» του Παναγιώτη Σκορδά.  Τα βιβλία  και οι μελέτες του ξεπερνούν τα πενήντα.

Αφορμή για την παρούσα συζήτηση ήταν η κυκλοφορία του νέου βιβλίου με τον τίτλο «Χακί…» από τις εκδόσεις Φιλιππότη.

-    Δώστε μας το περίγραμμα του νέου σας βιβλίου;

Πρόκειται για ένα «χρονικό σε…χακί», αφήγημα σχετικό με τη θητεία ενός απλού στρατιώτη κατά τη διάρκεια της οποίας εκτυλίσσονται γεγονότα που εντυπωσιάζουν. Κορυφαίο μεταξύ αυτών η φονική έκρηξη με πολλά θύματα  κατά τον πρώτο επίσημο εορτασμό της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Εκεί ο γράφων υπήρξε αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς και προσπαθεί να δώσει τη δική του άποψη στα συμβάντα.

 

Υπήρξε κάποια αφορμή για αυτή τη λογοτεχνική επιστροφή στα χρόνια της στρατιωτικής θητείας ή είναι μια πολύχρονη κυοφορία που τώρα έφερε καρπούς;

Το δεύτερο. Το γεγονός της φονικής έκρηξης καθώς και ένα-δύο άλλα θέματα που ο αναγνώστης θα εντοπίσει διαβάζοντας το βιβλίο με απασχολούσαν επί χρόνια, όμως κάποιοι δισταγμοί με εμπόδιζαν να προχωρήσω σε δημοσιοποίησή των. Αυτούς τους δισταγμούς ο αναγνώστης θα τους κατανοήσει διαβάζοντας το «Ευρύτερο περιβάλλον», σχόλια επίσημα που συνοδεύουν κάθε κεφάλαιο του βιβλίου.

 

-  Είσαστε από τους λίγους λογίους της Λέσβου που συνδυάζετε αρμονικά και πετυχημένα την ιστορική, λαογραφική, γραμματολογική έρευνα με την λογοτεχνική κυρίως πεζογραφική έκφραση. Το επιδιώξατε ή προέκυψε ως μια ψυχική και πνευματική ανάγκη;

 Ίσως έχετε παρατηρήσει και από άλλα πονήματά μου ότι σ’ όλα κυριαρχεί το στοιχείο της έρευνας. Χημικός σπούδασα, την έρευνα υπηρέτησα. Αν τώρα αυτό δένει αρμονικά με την λογοτεχνική έκφραση, αυτό πιστεύω ήρθε μόνο του, σιγά-σιγά ως «συγγραφική ανάγκη».

 

-  Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τα Λεσβιακά Γράμματα;

Γεννήθηκα σε περιβάλλον όπου κάποιοι ασχολούνταν με τη λογιοσύνη. Ο Χρύσανθος Μολίνος, αδελφός του πατέρα μου ανάλωσε τη ζωή του στη μελέτη της λεσβιακής γραμματείας. Ο άλλος αδελφός ο Παναγιώτης επίσης γνωστός λόγιος, ο δε πατέρας μου φανατικός βιβλιόφιλος και συλλέκτης. Αυτοί φαίνεται υποσυνείδητα μου φύτεψαν το μικρόβιο της ασχολίας με τα  γράμματα κυρίως τα λεσβιακά. Τη «σπρωξιά» πάντως μου την έδωσε ο φίλος Βαγγέλης Καραγιάννης.

 

- Ποιο βιβλίο σάς δυσκόλεψε περισσότερο και ποιο αγαπάτε ιδιαίτερα;

Το «Χακί» αν και μικρό το δέμας. Το «Κάστρα και Καστρέλλια» δεν το ξεχνώ ποτέ.

 

 

Ποιους από τους πολλούς και σπουδαίους Λέσβιους λογοτέχνες και λογίους που γνωρίσατε και συναναστραφήκατε, ξεχωρίζετε;

Η απόσταση από το νησί δεν με βοήθησε να συναναστραφώ πολλούς συμπατριώτες. Σίγουρα ξεχωρίζω τον Τάκη Χατζηαναγνώστου, τον Βαγγέλη Καραγιάννη, το Στρατή Αναστασέλλη, τον Παντελή Αργύρη που έφυγε νέος από τη ζωή, τον Κώστα Μίσσιο. Πλην όμως εκτιμώ βαθύτατα και θαυμάζω τη δουλεία πολλών κυριών και κυρίων που με κέφι και επιμονή εμπλουτίζουν σε διάφορους τομείς τη λεσβιακή ακόμα και την ελληνική γραμματεία.

 

- Τι είναι αυτό που κάνει τους Λέσβιους να εκφράζονται καλλιτεχνικά σε τόσο μεγάλο ποσοστό και να γράφουν τόσα πολλά βιβλία;

 

Νομίζω η ιστορία του τόπου, ο αιολικός αέρας. Επίσης η ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων. Έχουν φυσική κλίση προς τα γράμματα. Κατά κάποιο τρόπο και η νησιωτική «απομόνωση». Η Λέσβος για πολλούς λόγους συχνά έζησε μόνη της. Έπρεπε κάτι να προσφέρει, Να εκφραστεί!

 

Πώς βλέπετε τη σημερινή πνευματική κίνηση  στο νησί μας και ποιες μεγάλες αλλαγές εντοπίζετε σε σχέση με το παρελθόν, το κοντινό αλλά και λίγο μακρύτερα ( 40-50 χρόνια πίσω).

Κατά τη γνώμη μου, ως γενική τοποθέτηση, πιστεύω ότι η λεγόμενη "Λεσβιακή Άνοιξη", στην τέταρτη φάση της που διανύει και της οποίας το τέλος είναι ακόμα άδηλο, εξακολουθεί να παράγει σημαντικότατο πνευματικό έργο. Βέβαια τα χρόνια πέρασαν, η νοοτροπία άλλαξε, τα ερεθίσματα διαφοροποιήθηκαν, οι πνευματικές ανάγκες αναζητούν νέες ατραπούς έκφρασης. Ο ρομαντισμός που επικρατούσε πριν 40-50 χρόνια ή έστω η ορθολογιστική έκφραση σχεδόν εξέλιπαν, τη θέση τους παραχώρησαν  σιγά-σιγά στην πραγματιστική έκφραση η οποία συχνά εκδηλώνεται με αδρές εκφάνσεις, πότε-πότε γίνεται επιθετική ή και αλληγορική. Τούτο δεν είναι κακό, είναι μια ανανέωση και δεν μειώνει την ποιότητα. Το ίδιο παρατηρείται και στον έμμετρο λόγο. Παρ' όλα αυτά συχνότερα σήμερα συναντώνται πονήματα όπου οι συγγραφείς περιγράφουν τις αναμνήσεις των, διαφορετική ανάγκη αυτή,τούτο ουδόλως όμως αποτελεί κανόνα. Όπως και να είναι η Λέσβος είναι δεμένη με τα γράμματα και πιστεύω θα εξακολουθήσει να είναι.

 

- Πώς κυλάνε τα πράγματα στη Λεσβιακή Παροικία, που υπηρετήσατε πολλά χρόνια αλλά και στους συντοπίτικους συλλόγους, γενικότερα;

Αυτόν τον καιρό τελείως υποτονικά. Κύριος λόγος οι προφυλάξεις από την πανδημία που μας ταλανίζει. Μόνη ζωντανή έκφραση το περιοδικό «Αιολίδα» που εύχομαι να είναι πολύχρονο. Ωστόσο, αν θέλετε τη γνώμη μου οι παρόμοιου τύπου Σύλλογοι σύντομα θ’ ανήκουν στο παρελθόν. Η αξία τους φούντωσε κατά τα μεταβατικά χρόνια τα μεταπολεμικά όπου κόσμος πολύς μετακινήθηκε, επεδίωξε «στέκια» για να λένε τα της πατρίδας, γνωριμίες, νέο περιβάλλον συμβίωσης και  προσαρμογής. Σήμερα τέτοιες ανάγκες δεν υπάρχουν και συνεπώς δεν υπάρχει ουσιαστικό αντικείμενο ύπαρξης των Συλλόγων.

 

-    Τι είναι για σας η Λέσβος κύριε Μολίνο;

 Πρωτίστως η γενέτειρα γη κι αυτή δεν ξεχνιέται. Να πω κι ένας τόπος έμπνευσης; Γιατί όχι;. Γενικότερα όμως είναι το μέρος που έχει παραγνωριστεί από τους ιθύνοντες, της αξίζει σύντομα μια γρήγορη ανάπτυξη για να δείξει κι αυτή ευρύτερα τις πολλές χάρες της.

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey