Την τελευταία δεκαετία το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα ταλανίζει τη χώρα μας στο μέγιστο. Η νεοεκλεγείσα Κυβέρνηση ως αντιπολίτευση το αντιμετώπιζε «επί πολλοίς». Σήμερα πληρώνει τα σχετικά επίχειρά της. Ήταν ανέτοιμη παντελώς επ’ αυτού, ως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, με την αύξηση καθημερινά του αριθμού προσφύγων/παράνομων μεταναστών και τη σώρευση τους στη χώρα. Οι παράνομες ροές τους, μετά το άνοιγμα της στρόφιγγας από το νεοΣουλτάνο, ήταν περίπου 10.000 άτομα το μήνα το περασμένο Νοέμβριο, κατά τον τότε αρμόδιο Υφυπουργό Γ. Κουμουτσάκο. Με δεδομένο ότι στα τέλη Αυγούστου ο αριθμός τους σ’ όλη την Ελλάδα, κατά τον τότε αρμόδιο Υπουργό Μ. Χρυσοχοΐδη, ήταν 66.641 άτομα, σημαίνει ότι σήμερα θα πλησιάζουν τα 100.000, αν όχι και περισσότερα. Με την Ε.Ε. να «σφυρίζει» αδιάφορα στην επίλυση του τιτανίων διαστάσεων αυτού προβλήματος, αφήνει τη χώρα μας να το αντιμετωπίσει μόνη της.

Το χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο αντιμετώπισης του καθημερινά οξυνόμενου αυτού προβλήματος απ’ την Κυβέρνηση, φαίνεται από τη σπασμωδικότητα των λαμβανομένων απ’ αυτή μέτρων. Τούτα είναι αντίστοιχα προς την «πάπια που χάνει τα νερά της και βουτά πότε από τη μύτη και πότε από την ουρά της».

Αφού κατήργησε το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση, σήμερα έξι μήνες μετά, το επανιδρύει. Αυτό τα λέει όλα!

Ενδιάμεσα είχε αλλάξει τη σχετική υπευθυνότητα σε δυο-τρεις Υπουργούς (Μ. Χρυσοχοΐδη, Γ. Κουμουτσάκο) και είχε τελικά ορίσει ως Ειδικό Συντονιστή του θέματος, το συμπατριώτη μας Υφυπουργό Αμύνης κ. Αλκ. Στεφανή. Το χειρότερο, είχε ανακοινώσει το Νοέμβριο το αλλοπρόσαλλο, της δημιουργίας κλειστών κέντρων φιλοξενίας μεταναστών, χωρίς να αποσαφηνίζεται το εάν θα καταργηθούν τα υπάρχοντα κέντρα, όπως αυτά της Μόριας. Παράλληλα αφέθηκαν να κυκλοφορούν διάφορες φήμες ως προς τους τόπους δημιουργίας αυτών. Για το νησί μας η σχετική φημολογία ανέφερε διάφορες περιοχές, κυρίως στη χερσόνησο του Ορδύμνου. Ειδικότερα, στη θέση ΣΚΑΜΝΙΟΥΔΑ σε απόσταση 3-4 χιλιόμετρα από τη γενέτειρά μου, Άντισσα. Το Τ.Σ. της, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Κυρ. Καραμιχαήλ, σε στενή συνεργασία με τον Δήμαρχο Ταξ. Βέρρο και το Δ.Σ. του Δήμου Δυτικής Λέσβου αντέδρασε άμεσα καλώντας τους Αντισσαίους σε Λαϊκή Συνέλευση, την 22/11/2019. Αυτή ήταν μαζική και πλέον των κατοίκων, παρόντες ήταν ο Δήμαρχος, σύμβουλοι του Δ.Σ., ως και οι Πρόεδροι των γύρω χωριών. Η απόφαση της λαϊκής συνέλευσης κατά τρόπο εμφατικό απορρίπτει τη δημιουργία τέτοιας δομής στην περιοχή και είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη στην πάγια θέση του Δημάρχου και Δ.Σ. του Δήμου Δυτικής Λέσβου, που είναι ενάντια στην οποιαδήποτε νέα τέτοια δομή στη Λέσβο, πράγμα που θα είναι καταστροφή, σκέτη. Ενστερνιζόμενος την απόφαση των συγχωριανών μου, απευθύνθηκα με έγγραφο μου (8/1/2020), ως Πρόεδρος του «Πιττακός ο Μυτιληναίος» στον έλκοντα την καταγωγή εξ Αγιάσου Υφυπουργό κ. Αλκ. Στεφανή, στο οποίο κατέγραφα σε αδρές γραμμές την όλη κατάσταση του νησιού μας στον ένα αιώνα ελευθέρου εθνικού του βίου, τονίζοντας ότι εξ αιτίας της παντελούς ελλείψεως προσοχής και φροντίδας του, εκ μέρους της Πολιτείας τούτο βρίσκεται σε μόνιμη υπανάπτυξη, μιζέρια και πληθυσμιακό μαρασμό. Είναι άκρως χαρακτηριστικό, ανέφερα, ότι η Λέσβος μεταξύ 1961 και 2011 έχει χάσει πληθυσμό περίπου 40.000 κατοίκων. Τέλος επικεντρωνόμουν στην Άντισσα, με αφορμή τα του κλειστού κέντρου στη Σκαμνιούδα, αναφέροντας ότι η άλλοτε κραταιά κωμόπολη των 2.732 κατοίκων (1961), έχει χάσει το 65 % του πληθυσμού της, έχοντας συρρικνωθεί στους μόνο 952 κατοίκους (2011) και τόνιζα: «Ευελπιστώ ότι δεν θα θελήσετε να προχωρήσετε σε μία ενέργεια που θα έχει χαρακτήρα αντιδημοκρατικής πρακτικής με επιβολή απόφασης ιδρύσεως κλειστού κέντρου φιλοξενίας μεταναστών στην περιοχή της Άντισσας πράγμα που θα καταδίκαζε σε μόνιμο μαρασμό και υπανάπτυξη όλη τη Δυτική Λέσβο και ειδικότερα την γενέτειρά μου που τελικά θα επέλθη η πλήρης ερήμωσή της. Θέλω να πιστεύω ότι θα αποφύγετε κάτι τέτοιο, κατά τον ίδιο τρόπο που θα το αποφύγετε για το χωριό σας, την Αγιάσο. Γενικά, συμβάλλετε στο να μη κάνει η Πολιτεία το μέγιστο κακό στο νησί μας.»

Αν τελικά η Κυβέρνηση επιβάλλει τη δημιουργία του κέντρου αυτού, μοιραία η Άντισσα θα γίνει μια νέα Τσίθρα (ενδόμοιχος φόβος του αναμορφωτή της Άντισσας αειμνήστου Γιάννη Φωτιάδη). Τελικά, θα αφανιστεί.

Ως το «κύκνειό του άσμα», ο Φωτιάδης κατάφερε την ίδρυση και κατασκευή στην Άντισσα πλήρους Γυμνασίου (σήμερα Γυμνάσιο, Λύκειο). Κρατώντας στα χέρια του τη σχετική απόφαση του Υπουργού Παιδείας, τον θυμούμαι λίγο πριν πεθάνει το 1969, να μου λέει με ξεχωριστή συγκίνηση: «Τώρα πια είμαι σίγουρος ότι η Άντισσα δεν θα γίνει Τσίθρα. Χρόνια το πάλευα να γίνει στο χωριό το μεγάλο και μοναδικό για την περιοχή δημόσιο αυτό έργο που όχι μόνο κόσμος δεν θα φεύγει για να πα να μορφώσει τα παιδιά του, αλλά αντίθετα θα έρχεται. Τώρα είμαι σίγουρος ότι η Άντισσα θα μακροημερεύσει.»

Βέβαια αυτό που δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ο πεφωτισμένος αναμορφωτής της γενέτειράς μου, ήταν η εξέλιξη των πραγμάτων (αστυφιλία, μετανάστευση στο εξωτερικό, παγκοσμιοποίηση, κ.άλ.) στα 50 αυτά χρόνια. Οι κάτοικοι της Άντισσας όπως κι όλων σχεδόν των χωριών της Δυτικής Λέσβου ασχολούνταν σε ποσοστό πάνω από 90%, με γεωργοκτηνοτροφικές εργασίες. Τα προϊόντα του μόχθου τους τότε ήταν δημητριακά, καπνά, όσπρια, βελανίδι, λάδι, γάλα, κρέας. Δυστυχώς, απ’ τα πιο πάνω τα μόνα πια που αποτελούν προϊόντα οικονομικής προσόδου σήμερα, είναι το λάδι και το γάλα.

Προ εβδομάδων που βρέθηκα στο χωριό έζησα από κοντά τα πράγματα και συνειδητοποίησα ότι οι αγρότες μας ταλανίζονται στο να επιβιώσουν. Ενεργός πολίτης, φίλος μου, διαβάζοντας στην εφημερίδα που κρατούσα την επικεφαλίδα: «Το λάδι, στα 1,75 ευρώ το κιλό, ο άσσος» εξηγώντας μου ότι η τιμή του γάλακτος εκτιμάται περίπου 0,75 ευρώ το κιλό, έντονα προβληματισμένος με αγανάκτηση είπε: «Θα αδειάσει το χωριό μας! Κουκ΄βάγιες μονάχα, θα λαλούν σε λίγο». Αναπόφευκτα, με τη δημιουργία της δομής στη Σκαμνιούδα, η ερήμωσή του θα επιταχυνθεί.

Στο Δ.Σ. του Δήμου Χίου στις 13/1/2020 συζητιόταν το θέμα της δημιουργίας κλειστού κέντρου μεταναστών στο νησί τους. Εκεί παραβρέθηκε ο βουλευτής τους Νότ. Μηταράκης που προέβαλε τη σχετική Κυβερνητική θέση και στην έντονη εναντίωση από παραβρισκόμενους, υπεραμύνθηκε αυτής. Στις 15/1/2020 ανακοινώθηκε η υπουργοποίησή του στο επανασυσταθέν Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Πολύ φοβούμαι ότι η υπουργοποίηση Μηταράκη αποτελεί πρόκριμα έναρξης της εφαρμογής της πολιτικής δημιουργίας κλειστών κέντρων φύλαξης μεταναστών. Στην ατυχή αυτή προοπτική εκείνο που πιστεύω είναι ότι ο αγώνας των Αντισσαίων και όχι μόνο, θα είναι συνεχής με πίστη, και συνέπεια, ώστε να αποτραπεί η επικείμενη καταστροφή του χωριού μας.