Η παρότρυνση του καλού φίλου ποιητή της Λέσβου Δημήτρη Νικορέτζο προς τον Δρ.Τακη Ιορδάνη, τον οποίο αποκαλεί “ αδεξημιό” του σε φιλικές συζητήσεις, να τον καμαρώσουμε και στα χωράφια της λογοτεχνίας , ενθάρρυνε τον δόκτορα και τον δέσμευσε ηθικά να συγκεντρώσει κάποια κατά καιρούς γραφτά του , να τα ρετουσάρει , να τα συμπληρώσει, να γράψει και άλλα , ώστε σε λιγο να έχουμε την χαρά να κρατήσουμε στα χέρια μας το πόνημα τούτο. Ο συγγραφέας “ σκηνοθετεί “ έναν καμβά από εννιά ανεξάρτητα πεζογραφήματα,όλα βασισμένα στα παιδικά/εφηβικά του χρόνια στην Άντισσα, διανθισμένα με φαντασία και μύθο μα πάντα με την αγάπη για την γενέτειρα του και τους ανθρώπους της. 

Το “ παραμύθι “ ξεκινά από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας με την αποχαλίνωση της διοίκησης και την φτώχεια των υποτελών , συνεχίζει μετά την Απελευθέρωση για το πώς γινόντουσαν οι προξενιές, μας αφηγείται το πάθημα σε ”ψάρεμα”ενός ήρωα κουφού από τις μάχες στα οχυρά του Ρούπελ , τα ευτράπελα ενός άλλου γέρου ακτήμονα στην προσπάθεια του να αποκτήσει κλήρο σε ιδιαίτερους κοινωνικοπολιτικά καιρούς ,το γινάτι ενός καλόγερου με “δουλοπαροικιακές “ συμπεριφορές που διαλύει οικογένεια καθώς ακόμα και τις περιπέτειες νέων στα χρόνια της μαζικής μετανάστευσης σε άγνωστες και μακρινές χώρες, όπως αυτή της Βασλι’κούδας που πάει στην Αυστραλία για να παντρευτεί με προξενιό μέσω μιας φωτογραφίας.Τέλος μας παρουσιάζει δύο αυτοβιογραφικές ιστορίες του ως φοιτητής στο Ε.Μ Πολυτεχνείο. 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άλφα Ωμέγα με τον τίτλο “ Ανάμεσα στο Μύθο και στη Θύμηση”.Αποτελει πιστεύω ένα ξεχωριστό λογοτέχνημα που θεωρώ ότι δεν πρέπει να λείψει από τις βιβλιοθήκες όχι μόνο των Αντισσαίων αλλά και όλων που θα θυμηθούν και των νέων που θα γνωρίσουν ευχάριστα κάποιες συνήθειες των παλαιότερων ως και τα δύσκολα εκείνα χρόνια που οι πατριώτες μας έβρισκαν τον τρόπο για να ζήσουν. 

Βάγια Καρίνου