Είναι νέος, έλειπε για χρόνια από τον τόπο, κι όμως μέσα στον τελευταίο ένα χρόνο έχει εμπλακεί σημαντικά στα πολιτιστικά δρώμενα της Μυτιλήνης. Ο λόγος για τον Αργύρη Χατζημαλλή, που από το Μάρτιο του 2011 εργάζεται στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυτιλήνης. Με αφορμή τη δουλειά του εκεί, την έκθεση παλαιών ενδυμάτων και χειροποίητων κοσμημάτων που πραγματοποίησε το καλοκαίρι στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, αλλά και τον ιδιαίτερα ενεργό ρόλο που έχει αναλάβει στο Φοιτητικό Χορευτικό Σύλλογο «Ορφέας», το «Ε» φιλοξενεί σήμερα το νεαρό Μυτιληνιό και συζητά μαζί του.

Κύριε Χατζημαλλή, έχετε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα που βρίσκεστε και πάλι στη Μυτιλήνη. Πού σπουδάσατε και πάνω σε ποιο αντικείμενο;
«Γεννήθηκα στη Μυτιλήνη το Σεπτέμβρη τού 1979 και τελειώνοντας το σχολείο, έφυγα στην Αθήνα, ώστε να σπουδάσω στο ΤΕΙ Βιβλιοθηκονομίας. Ακολούθησε η Συντήρηση Έργων Τέχνης, στο ΙΕΚ Πειραιά.»

Ποια ήταν τα ενδιαφέροντα που σας καθοδήγησαν στις σπουδές σας και στη ζωή σας γενικότερα;
«Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ψάχνει σε παλιά μπαούλα και ντουλάπες για οτιδήποτε παλαιό, οπότε η μανιώδης συλλογή αντικών νομίζω με χαρακτηρίζει σε όλες μου τις δραστηριότητες. Γι’ αυτό κι επέλεξα την ειδικότητα του συντηρητή σα δεύτερο πτυχίο. Αλλά και όταν φοιτούσα στην πρώτη μου σχολή, είχα παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια για καλλιτεχνική βιβλιοδεσία, για παλαιογραφία (ανάγνωση παλαιών χειρογράφων) κ.τ.λ..»

Στο χώρο της Πινακοθήκης

Από πότε εργάζεστε στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυτιλήνης; Ήταν δύσκολη η απόφαση να επιστρέψετε στον τόπο σας από την πρωτεύουσα;
«Στην Πινακοθήκη εργάζομαι από το Μάρτιο του 2011. Ωστόσο, είχα επιστρέψει στον τόπο μου τον Οκτώβρη τού 2010, έχοντας ομολογουμένως πολλές αμφιβολίες για την εδώ ζωή. Ύστερα από 13 χρόνια ζωής στην Αθήνα, όλη αυτή η αλλαγή μού φαινόταν πάρα πολύ δύσκολη. Απλά ένιωθα ότι ο κύκλος τής εκεί ζωής είχε κλείσει και ήθελα μία ζωή κοντά στη φύση, με πιο ανθρώπινους όρους. Τελικά το νησί μού άνοιξε νέους ορίζοντες, και ο επαναπατρισμός κάθε άλλο παρά δύσκολος ήταν. Θεωρώ ότι έκανα ένα πολύ μεγάλο δώρο στον εαυτό μου με την επιλογή αυτή. Και μόνο που ξυπνάω κάθε πρωί και βλέπω αυτό το σκηνικό γύρω μου, μου είναι αρκετό.»

Τι σας προσφέρει η δουλειά σας στην Πινακοθήκη και πώς συνδυάζεται με όσα είχατε κάνει πριν;
«Για εμένα, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το ότι βρίσκομαι σε έναν τέτοιο χώρο, όπως αυτός της Δημοτικής Πινακοθήκης, γιατί πάντα δούλευα σε βιβλιοθήκες. Η επαφή με το κοινό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για μένα, όπως και η προβολή και προώθηση της μόνιμης συλλογής μας, της δωρεάς του Γιώργου και Έλλης Σίμου, μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων και διαφόρων άλλων δραστηριοτήτων. Επίσης, και μόνο το ότι δουλεύω σε ένα ιστορικό κτήριο της πόλης, στο αρχοντικό τού Χαλίμ Μπέη, για μένα είναι πολύ γοητευτικό.»

Τι εικόνα έχετε για την εξέλιξη του χώρου αυτού και τι όνειρα κάνετε;
«Χαίρομαι πολύ, γιατί βλέπω σιγά - σιγά τον κόσμο να επισκέπτεται όλο και περισσότερο το χώρο της Πινακοθήκης. Τα σχέδια που έχουμε, τόσο εγώ, όσο και ο συνάδελφός μου, Παναγιώτης Λενέτης, είναι το να προωθηθεί όσο περισσότερο γίνεται η ύπαρξη αυτού του χώρου. Ιδιαίτερη σημασία δίνουμε στα μικρά παιδιά, μέσα από διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα που τρέχουν όλο το χρόνο. Φέτος το καλοκαίρι ήταν ιδιαίτερη χαρά για μας το ότι χρησιμοποιήσαμε και το προαύλιο της Πινακοθήκης για διάφορες εκδηλώσεις.»

Χοροί, φορεσιές και κοσμήματα

Σας έχουμε δει και στο Φοιτητικό Χορευτικό Σύλλογο «Ορφέας», να χορεύετε δίπλα σε παλιά μέλη της ομάδας. Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το χορό;
«Ξεκίνησα να χορεύω το 1993, στο τότε “Μπουρίνι”. Η πρώτη μου δασκάλα ήταν η Βάσω Καλαλέ, η οποία και μου μετέδωσε την αγάπη της για τον παραδοσιακό χορό. Αργότερα, όταν πήγα στην Αθήνα για σπουδές, συμμετείχα σε διάφορους συλλόγους, παραστάσεις, σεμινάρια και διαλέξεις. Με ενδιαφέρει πολύ η ανθρωπολογία του χορού και της παραδοσιακής ενδυμασίας, με τα οποία και ασχολούμαι ενεργά τα τελευταία χρόνια. Όταν επέστρεψα στη Μυτιλήνη, επέλεξα τον “Ορφέα”, γιατί η δουλειά που κάνει σέβεται κυρίως την παράσταση (μουσικά και ενδυματολογικά). Άλλωστε, με την άλλη δασκάλα του “Ορφέα”, Κορίνα Βαρελά, γνωριζόμαστε ήδη από την Αθήνα, όπου είχαμε συνεργαστεί σε διάφορες παραστάσεις. Μπήκα στο Σύλλογο ήδη από την τρίτη μέρα της άφιξής μου εδώ, αφού αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Αυτήν τη στιγμή διδάσκω μαζί με την Κορίνα, με την οποία και έχουμε μία άψογη συνεργασία.»
Η σχέση σας αυτή με τους παραδοσιακούς χορούς, συνδέεται και με την αγάπη που έχετε για τις παλιές φορεσιές και τα παλιά αντικείμενα, όπως μας λέγατε και κατά την καλοκαιρινή σας έκθεση στο Αρχοντικό Γεωργιάδη;

«Ασχολούμαι με τη συλλογή παλιών ενδυμάτων - ευρωπαϊκών χωρών και παραδοσιακών στολών ανατολικών χωρών - τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με τον παραδοσιακό χορό. Θεωρώ ότι το μεράκι στην ύφανση και την ποιότητα των υφασμάτων, καθώς και στα σχέδια και τα μοτίβα τους, είναι ανυπέρβλητα. Αυτήν τη στιγμή, έχω μια αρκετά μεγάλη συλλογή από κάθε λογής ενδύματα και αξεσουάρ, τα οποία βέβαια συντηρούνται με μεγάλο κόπο. Αυτά τα σχέδια και οι τεχνικές ύφανσης και πλέξης, με ώθησαν στο να προσπαθήσω να αναπαραγάγω τις παραδοσιακές τεχνικές πλέξης και ύφανσης και στην κατασκευή κοσμημάτων. Χρησιμοποίησα διάφορα υλικά και τελικά κατέληξα στο χρωματιστό σύρμα, το οποίο πλέκω στο χέρι και έτσι δημιουργώ τα κοσμήματά μου, αρκετά από τα οποία παρουσίασα και στο Αρχοντικό Γεωργιάδη.»

Ας ξαναγυρίσουμε στον «Ορφέα». Ποιες θα χαρακτηρίζατε ως ιδιαίτερα σημαντικές για εσάς στιγμές, από όσες έχετε ζήσει αυτά τα δύο χρόνια στο Σύλλογο;
«Πολύ σημαντικές στιγμές για μένα αυτά τα δύο χρόνια που είμαι μέλος του “Ορφέα”, είναι το ταξίδι μας στην Κύπρο πέρυσι τον Ιούλιο, όπου και πήγαμε για να πάρουμε μέρος σε ένα πανευρωπαϊκό φεστιβάλ νεότητας και εκπροσωπήσαμε την Ελλάδα. Ακολούθησε η παράσταση του “Ορφέα” τον περασμένο Μάρτιο στο Δημοτικό Θέατρο, αλλά και η συμμετοχή μας τον περασμένο Μάιο στο Παραδοσιακό Φεστιβάλ τού Dursunbey στη Τουρκία, ένα ταξίδι και μια συμμετοχή πολύ σημαντική για εμένα. Στα τέλη του Αυγούστου, συμμετείχαμε επίσης σε ένα χορευτικό φεστιβάλ στη Σαντορίνη.»

Σχέδια…

Τι σχέδια - προσωπικά και συλλογικά - κάνετε για το φετινό χειμώνα;
«Τα φετινά μας σχέδια ως “Ορφέα”, θα αποφασιστούν στις αρχές Οκτώβρη, όταν δηλαδή αρχίσουμε να βρισκόμαστε σαν ομάδα. Στο μυαλό μας, ωστόσο, έχουμε πολλά, τα οποία θα ανακοινώσουμε μελλοντικά. Γενικά είμαι πολύ ικανοποιημένος που νέα παιδιά, σαν τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ασχολούνται με τον παραδοσιακό χορό, κι αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια είχε καταντήσει μουσειακό είδος. Ως προς τα προσωπικά μου σχέδια, δεν μπορώ να πω ότι έχω συγκεκριμένους καλλιτεχνικούς στόχους, κι αυτό γιατί οι στόχοι μου κάθε φορά έχουν να κάνουν με τα ερεθίσματα που δέχομαι. Σίγουρα θα συνεχίσω να προωθώ το λαϊκό πολιτισμό μέσα από το χορό και το ένδυμα, σίγουρα θα συνεχίσω να κάνω χειροποίητες κατασκευές με όποιο υλικό μού κεντρίσει το ενδιαφέρον, σίγουρα θα συνεχίσω τη συλλογή παλαιών αντικειμένων…»