Ντουμ… Ντουμ… σσσσσς… ...

Ακούς τον ήχο των τυμπάνων;

Τον αέρα στα φυλλώματα των δέντρων;

Τα ουρλιαχτά των αγριμιών στα δάση και τα βουνά;

Το κελάρυσμα του νερού στο ποτάμι και το βόμβο του καταρράκτη;

Τα κύματα που σπάνε στους βράχους, το πέταγμα του κόνδορα, το βούισμα της μέλισσας, τα μελωδικά μουρμουρητά των ανθρώπων;

Είναι οι Μούσες της Αρχαιότητας, που κινητοποιούν τα πάντα.

Είναι οι Ρυθμοί των τελετών των Ιθαγενών, που διαχέονται σαν τους χτύπους της καρδιάς.

Είναι τα «Μονοπάτια των Τραγουδιών» των Αβοριγίνων του μικρού Νέου Κόσμου.

Είναι τα μαγεμένα τραγούδια των Κελτών, το βιολί, η άρπα και η γκάιντα.

Είναι τα ρυθμικά Τραγούδια των σκλάβων της Αμερικής, οι Χοροί των Λαών του Κόσμου, η ένωσή τους με τη Φύση τους…

Η Μουσική, είναι σαν τον Άνθρωπο. Έχει νοημοσύνη, έχει Ψυχή, μεταφέρεται… Έχει Δύναμη…

Μη στέκεσαι! Η Φύση, πάντα κινείται…

Μπορείς να νιώσεις την Έκσταση;

Μπορείς να πετάξεις;

Είναι οι Ήχοι της Ελευθερίας, οι ήχοι της Επανάστασης…

Ένα μελωδικό, ρυθμικό Χάος…

Εκεί, θα βρεις τον Εαυτό σου…

*  Η  Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής καθιερώθηκε το 1982 στη Γαλλία  κατ’ εφαρμογή μιας ιδέας που είχε ο Αμερικανός μουσικός Joel Cohen, που πρότεινε μια νύχτα γεμάτη μουσική για να σημαδευτεί η αρχή του καλοκαιριού με το Θερινό Ηλιοστάσιο. Από το 1985 η Γιορτή της Μουσικής εξαπλώθηκε έξω από τα γαλλικά σύνορα, με την Αθήνα, ως 1η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, να είναι με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη η πρώτη πόλη στην οποία η Γιορτή πραγματοποιήθηκε εκτός Γαλλίας.

Σήμερα η Ημέρα Μουσικής είναι ένα παγκόσμιο γεγονός, που διεξάγεται στις 21 Ιουνίου κάθε χρόνο σε πάνω από 32 χώρες.

Σχέδια: Blanca Galvez Diaz