Σήμερα το «Ε» παρουσιάζει μια νέα μουσικό με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι μέλος του γυναικείου φωνητικού συνόλου «Πλειάδες», που γίνεται όλο και πιο γνωστό στη συμπρωτεύουσα. Η 29χρονη Ευτυχία Καβαλίκα μάς μιλάει για την πολύχρονη ενασχόλησή της με τη μουσική και ειδικά για τα παραδοσιακά ακούσματα που υιοθέτησε, μέσα από την «τριβή» της με διάφορα μουσικά σχήματα, αλλά και τη φοίτησή της και στη συνέχεια την εργασία της ως εκπαιδευτικού στο Μουσικό Σχολείο Μυτιλήνης, φτάνοντας στο πώς εντάχθηκε στο ιδιαίτερο μουσικό σύνολο που δημιουργήθηκε το 2006 και που συνεργάζεται πλέον με γνωστούς και καταξιωμένους δημιουργούς του μουσικού χώρου.

Από τη Μυτιλήνη, στη Θεσσαλονίκη. Ήταν η μουσική το μέσο για την αλλαγή τόπου;
«Ναι. Ξεκίνησα μουσική από πολύ μικρή και το ερέθισμα μου δόθηκε τελείως τυχαία, από πρωτοβουλία των γονιών μου. Μετά, πήγε μόνο του. Ως μαθήτρια, στο Μουσικό Σχολείο Μυτιλήνης πήρα πλέον τα πρώτα ερεθίσματα, βλέποντας το πώς μπορείς να συμμετέχεις σε μια παράσταση, πώς φτιάχνεται η μουσική από ένα σύνολο, καθώς και μαθήματα παραδοσιακής μουσικής και σαντουριού. Στη Θεσσαλονίκη έφυγα για να σπουδάσω Μουσικολογία. Ήταν χρόνια, που πήρα πολλές πληροφορίες πάνω σε ένα αντικείμενο που αγαπούσα πολύ.»

Πώς έγινε η μετάβαση στα παραδοσιακά ιδιώματα;
«Το σημαντικότερο “σχολείο” υπήρξε για μένα το “Μουσικό Πολύτροπο”. Με το δάσκαλό μας, το Γιάννη τον Καϊμάκη, μάθαμε πολλά και με κέρδισε γρήγορα η παραδοσιακή μουσική, κατάλαβα πως αυτό ήταν που ήθελα να κάνω. Από εκεί πήρα και μαθήματα για το συνδυασμό των τεχνών, το συνδυασμό της μουσικής με το θέατρο, το χορό κ.λπ.. Αυτό ήταν που με οδήγησε μετά και στο να εξερευνήσω ακόμη περισσότερο αυτό το κομμάτι. Η διπλωματική μου, που έκανα το 2006 - 2007, αφορούσε την παραδοσιακή μουσική της Λέσβου. Έκανα καταγραφές και ηχογραφήσεις σε διάφορα χωριά του νησιού και όταν πια πήρα το πτυχίο μου, με πήραν για δουλειά στη Μυτιλήνη, στο Μουσικό Σχολείο. Τότε γνώρισα και το Νίκο Ανδρίκο, που θεωρώ φοβερό δάσκαλο, και είχα την ευκαιρία να είμαι μέλος των “Motivasyon”, μαζί με ανθρώπους που αγαπούσαν πολύ αυτό που έκαναν.»

Για τις «Πλειάδες»

Πότε δημιουργήθηκαν οι «Πλειάδες»; Ήσουν από τα ιδρυτικά μέλη;
«Το 2006. Συναντηθήκαμε με αφορμή μια συναυλία. Είχα γνωρίσει τα πολυφωνικά ήδη από το “Μουσικό Πολύτροπο” και όταν τα έζησα τραγουδώντας τα, άνοιξε ένας άλλος κόσμος, αφού δεν έχουν καμμία σχέση με τη Λέσβο και τα σμυρναίικα. Άλλωστε, πάντα μου άρεσε να είμαι σε ομάδα και με τα κορίτσια ενώνουμε τη φωνή μας χωρίς καν όργανα, με ένα αποτέλεσμα πολύ δυνατό. Μετά από έξι χρόνια που δουλεύουμε μαζί, αναζητάμε πλέον και το πώς μπορεί η μουσική να συνδεθεί με το σώμα, με το θέατρο και με το χορό, αφού προσωπικά ασχολούμαι χρόνια με το φλαμένγκο. Και είχαμε και την ευκαιρία να συνεργαστούμε και με άλλους ανθρώπους, που μας καθοδήγησαν. Πρώτη χαρακτηριστική παράσταση ήταν “Το Πέρασμα”, που ανεβάσαμε το 2008 στη Θεσσαλονίκη.»

Ποιους θεωρείς «σταθμούς» στην πορεία σας; Έχετε κάνει και σημαντικές συνεργασίες, έτσι δεν είναι;
«Σίγουρα την τελευταία μας παράσταση, “Καιρός που θρηνεί κανείς και καιρός που χορεύει”, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σωτηρίου, που είναι βασισμένη στη σχέση του Χορού με τον Κορυφαίο, όπως γίνεται στο πολυφωνικό τραγούδι. Η σκηνοθεσία παραπέμπει σε περάσματα σε εποχές με τη μορφή δρωμένου, με σχήματα και σύμβολα, με σκοπό τη συνέχεια της παραστατικής τέχνης. Ενσωματώνεται η κίνηση στον τρόπο του τραγουδιού. Η παράσταση είχε πολύ μεγάλη επιτυχία το τριήμερο που παίχτηκε στο θέατρο τέχνης “Ακτίς Αελίου”, και τώρα μάς ζητάνε να την ξαναπαίξουμε. Θα ανέβει και στη Μονή Λαζαριστών, στις 13 Ιουνίου. Από εκεί και πέρα, ήταν σπουδαίο για εμάς το ότι μας επέλεξαν να εκπροσωπήσουμε την Ελλάδα στη 14η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών στα Σκόπια.

Πάντα ψάχνουμε τρόπους να πειραματιζόμαστε. Συνεργαστήκαμε με τον Κώστα το Θεοδώρου, με τους “Rotting Christ” και τώρα με το Νίκο Κηπουργό, που μας έκανε τη μεγάλη τιμή να συμμετάσχουμε στα τέλη Μαΐου στη συναυλία του “Τα Μυστικά του Κήπου”, στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Παραθινούπολη 2012”. Η συνεργασία αυτή θα συνεχιστεί σε μια συμμετοχή που έχουμε στο 30ό Παγκόσμιο Συνέδριο της ISME (Διεθνής Οργανισμός Μουσικής Εκπαίδευσης), που θα γίνει από 15 έως 20 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη και ο Κηπουργός θα είναι ένας από τους εισηγητές. Τέλος, σημαντική είναι και η συνεργασία μας, αλλά και η προσωπική μου συνεργασία, με το θέατρο “Ακτίς Αελίου”.»

Πότε θα κυκλοφορήσει το πρώτο σας CD;
«Έχουμε ήδη τελειώσει την ηχογράφηση και είμαστε στη διαδικασία παραγωγής. Θα κυκλοφορήσει σύντομα και θα έχει αναφορά καθαρά στο ηπειρώτικο πολυφωνικό τραγούδι.»

Σκέφτεσαι να επιστρέψεις κάποια στιγμή στη Μυτιλήνη;
«Ποτέ δεν ξεχνάω τη Λέσβο, είναι ο τόπος μου. Σκέφτομαι κάποια στιγμή να γυρίσω, αφού είναι ένας τόπος πολύ ζωντανός και με έντονη παράδοση, όπου συμβαίνουν πράγματα και είναι ανοιχτός και δεκτικός σε πειραματισμούς.»