Κατά γενική ομολογία, το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης στη διαχείριση του μεταναστευτικού στα νησιά ήταν η απώλεια της αξιοπιστίας έναντι των τοπικών κοινωνιών και των φορέων τους, που οφειλόταν -τουλάχιστον τους πρώτους μήνες από την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη ΝΔ- στην εμφανή έλλειψη στρατηγικής, στις παλινωδίες αλλά και στη συνεχή διάψευση υποσχέσεων που δίνονταν αφειδώς από κάθε αρμόδιο και αναρμόδιο. 

Το κλίμα αναξιοπιστίας επιτάθηκε με τα γεγονότα στην αρχή του χρόνου, όπου εντελώς αψυχολόγητα κάποιοι αποφάσισαν να επιβάλουν λύσεις εκ των άνω με τη χρήση αστυνομικής βίας. Η προσπάθεια αυτή, συνάντησε την καθολική αντίδραση των νησιωτών αλλά και επέτεινε το κλίμα καχυποψίας για τις κυβερνητικές προθέσεις. 

Η κατάσταση άλλαξε άρδην, μετά το κλείσιμο των συνόρων εξαιτίας της πανδημίας, την επιτυχή απόκρουση στον Έβρο της προσπάθειας κεφαλαιοποίησης του προσφυγικού από τον «τζαναμπέτη» εξ ανατολών γείτονα, αλλά και την για πρώτη φορά συστηματική και κυρίως αποτελεσματική φύλαξη των θαλασσίων συνόρων, που για να μην ξεχνάμε και τις ευθύνες που οδήγησαν στα πρόσφατα αδιέξοδα, για την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απλώς δεν …υπήρχαν! 

Παρόλα αυτά το πρόβλημα της αμοιβαίας καχυποψίας κυβέρνησης και τοπικών αρχών παρέμενε, και μάλιστα έδινε έδαφος και άλλοθι σε όσους εκ των τοπικών αιρετών είδαν το πρόβλημα του μεταναστευτικού-προσφυγικού ως ευκαιρία για να οικοδομήσουν «αγωνιστικό προφίλ» έναντι των οπαδών τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η διαφαινόμενη αποτελεσματικότερη διαχείριση του προβλήματος από κυβερνητικής πλευράς, προϊόν ασφαλώς αφενός αναγνώρισης των λαθών του παρελθόντος και διδαχής από αυτά και αφετέρου της εμπλοκής σοβαρών κυβερνητικών παραγόντων προεξάρχοντος προσωπικά του Πρωθυπουργού και στελεχών της απόλυτης εμπιστοσύνης του, να μην βρίσκει πλέον σοβαρούς συνομιλητές σε τοπικό επίπεδο. Κάτι τέτοιο όμως, η συνεννόηση δηλαδή με αμοιβαίες δεσμεύσεις και καλλιέργεια συνεχώς αναβαθμιζόμενου κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ κυβέρνησης και τοπικών κοινωνιών, δια των εκπροσώπων τους, αποτελούσε και αποτελεί προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την εξεύρεση και υλοποίηση βιώσιμων λύσεων που θα υπηρετούν και την ανθρωπιστική διαχείριση του προβλήματος και την ουσιαστική άμβλυνση των συνεπειών του στις τοπικές κοινωνίες. 

Η πυρκαγιά στο ΚΥΤ της Μόριας και τα όσα ακολούθησαν έθεσαν τους πάντες προ των ευθυνών τους, αλλά και αποτέλεσαν κριτήριο αποτελεσματικότητας, αξιοπιστίας αλλά και προθέσεων για όλους τους εμπλεκόμενους. 

Η προσωπική παρουσία για πολλές μέρες του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη, προφανώς με εντολή του Πρωθυπουργού στη Λέσβο, που οδήγησε στην ταχύτατη εξεύρεση προσωρινής λύσης για τη στέγαση πάνω από 10.000 ανθρώπων και μάλιστα «χωρίς να ανοίξει ρουθούνι» βοήθησε στο να σβήσουν σχετικά γρήγορα οι θλιβερές -και ασφαλώς και δυσφημιστικές για το νησί και τη χώρα- εικόνες ευάλωτων ανθρώπων και μικρών παιδιών να κοιμούνται κυριολεκτικά στους δρόμους. Τα πολύ μεταγενέστερα προβλήματα που εμφανίστηκαν στον προσωρινό καταυλισμό του Καρά Τεπέ ως συνέπειες των βροχοπτώσεων ήταν αναμενόμενα και μάλιστα βοήθησαν στο να πεισθεί και ο πλέον δύσπιστος ότι πράγματι η λύση του Καρά Τεπέ δεν μπορούσε παρά να είναι προσωρινή και η μόνιμη λύση της κατασκευής νέου ΚΥΤ σε θέση μακριά από τον αστικό ιστό, σαφώς μικρότερης δυναμικότητας σε συνδυασμό με τα μέτρα αποσυμφόρησης αποτελούσε πλέον μονόδρομο. 

Η όλη κατάσταση όπως διαμορφώθηκε βοήθησε το Δήμαρχο Μυτιλήνης κ. Κύτελη με τη συνεπή και συνεχή υποστήριξη όχι μόνο στελεχών της παράταξής του αλλά και σημαντικής μερίδας σοβαρών στελεχών την αντιπολίτευσης στο Δήμο, να πάρει τη γενναία πρωτοβουλία στην αναζήτηση κοινά αποδεκτής λύσης για την δημιουργία του νέου ΚΥΤ, μακριά από τον αστικό ιστό, που θα οδηγούσε στο βαθμιαίο κλείσιμο επιμέρους δομών κοντά αλλά και μέσα στην πόλη και στην επιβεβαίωση ότι η λύση δημιουργίας καταυλισμού στον Καρά Τεπέ ήταν όντως προσωρινή. 

Την πρωτοβουλία του αυτή ο Δήμαρχος και όσοι συστρατεύθηκαν μαζί του, δημοτικοί παράγοντες και εκπρόσωποι φορέων του εμπορικού και επαγγελματικού κόσμου, τη συνδύασε εύλογα με την απαίτηση για συνέχιση των κινήσεων αποσυμφόρησης του νησιού, τη συνέχιση αποτελεσματικής φύλαξης των συνόρων για την ελαχιστοποίηση πιθανών νέων ροών αν δεν είναι εφικτός ακόμα και ο μηδενισμός τους, αλλά και με σειρά αιτημάτων στήριξης της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας που υφίσταται επί 5 τουλάχιστον χρόνια τις συνέπειες του μεταναστευτικού, συνέπειες που από τα γεγονότα των τελευταίων μηνών μεγεθύνθηκαν ανεξέλεγκτα. 

Οι προτάσεις αυτές του Δημάρχου και ενός άτυπου «μετώπου λογικής» που φαινόταν να στρατεύεται μαζί του φάνηκε να γίνονται ασμένως αποδεκτές από την κυβέρνηση, ενώ οι όποιες αντιδράσεις ή ακόμα και λοιδορίες από πλευράς τοπικών παραγόντων αλλά και δημοσιογραφικών φερέφωνων τους αποδίδονταν περισσότερο σε φανερούς ή κρυφούς θιασώτες της «μη λύσης». Οπαδούς της «μη λύσης» με ποικίλα κίνητρα είτε γιατί μια αξιόπιστη λύση φοβούνται θα τους στερήσει τη δυνατότητα να οικοδομούν πολιτικό προφίλ «προσφυγοπροστάτη» ή «προσφυγοφάγου» ή απλώς «αγωνιστή» είτε για πιο ταπεινούς λόγους, γιατί θα τους απομακρύνει από το εύκολο χρήμα που διακινήθηκε και διακινείται στο νησί τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της όξυνσης του προσφυγικού και μεταναστευτικού. 

Το περίεργο είναι, ότι ενώ η πρωτοβουλία του Δημάρχου είχε πολύ συγκεκριμένα «δια ταύτα» και το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής ως καθ’ ύλην αρμόδιο υποτίθεται ότι συνεργαζόταν στην αναζήτηση της όποιας κοινά αποδεκτής λύσης, σύντομα άρχισαν οι διαρροές από πλευράς Υπουργείου για τα «μειονεκτήματα» της όποιας προτεινόμενης εναλλακτικής θέσης, τη μια γιατί… «δεν την παραχωρεί ο Στρατός», την άλλη γιατί δεν έχει καλό δρόμο (!), την τρίτη γιατί στα 800 στρέμματα υπάρχουν καμιά 40αριά «χορτολιβαδικά» και μπορεί να αντιδράσει το Δασαρχείο και πάει λέγοντας. Και όλα αυτά με σκόπιμες διαρροές σε «πρόθυμα» δημοσιογραφικά μέσα -για των οποίων την «προθυμία» να υπηρετούν σήμερα τη μια θέση και αύριο την αντίθετη, πάσα εξήγηση είναι δεκτή- που με κροκοδείλια δάκρυα εμφάνιζαν ως μόνη εφικτή λύση τη μονιμοποίηση της κατά τα άλλα απαράδεκτης θέσης της δομής του Καρά Τεπέ.

Την ίδια στιγμή, ο Υπουργός κύριος Μηταράκης, «στύλωνε τα πόδια» κάθε φορά που ετίθετο θέμα συγκεκριμένων μέτρων ανακούφισης της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας της Λέσβου, με προφανή διάθεση να μην δυσαρεστήσει την εκλογική πελατεία του στη Χίο, διότι δήθεν επί των ημερών του θα έπαιρναν περισσότερα οι Μυτιληνιοί! 

Εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ουδείς αρνείται ότι όλα τα νησιά που δέχθηκαν την πίεση των τελευταίων ετών από το μεταναστευτικό-προσφυγικό έχουν ανάγκη στήριξης με κάθε μέσο. Ουδείς καλοπροαίρετος όμως μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Λέσβος δέχθηκε τη μεγαλύτερη πίεση εξαιτίας του μεταναστευτικού από όλα τα νησιά, και δικαιούται μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση στην όποια κυβερνητική απόφαση άμβλυνσης των συνεπειών.

Όμως, οι πόροι του Υπουργείου Μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι προσωπική ιδιοκτησία του αρμόδιου Υπουργού για να τους τσιγκουνεύεται εκεί που θέλει και αλλού να τους διαθέτει πλουσιοπάροχα. Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες πρόσφατης εμφάνισης του κυρίου Μηταράκη στον τηλεοπτικό σταθμό της Χίου «Αλήθεια», όπου εξήγγελλε με απέραντη γαλαντομία διάθεση κονδυλίων για σχολεία, δρόμους και γενικά έργα στη Χίο, ακόμα και μακριά από περιοχές του νησιού που ταλαιπωρήθηκαν από το μεταναστευτικό. Μάλιστα, οι έμπειροι συνάδελφοι δημοσιογράφοι του σταθμού εξέφρασαν την έκπληξή τους, λέγοντας «καλά και χρήσιμα αυτά τα έργα αλλά από που και ως που σχετίζονται με το προσφυγικό» για να λάβουν την κουβαρντάδικη απάντηση από τον Υπουργό ότι εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια στο Υπουργείο του θεωρεί πως έχει υποχρέωση να διαθέσει κάποια για να στηρίξει το νησί που γενικά υπέστη τις επιπτώσεις του προβλήματος. 

Οι υπουργικές παλινωδίες αλλά και η εμφανής αντιμετώπιση των νησιών με δυο μέτρα και δυο σταθμά για προφανείς λόγους, οδήγησαν τον Δήμαρχο και τους συνεργάτες του να παρακάμψουν τον υποτιθέμενο αρμόδιο Υπουργό κ. Μηταράκη και να επισκεφτούν απευθείας το Μέγαρο Μαξίμου, όπου φαίνεται ότι βρήκαν ευήκοον ους στα αιτήματά τους, από στενούς συνεργάτες του Πρωθυπουργού, και σύντομα αναμένεται να δρομολογηθούν λύσεις που θα είναι πραγματικά ρεαλιστικές και χρήσιμες τόσο για τη διαχείριση του μεταναστευτικού όσο και για το νησί και τους κατοίκους του.

Όμως το γεγονός ότι στην προσπάθεια τους να αναζητήσουν λύση που υποτίθεται όλοι την επιθυμούν αναγκάστηκαν να παρακάμψουν τον αρμόδιο Υπουργό δείχνει ότι το πρόβλημα υπάρχει. Και δεν είναι άλλο από το ότι ο κ. Μηταράκης, δεν μπορεί να διαχωρίσει το ρόλο του Υπουργού από αυτόν του βουλευτή συγκεκριμένης εκλογικής Περιφέρειας. Και όσο ο ίδιος δυσκολεύεται να αποφασίσει ίσως υπάρχει άλλος πλέον αρμόδιος και αποδεδειγμένα …πλέον αποφασιστικός για να τον διευκολύνει!