Το γεγονός ότι περάσαμε από την μετεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών, με μια ...ανάσα στην προεκλογική περίοδο των εθνικών εκλογών δεν άφησε πολλά περιθώρια για περισυλλογή και προβληματισμούς ακόμη και των μυημένων. Εκεί που είχαμε να πάμε σε κάλπες σχεδόν 4,5 χρόνια και είχαμε ξεσυνηθίσει αυτό το ...σπορ, σε πολύ μικρό διάστημα οδηγούμαστε πάλι στις κάλπες και μάλιστα κατακαλόκαιρα! Δεν ξέρω αν οι απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις μας έπεσαν ...βαριές, αλλά το σίγουρο είναι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα της ευρωκάλπης κυρίως, αλλά και των αυτοδιοικητικών, εκτόνωσε το εκλογικό σώμα που ήθελε να στείλει ένα σαφές μήνυμα, που δεν σήκωνε παρερμηνείες και το πέτυχε. Έστειλε δηλαδή το μήνυμα της αλλαγής σελίδας στο πολιτικό σκηνικό, με τόση ευκρίνεια και κατηγορηματικότητα, που το κατάλαβαν πρωτίστως οι κυβερνώντες και έσπευσαν, γιατί δεν τους έπαιρνε να κάνουν διαφορετικά, να προσφύγουν στις κάλπες. Η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος δεν άφησε κανένα περιθώριο για άλλες σκέψεις, που θα μπορούσαν να τρενάρουν τα πράγματα μέχρι τον Οκτώβρη, που ήταν και η καταληκτική ημερομηνία για τις εκλογές.
Όμως με ένα τέτοιο αποτέλεσμα, που απ’ ότι φαίνεται και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ομολόγησε ότι δεν περίμενε, την πρωτοβουλία των κινήσεων και τον τόνο των εξελίξεων δεν τον δίνει η κυβέρνηση, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση που έχοντας ...αέρα στα πανιά της δείχνει ασυγκράτητη για μια ακόμη μεγαλύτερη εκλογική επιτυχία, που δεν είναι άλλη και από την αυτοδυναμία. Εκεί στοχεύει και εκεί επικεντρώνει όλες τις κινήσεις της για να την επιτύχει, έχοντας ...συμμάχους σε αυτήν την προσπάθεια της και τους αντιπάλους της, που «εύχονται» να τα καταφέρει και να είναι οι ίδιοι ...αχρείαστοι! Και αυτή η παραδοχή είναι από τα παράδοξα αυτών των εκλογών, όπου η επόμενη μέρα δεν έχει ενδιαφέρον μόνο για το κυβερνητικό στρατόπεδο, αλλά και για το τοπίο που θα διαμορφωθεί στην αντιπολίτευση και κυρίως στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Και εκεί πράγματι οι εξελίξεις θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, αφού μετά την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από τις κυβερνητικές θέσεις, οι ανακατατάξεις στον ευρύτερο πολιτικό χώρο θα είναι κατακλυσμιαίες.
Και σπεύδουμε να προεξοφλήσουμε την ήττα του κυβερνώντος κόμματος, γιατί πρωτίστως το ίδιο την προεξοφλεί και προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα που προαναφέρουμε. Τι άλλο είναι η αποχώρηση κυβερνητικών στελεχών από τα ψηφοδέλτια, όπως επίσης και η περίπτωση Σεβαστάκη από τη γειτονική Σάμο, που δεν θα είναι ξανά υποψήφιος. Η επόμενη λοιπόν μέρα, με την αλλαγή των συσχετισμών και της κυβέρνησης, όπως δείχνουν τα πράγματα, αλλάζει εντελώς τα δεδομένα και δρομολογεί εξελίξεις σε όλους τους πολιτικούς χώρους, που μια πρώτη γεύση πήραμε με τη «διάλυση» κοινοβουλευτικών κομμάτων, την επομένη των ευρωεκλογών, που έμειναν στα αζήτητα... Ίσως με την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση και με την εξαέρωση σχεδόν όλων των μικρών κομμάτων που δημιούργησε η κρίση, να περνάμε σε μια άλλη εποχή, που όλα ή σχεδόν όλα επανεκτιμούνται από τους πολίτες. Δυστυχώς τα μικρά λεγόμενα κόμματα αποδείχτηκαν «σημαίες ευκαιρίας», χωρίς ρίζες και πολλά και χωρίς αρχές, που δεν μπόρεσαν να αντέξουν στην πόλωση της πολιτικής αντιπαράθεσης και στα «παιχνίδια» εξουσίας και έμειναν όχι μόνο από ψηφοφόρους, αλλά ακόμη και από τους ίδιους τους βουλευτές τους.
Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι το νέο σκηνικό που θα διαμορφωθεί μετά τις 7 Ιουλίου δεν θα έχει καμιά σχέση με το σημερινό που πνέει πλέον τα λοίσθια και ετοιμάζεται για την μετά-κρίση εποχή, με την κρίση ωστόσο ακόμη παρούσα και αισθητή. Το «παλιό» σύστημα, ή τουλάχιστον ένα μέρος αυτού, που τιμώρησε ο κόσμος το 2015, φέρνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ...επιστρέφει με νέα πρόσωπα και θα πρέπει να αποδείξει χωρίς καμιά χρονοτριβή ότι έβγαλε τα συμπεράσματά του και αλλάζει «περπατησιά»! Και το «νέο» που, σε πολλές εκφάνσεις του αποδείχτηκε πιο παλιό απ’ το παλιό, απ’ ότι φαίνεται ήδη ...ψάχνεται με την «προοδευτική συμμαχία» να προβάλλει ως μια εναλλακτική κίνηση για την επόμενη κυρίως μέρα. Επόμενη μέρα που θα απασχολήσει τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και στον οποίο οι συσχετισμοί που θα προκύψουν από τις κάλπες θα παίξουν καθοριστικό ρόλο ποιος θα είναι «πρωταγωνιστής» και ποιός «ουραγός». Το σίγουρο πάντως είναι ότι η απομάκρυνση από την κυβέρνηση και την εξουσία, που πάντα λειτουργεί ...συγκολλητικά, αφομοιώνοντας κραδασμούς, υποχρεωτικά προσγειώνει τους πάντες στην πραγματικότητα, που ενδεχομένως δεν είναι ορατή από τις κυβερνητικές καρέκλες.
Όπως κι αν έχει, το ταξίδι με βάρκα την ...ελπίδα, που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να βαίνει στο τέλος του, με την ελπίδα να έχει διαψευστεί και τη βάρκα να αναζητά απάνεμο λιμάνι, πριν ξεκινήσει το νέο της ταξίδι, τουλάχιστον αυτή τη φορά με όχι άγνωστο προορισμό και χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις. Αρκετά με αυτές, ο κόσμος δεν αντέχει και ελπίζουμε αυτό να το έχουν συνειδητοποιήσει όσοι ετοιμάζονται να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Όπως δεν αντέχει τη διαιώνιση ενός διχαστικού κλίματος, που κόβει ...γέφυρες και αποτρέπει ευρύτερες συγκλίσεις για αυτά που αποτελούν εθνικοί στόχοι. Επιτέλους είναι φρόνιμο το πολιτικό σύστημα να βγάλει και αυτό τα συμπεράσματά του από την πολυετή αυτή περιπέτεια και να αναλάβει τις ευθύνες του, μιμούμενο αυτό που έκαναν άλλες χώρες που βρέθηκαν στη δική μας θέση, αλλά έσπευσαν από κοινού να βρουν οδό διαφυγής! Αυτό απαιτεί η ελληνική κοινωνία και αυτό προσδοκά από τη νέα κυβέρνηση, όποια και αν είναι τελικά αυτή, γιατί ο διχασμός μόνο οδύνες φέρνει και πάντως όχι λύσεις.