Πρόκειται για μία κουβέντα η οποία για… «στρατηγικούς» λόγους μένει στα χαμηλά σε επίπεδο Χαριλάου Τρικούπη (και όχι μόνο πια), όμως δεν μπορεί να αναβάλλεται για πολύ ακόμα. Ειδικά από τη στιγμή που το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, μέσα στο 2018, είναι κακά τα ψέματα υπαρκτό. Μέσα σε αυτό του βουβό βέβαια η αλήθεια είναι κλίμα, ένα δημοσίευμα των «Παραπολιτικών», ήρθε προχτές να ταράξει τα νερά, αναβιώνοντας μία κόντρα από τα… παλιά. Αυτή του επί σειρά ετών βουλευτή με το ΠΑΣΟΚ Νίκου Σηφουνάκη, με τον ομοίως επί σειρά ετών πιο χαρακτηριστικού αυτοδιοικητικού, του Νάσου Γιακαλή οι οποίοι σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα πάντα, πρόκειται «να παλέψουν για μία έδρα που αυτή τη φορά στο Νομό Λέσβου, φαίνεται πως είναι πιθανόν να καταλήξει στην Κεντροαριστερά». Το αν έχει (πολύ) βάση ή όχι το σενάριο που επικαλείται το δημοσίευμα, δύσκολα μπορεί κάποιος να μπει στη διαδικασία να το αναγνωρίσει στην παρούσα φάση. Ωστόσο δίνει ήδη τροφή για σκέψη, τόσο για το ίδιο το «Κίνημα Αλλαγής» που επί του παρόντος χαράζει την ιδεολογική του κατεύθυνση και αποκτά βηματισμό, όσο και για τους ψηφοφόρους του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, που βάσει των πρόσφατων εκλογών ανάδειξης προέδρου στον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς, παραμένουν η συντριπτική πλειοψηφία των υποστηρικτών του σχηματισμού που ηγείται η Φώφη Γεννηματά. Και λέμε δίνει «τροφή για σκέψη» γιατί οδηγεί αναπόφευκτα στην κουβέντα που προαναφέραμε ότι μένει «χαμηλά» και αφορά στο πως αντιλαμβάνεται η ηγεσία του νέου φορέα την «ανανέωση» και «ανασυγκρότηση».

Οι συστάσεις για δύο από τις πιο χαρακτηριστικές προσωπικότητες του ΠΑΣΟΚ στη Λέσβο, είναι λίγο έως πολύ περιττές. Ο Νίκος Σηφουνάκης, εκλέγεται μετά από (διορισμένος) Νομάρχης (με εξαίρεση το 2004 όπου η ΝΔ κατέλαβε και τις δύο έδρες) ανελλιπώς βουλευτής του Νομού με το ΠΑΣΟΚ για τρεις σχεδόν δεκαετίες (1989, 1990, 1993, 1996, 2000, 2007, 2009, 2012). Αποχωρώντας με δήλωσή του στα μέσα ενημέρωσης από την κεντρική πολιτική σκηνή πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015, χωρίς ποτέ να δηλώνει πάντως κάτι που να παραπέμπει σε οριστική απόσυρσή του από την πολιτική. Ο Νάσος Γιακαλής από τη μεριά του, με απαρχή και εκείνος την δεκαετία του 80 όπου βρέθηκε στη Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ, από τη δεκαετία του 90 αποτελεί έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης. Έχοντας διατελέσει (διορισμένος) Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου και έχοντας εκλεγεί δήμαρχος Μυτιλήνης το 1998 και το 2006 αλλά και πρώτος αιρετός Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου το 2010.

«Δύο άσπονδοι σύντροφοι»

Οι δυο τους, αν και έχουν συνεργαστεί, αλλά και πρωταγωνιστήσει σε πολλές νικηφόρες εκλογικές μάχες του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια, μνημονεύονται από τους ψηφοφόρους περισσότερο ως εσωκομματικοί αντίπαλοι. Ωστόσο στις πρόσφατες εκλογές ανάδειξης επικεφαλής στο «Κίνημα Αλλαγής», φέρονται αμφότεροι να υποστήριξαν την Φώφη Γεννηματά. Το δημοσίευμα πάντως των «Παραπολιτικών», δείχνει να έχει γνώση του ιστορικού των δύο, καθώς τους χαρακτηρίζει ως δύο «άσπονδους συντρόφους με μεγάλο ιστορικό εσωκομματικών διαξιφισμών», πριν τους βάλει στο σενάριο που τους θέλει να παλεύουν για τη μία έδρα που μπορεί να κερδίσει ξανά στο νομό η Κεντροαριστερά. Για να ανοίξει αναπόφευκτα ήδη κύκλους συζητήσεων πίσω στη Μυτιλήνη, όπου πολλοί, είτε φανερά είτε όχι, σκέφτονται σε κάθε περίπτωση την επόμενη ημέρα του «Κινήματος Αλλαγής» και φαντάζονται τους πιθανούς σχηματισμούς ψηφοδελτίων. Με παρονομαστή αντίστοιχο εκείνου που έβαλε θα λέγαμε στις εκλογές ανάδειξης επικεφαλής στο «Κίνημα Αλλαγής» ο μεγάλος αντίπαλος της Φώφης Γεννηματά, ο Νίκος Ανδρουλάκης. Και συνοψίζονταν λίγο έως πολύ, στη μάχη μεταξύ του «παλιού» και του «νέου» στο χώρο, για την πορεία προς την ανασυγκρότηση.

Τα παλιά στελέχη που έχουν ακόμα… αίγλη

Με αυτό ακριβώς το κριτήριο λοιπόν, φαίνεται πως αντιμετωπίζεται σήμερα ακόμα και η υποθετική επί του παρόντος, συνύπαρξη (sic) του Νίκου Σηφουνάκη με το Νάσο Γιακαλή στο ψηφοδέλτιο του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς στο Νομό Λέσβου. Και είναι πιθανό, αντίστοιχα ζητήματα να υπάρχουν και σε πολλές άλλες εκλογικές περιφέρειες, καθώς με βάση τα χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων που ανέδειξαν (πανηγυρικά) την Φώφη Γεννηματά επικεφαλής τους, τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, εξακολουθούν να διατηρούν την αίγλη των περασμένων δεκαετιών, ειδικά από τη στιγμή που συγκρίνονται σήμερα αναπόφευκτα με τα -κατώτερα των προσδοκιών- έργα και ημέρες του εν ενεργεία πολιτικού προσωπικού. Και να αναγνωρίζονται κατ΄ επέκταση από τον κόσμο που φέρεται διατεθειμένος «να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ» ως οι παράγοντες που μπορούν να διαδραματίσουν κομβικό ρόλο και στην διαδικασία «ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς».

Η τάση που θέλει ανανέωση

Εντείνοντας με αυτόν τον τρόπο όμως και τη (δια)μάχη που έμεινε πριν λίγους μήνες στη… μέση για να δοθεί στο εγγύς μέλλον, με εκείνους που πιστεύουν πως ένας νέος φορέας, με «παλιά υλικά», δεν θα μπορέσει να βάλει πράγματι το «Κίνημα Αλλαγής» σε πορεία που να μπορεί να διασπάσει το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Και πολύ περισσότερο, να (επί)κυριαρχήσει στην Κεντροαριστερά, απορροφώντας δηλαδή τον κόσμο που ψήφισε ή ψηφίζει ακόμα ΣΥΡΙΖΑ για να αποτελέσει κατ΄ επέκταση τη νέα πρόταση στην κοινωνία, που να μπορεί να ζητήσει ξανά ευρεία εμπιστοσύνη για να πρωταγωνιστήσει στα πράγματα.

Τούτων δοθέντων λοιπόν, το δημοσίευμα των «Παραπολιτικών» δεν έβαλε τους ανθρώπους του χώρου στη Μυτιλήνη σε διαδικασία να επιβεβαιώσουν απλά το αν οι Νάσος Γιακαλής και Νίκος Σηφουνάκης πράγματι επιθυμούν να πολιτευτούν ξανά. Αλλά τους έβαλε ενόψει του ουσιαστικού διλήμματος που απασχολεί και τις δύο τάσεις που εκφράστηκαν στις πρόσφατες εκλογές για τον επικεφαλής της Κεντροαριστεράς. Γιατί επί του παρόντος, οι «παλιοί» όσο κι αν ξενίζουν κάποιους, έχουν δεδομένη δυναμική συσπείρωσης απέναντι στους «νέους» που είτε δεν υπάρχουν, είτε δεν τους έχει επιτραπεί ακόμα να… αναπνεύσουν σε αυτό που εδώ και λίγους μήνες λέγεται «Κίνημα Αλλαγής».