Στη διπλή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Μυτιλήνης με θέμα το μεταναστευτικό, όπου συγκρούστηκαν οι δύο αντικρουόμενες «λογικές» για τη διαχείριση του μείζονος αυτού προβλήματος που ταλανίζει τα τελευταία έξι χρόνια το νησί μας, διαφάνηκαν οι προθέσεις και οι διαθέσεις των δυο πλευρών, αλλά και οι στοχεύσεις τους! Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, μετά από πολύωρη αντιπαράθεση κρίθηκε οριακά υπέρ του «ναι», αφού στην ισοψηφία που προέκυψε μέτρησε η διπλή ψήφος του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου και έτσι το ετερόκλητο μπλόκ του «όχι» για δεύτερη φορά αν και έφθασε στη ...βρύση δεν κατάφερε τελικά να πιεί ...νερό και έμεινε για δεύτερη φορά «στα κρύα του λουτρού»! Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, αν και είχε «σασπένς» ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο-άλλωστε στην προηγούμενη έκδοση της εφημερίδας μας και από αυτή εδώ τη στήλη το είχαμε «προαναγγείλει», ως την πιθανότερη εκδοχή- αφού τα δυο «στρατόπεδα» φαινόταν συμπαγή, παρά τις όποιες μικρές διαφοροποιήσεις. Το νέο στοιχείο στην όλη συζήτηση ήταν ο προσδιορισμός από μέρους του αρμόδιου υπουργείου Μετανάστευσης της χωροθέτησης του νέου ΚΥΤ στην περιοχή «Βάστρια» των Ν.Κυδωνιών και ως εκ τούτου ο κύριος στόχος των συμβούλων που τάχθηκαν με το «όχι» επικεντρώθηκε να μη τύχει της έγκρισης του δημοτικού συμβουλίου, σε αντιπαράθεση με όσα κατέθεσε η δημοτική αρχή και οι σύμβουλοι που συντάχθηκαν με την ίδια άποψη που μιλούσαν για «ναι» στην αποσυμφόρηση, κλείσιμο όλων των άλλων δομών και της προσωρινής στο Μαυροβούνι και φυσικά «ναι» στη δημιουργία «κλειστής και καλά ελεγχόμενης δομής συγκεκριμένης δυναμικότητας, εκτός κατοικημένης περιοχής και σε έκταση που θα επιλέξουν οι καθ΄ύλην αρμόδιοι. Είναι φανερό ότι στη συγκεκριμένη συνεδρίαση οι υποστηρικτές του «όχι» στόχευαν να κερδίσουν την άρνηση του οργάνου, έστω και με οριακή πλειοψηφία, στη δημιουργία του νέου ΚΥΤ στη «Βάστρια», χάριν των εντυπώσεων που θα προκαλούσε μια τέτοια απόφαση, αδιαφορώντας για τις όποιες ενδεχομένως συνέπειες θα προέκυπταν για τη συνέχεια της διαχείρισης του μεταναστευτικού. Γιατί μπορεί να ισχυρίζονταν κάποιοι απ αυτούς να αναζητηθεί από κοινού από όλες τις αυτοδιοικητικές αρχές του νησιού μια άλλη θέση για μια μικρή δομή υποδοχής και καταγραφής, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι στη σφαίρα της φαντασίας και πάντως δεν παραπέμπει σε υπεύθυνη στάση που επιδιώκει να καταστήσει διαχειρίσιμη την κατάσταση του μεταναστευτικού.

Το γεγονός ότι ένα τόσο σοβαρό θέμα καλείται να το αντιμετωπίσει και να αναζητήσει τις καλύτερες δυνατές «λύσεις» μόνος του ο δήμος Μυτιλήνης, ενώ αφορά συνολικά το νησί και όχι μόνο, δείχνει τη δυσκολία του εγχειρήματος  χωρίς καμιά αμφιβολία. Ασφαλώς η περιοχή της Μυτιλήνης είναι αυτή που βιώνει στην καθημερινότητά της και σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος από την παρουσία των χιλιάδων μεταναστών στην πόλη και τα γύρω χωριά, αλλά οι επιπτώσεις από αυτήν την κατάσταση αγγίζουν ολόκληρο το νησί και γι αυτό κανείς δεν επιτρέπεται να αδιαφορεί ή να «σφυρίζει κλέφτικα» στη αναζήτηση της καλύτερης δυνατής λύσης. Δυστυχώς και σε αυτό το φλέγον πρόβλημα το νησί δεν εμφανίζεται με ενιαία στάση έναντι των άλλων εμπλεκομένων στην υπόθεση αυτή -κυβέρνησης και Ε.Ε.- και αυτό ομολογουμένως είναι ένα πρόβλημα που δυσκολεύει την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η αποστασιοποίηση από μέρους του έτερου δήμου Δυτικής Λέσβου , αλλά και της Περιφέρειας, στα όσα έχουν δρομολογηθεί με πρωτοβουλία του δήμου Μυτιλήνης, δίνει  άλλοθι σε ορισμένους να επικαλούνται αυτήν την εικόνα για να μη γίνει τίποτα άμεσα, εν αναμονή μιας υποτιθέμενης κοινής πλεύσης των τριών αυτοδιοικητικών αρχών, που όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Ομως για να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, η ευκαιρία αυτή χάθηκε εδώ και πολύ καιρό, όταν οι τοπικές αρχές αρνούνταν να συνεννοηθούν και να χαράξουν κοινή γραμμή πλεύσης για το μεταναστευτικό, διαπραγματευόμενοι με την κυβέρνηση και τους αρμόδιους, τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση του μείζονος σημασίας αυτού προβλήματος. Αντ΄αυτού υπήρχε πλειοδοσία αδιαλλαξίας  με το «καμιά δομή στη Λέσβο» και με το «να φύγουν όλοι οι μετανάστες από το νησί», δίνοντας το δικαίωμα στην κυβέρνηση- και τους άλλους εμπλεκόμενους- να κάνει ό,τι θέλει, για την ακρίβεια για ένα μεγάλο διάστημα να μη κάνει τίποτα για την αποσυμφόρηση, να προχειρολογεί και να αυτοσχεδιάζει, μέχρι επιτέλους να καταλήξει σε έναν συγκεκριμένο σχεδιασμό που φαίνεται να έχει φέρει αποτελέσματα, ορατά πλέον και στη Λέσβο.

Η αλλαγή δεδομένων στη Λέσβο, ειδικά μετά τον εμπρησμό στο ΚΥΤ της Μόριας και με το νέο σκηνικό που διαμορφώθηκε με τη δημιουργία της προσωρινής δομής στο Μαυροβούνι, προβλημάτισε πολύ σοβαρά ένα μέρος της κοινής γνώμης, γεγονός που οδήγησε και τη δημοτική αρχή της Μυτιλήνης, συνεπικουρούμενη και από άλλους τοπικούς παράγοντες, να κάνει την αναγκαία «στροφή» και να συναινέσει στη δημιουργία νέου ΚΥΤ εκτός κατοικημένης περιοχής, με την προυπόθεση φυσικά να κλείσουν όλες οι άλλες διάσπαρτες δομές-και η προσωρινή στο Μαυροβούνι- να σταματήσει η φιλοξενία μεταναστών σε σπίτια και να αποσυμφορηθεί το νησί από τους ήδη διαμένοντες σε αυτό. Η κίνηση αυτή της δημοτικής αρχής υποχρέωσε και τους κυβερνητικούς ιθύνοντες με το μεταναστευτικό  να αναλάβουν δεσμεύσεις και να δείξουν απτά δείγματα γραφής των προθέσεων τους, δεδομένου ότι πλέον είχαν και συνομιλητή για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Ετσι πλέον και παρά τα προβλήματα που προκάλεσε η πανδημία , με τα περιοριστικά μέτρα και με την καραντίνα , που εκ των πραγμάτων πήγαν πίσω πολλά από τα αρχικώς σχεδιαζόμενα , κυρίως με την αποσυμφόρηση του νησιού, έχουμε μια πολλή καλύτερη εικόνα, σε σύγκριση με αυτή που υπήρχε πριν ένα περίπου χρόνο, όταν στο νησί υπήρχαν πάνω από 20.000 εγκλωβισμένοι, τα σύνορα ήταν διάτρητα στις μεταναστευτικές ροές και η επιχείρηση δημιουργίας νέας δομής στην Καράβα έφερε τη σύγκρουση με τα ΜΑΤ και την πρωτόγνωρη ένταση στην τοπική κοινωνία, ενώ ούτε λόγος γινόταν τι θα γίνει με τις άλλες διάσπαρτες δομές και την πολυπόθητη αποσυμφόρηση. Η κρίση στον Εβρο ωστόσο έπαιξε το ρόλο της και για τη Λέσβο , γιατί σφραγίστηκαν και τα θαλάσσια σύνορα, που το προηγούμενο διάστημα ήταν κυριολεκτικά «ξέφραγο αμπέλι», γεγονός που περιόρισε στο ελάχιστο τις νέες αφίξεις, δίνοντας τη δυνατότητα να μειωθεί ο αριθμός των εγκλωβισμένων στο νησί με την αποσυμφόρηση που επακολούθησε. Και φθάσαμε στο κομβικής σημασίας γεγονός του εμπρησμού της Μόριας, που άλλαξε εντελώς τα δεδομένα , προκάλεσε την ενεργοποίηση της Ε.Ε. που υποχρεώθηκε να δείξει έμπρακτα την όποια αλληλεγγύη της και να αναλάβει δράση που μέχρι τότε περιοριζόταν στα λόγια και σε ευχές!

Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι όλες οι ενέργειες που έγιναν τους τελευταίους μήνες τείνουν στο να καταστήσουν το μεταναστευτικό καλύτερα διαχειρίσιμο και με τις λιγότερες επιπτώσεις στη ζωή του νησιού μας. Οποιος δεν το βλέπει αυτό μάλλον εθελοτυφλεί. Και για να τα λέμε όλα με το όνομα τους, αυτή η νέα πραγματικότητα φαίνεται να «ενοχλεί» κάποιους, είτε γιατί βολεύονται με τη διαιώνιση της υφιστάμενης ανεξέλεγκτης κατάστασης, είτε γιατί έχουν ίδιο όφελος, είτε γιατί υπάρχουν ποικίλες σκοπιμότητες πίσω από την «μη λύση» του μεταναστευτικού. Είναι κοινό μυστικό ότι κάποιοι εξακολουθούν να «επενδύουν»  και προσωπικά στο μεταναστευτικό, μη έχοντας τίποτε άλλο να παρουσιάσουν, ενώ υπαρκτά είναι και τα συμφέροντα που κινούνται γύρω από το μεταναστευτικό, τα οποία θα χάσουν αν η διαχείριση του μπει σε μια τάξη και περιοριστεί σε μια μόνη δομή, τον έλεγχο της οποίας θα έχει η κεντρική διοίκηση και οι υπηρεσίες της και όταν μάλιστα βρίσκεται εκτός κατοικημένης περιοχής και μακριά από τον κόσμο. «Δικαιολογημένη» λοιπόν η άρνησή τους να συναινέσουν σε μια τέτοια προοπτική, που βάζει τάξη στο πρόβλημα, το περιορίζει και το βγάζει εκτός του αστικού ιστού και επιχειρεί να επαναφέρει στην προτέρα κατάσταση την οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής μας. Η άρνηση αυτών που αντιδρούν στη δημιουργία του νέου ΚΥΤ στη θέση που επιλέγχθηκε-εξαιρουμένων ενδεχομένως των τοπικών παραγόντων της περιοχής αυτής που έχουν κάποιο λόγο να θέλουν να μη γίνει στα μέρη τους αυτή η «οχλούσα» δραστηριότητα- είναι άρνηση στο να αναζητηθεί η καλύτερη δυνατή λύση στη διαχείριση του προβλήματος, όταν αυτό είναι το μείζον και το ζητούμενο. Είναι υπεκφυγή στην ανάληψη ευθύνης για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, αφού δεν διατυπώνεται καμιά εναλλακτική πρόταση, παρά μόνο άρνηση και «όχι σε όλα»! Ας είναι όμως , έστω και με οριακή πλειοψηφία, το «ναι» στη δημιουργία της νέας «κλειστής» ασφαλούς και καλά ελεγχόμενης δομής, εκτός κατοικημένης περιοχής, της μοναδικής που θα υπάρχει στο νησί, δεδομένης της δέσμευσης του κλεισίματος όλων των άλλων, σημαίνει «ναι» στην ομαλότητα, «ναι» στην αποτελεσματική διαχείριση του μεταναστευτικού, «ναι» στην επιστροφή στην κανονικότητα, που τόσο ανάγκη έχει το νησί για να γυρίσει σελίδα.

Τώρα πλέον είναι στο χέρι της κυβέρνησης και των εμπλεκομένων φορέων, να κινηθεί τάχιστα, υλοποιώντας τις δεσμεύσεις της και για την αποσυμφόρηση του νησιού , που πάλι πήρε μπρός μετά από καιρό, αλλά κυρίως με τη δημιουργία του νέου κέντρου υποδοχής και ταυτοποίησης, δημιουργώντας μια ασφαλή δομή μακριά από τον αστικό ιστό που θα διαχειρίζεται τις όποιες νέες αφίξεις από απέναντι. Επιτέλους είναι πλέον καιρός να απαλλαγεί η Λέσβος από την ...επιρροή του μεταναστευτικού, για να μπορέσει να ασχοληθεί με την αναπτυξιακή της προοπτική αξιοποιώντας τα πολλά και ποικίλα συγκριτικά πλεονεκτήματά της. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και εκεί θα πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειες όλων των τοπικών παραγόντων, παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές που μπορεί να υπάρχουν.