Η υπόθεση της αξιοποίησης των θερμοπηγών του Πολιχνίτου και όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τον τελευταίο καιρό, με αφορμή σε πρώτη φάση τη διαγωνιστική διαδικασία που δρομολόγησε ο δήμος Δυτικής Λέσβου προκειμένου να διερευνήσει το επενδυτικό ενδιαφέρον που μπορεί να υπάρξει για την αξιοποίηση αυτής της πλουτοπαραγωγικής πηγής της περιοχής, με στόχο στη συνέχεια να αξιολογήσει και τις όποιες επενδυτικές προτάσεις που θα κατατίθονταν, έφερε στην επικαιρότητα και στη δημόσια συζήτηση το θέμα της ανάπτυξης του νησιού, που σε τελική ανάλυση είναι και το ζητούμενο και το επιθυμητό τα τελευταία πολλά χρόνια. Με αφορμή αυτήν την υπόθεση ειδικά, που κουβαλά και μια προϊστορία χαμένων ευκαιριών παρά τις προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς στο παρελθόν για αξιοποίηση των θερμοπηγών, αλλά και τη γενικότερη άποψη-διαπίστωση, ότι η Λέσβος των τόσων ιαματικών πηγών μπορεί να αναδειχθεί σε θερμαλιστικό κέντρο και προορισμός για ιαματικό τουρισμό, έχει «ανοίξει» μια συζήτηση για τις αναπτυξιακές προοπτικές του νησιού μας και πως τις αντιλαμβάνονται βασικοί φορείς του. Και η συζήτηση αυτή δεν περιορίζεται μόνο στα της αξιοποίησης των ιαματικών πηγών του νησιού, που αποτελούν έτσι και αλλιώς ένα πεδίο επενδυτικού ενδιαφέροντος και σαφές δείγμα των δυνατοτήτων που έχει το νησί, που οφείλει να εκμεταλλευτεί, αν θέλει να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά, αλλά συνολικά σε ό,τι έχει να κάνει με όλους τους τομείς δραστηριοτήτων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του τόπου μας. Δυστυχώς παρά το γεγονός ότι όλοι συνομολογούν ότι το νησί διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα και έχει όλες τις προδιαγραφές για να αναπτυχθεί, παραμένει χρόνια τώρα σε στασιμότητα και αντί να κάνει βήματα προς τα μπρος, κοινή διαπίστωση είναι η εικόνα πισωγυρίσματος, που προκαλεί ανησυχία και αγωνία στην τοπική κοινωνία, που βλέπει να πηγαίνουμε ως τόπος από το κακό στο χειρότερο. 

Και η διαπίστωση αυτή δεν αρκεί πλέον, όταν είναι η ώρα των πρωτοβουλιών και των παρεμβάσεων για να αλλάξει άρδην η εικόνα του νησιού, τώρα που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να μπει επιτέλους σε μια αναπτυξιακή τροχιά, μετά την «περιπέτεια» του μεταναστευτικού που εμφανώς το «έπληξε», και να καλύψει το «χαμένο έδαφος», αξιοποιώντας και τις αυξημένες κατά πολύ χρηματοδοτήσεις, αλλά και το επενδυτικό ενδιαφέρον, που δειλά -δειλά εκδηλώνεται και από επιχειρηματίες- επενδυτές εκτός Λέσβου. Χαρακτηριστικές είναι οι τελευταίες επενδυτικές προσπάθειες στον τουριστικό τομέα, που ήδη τείνουν να δημιουργήσουν μια νέα δυναμική στον κλάδο και στη Λέσβο με την προοπτική να καταστεί τουριστικός προορισμός αξιώσεων, προσελκύοντας μάλιστα και ειδικές κατηγορίες επισκεπτών. Ήδη η λειτουργία τα τελευταία χρόνια στο Πλωμάρι πεντάστερου ξενοδοχείου, στο ανακατασκευασμένο βιομηχανικό συγκρότημα, έδειξε ότι κάτι αλλάζει, γεγονός που συνέβαλλε καθοριστικά για να ξαναμπεί η κωμόπολη αυτή του νησιού στον τουριστικό χάρτη, αλλά προφανώς χρειάζονται πολύ περισσότερα να γίνουν, προκειμένου να επαναλειτουργήσουν οι κλειστές τουριστικές μονάδες της περιοχής , δίνοντας νέα δυναμική στον συγκεκριμένο τουριστικό προορισμό και φυσικά και στο νησί συνολικά. Και αν η περίπτωση αυτή του Πλωμαρίου άνοιξε το δρόμο για παρόμοιες επενδύσεις στον τουριστικό κλάδο και σε άλλες περιοχές του νησιού μας, φαίνεται ότι υπάρχει συνέχεια, με στόχο την αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της Λέσβου, αφού ήδη και άλλες μονάδες υψηλών προδιαγραφών βρίσκονται σε εξέλιξη ή δρομολογούνται, γεγονός που δημιουργεί προσδοκίες για κάτι καλύτερο στο άμεσο μέλλον. Ήδη ολοκληρώνεται, όπως πληροφορούμαστε, η ξενοδοχειακή μονάδα στην περιοχή της Κρατήγου και αναμένεται να λειτουργήσει εν όψει της νέας τουριστικής σεζόν, ενώ αξιοπρόσεκτο είναι ότι στον ίδιο επιχειρηματία -που οι κινήσεις του δείχνουν ότι πράγματι έχει επενδυτικό ενδιαφέρον για το νησί- τελικά κατοχυρώθηκε ο διαγωνισμός για την εκμετάλλευση των θερμοπηγών Πολιχνίτου που προκήρυξε ο δήμος Δυτικής Λέσβου, ανοίγοντας το δρόμο για την περαιτέρω αξιοποίηση τους, που αποτελούσε εδώ και δεκαετίες σταθερό αίτημα όλων των φορέων και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και όχι μόνο. Όμως οι καλές ειδήσεις, που δείχνουν ότι πράγματι υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον για το νησί δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά. Όπως πρόσφατα «αποκαλύψαμε» σε σχετικό δημοσίευμα του «Ε» και η περίπτωση αξιοποίησης του συγκροτήματος του Καλαμάρη και μετατροπής του σε ξενοδοχειακό συγκρότημα υψηλών προδιαγραφών αλλά και σε άλλες χρήσεις, φαίνεται να είναι θέμα χρόνου, αφού μετά την ολοκλήρωση των μελετών και τις αναγκαίες αδειοδοτήσεις παίρνει το δρόμο της υλοποίησης, ως μια μεγάλη επένδυση που αλλάζει τα μέχρι τώρα δεδομένα και σηματοδοτεί την «αλλαγή σελίδας» στην ευρύτερη περιοχή της Μυτιλήνης. 

Τα παραπάνω «δείγματα γραφής» επενδυτικού ενδιαφέροντος, δεν είναι τα μοναδικά και πάντως δεν περιορίζονται στην ευρύτερη περιοχή της Μυτιλήνης, αφού σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές ανάλογο ενδιαφέρον εκδηλώνεται και στο λεγόμενο τουριστικό «τρίγωνο» του νησιού (Μόλυβος, Πέτρα,Αναξος), αλλά και στην περιοχή της Καλλονής και του Πλωμαρίου, γεγονός που δείχνει ότι επιτέλους η Λέσβος αρχίζει να προσελκύει επιχειρηματίες -επενδυτές που προσανατολίζονται να επενδύσουν στην «παρθένα» τουριστικά Λέσβο, προσδοκώντας να την καταστήσουν τουριστικό προορισμό υψηλών προδιαγραφών και δυνατοτήτων. Και η εκδήλωση αυτή ενδιαφέροντος, έρχεται μετά από πολλές δεκαετίες επενδυτικής «άπνοιας» από ...ξένους επενδυτές στο νησί - τα «Δελφίνια» στο Μόλυβο, έγινε πριν δεκαετίες και ήταν η πιο χαρακτηριστική και πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το «Αιόλιαν» στη Σκάλα Ερεσού- αφού κατά κύριο λόγο η τουριστική ανάπτυξη στη Λέσβο στηρίχθηκε σε ντόπιες οικογενειακού τύπου επιχειρήσεις με περιορισμένες δυνατότητες, που εκ των πραγμάτων περιόριζαν και τη δυναμικότητα των τουριστικών υποδομών του νησιού μας, παρά το μέγεθος του, όντας το τρίτο σε έκταση νησί της Ελλάδας. Χαρακτηριστικές είναι οι συγκρίσεις με άλλες τουριστικά ανεπτυγμένες περιοχές της χώρας , όταν συγκρίνονται οι αφίξεις μέσω τσάρτερς όλης της σεζόν στο νησί με τις αφίξεις ενός μόνο Σαββατοκύριακου για παράδειγμα στη Ρόδο, γεγονός που δείχνει την τεράστια απόσταση που υπάρχει και το πόσο πίσω έχει μείνει η Λέσβος, να διαχειρίζεται τη ...μιζέρια της. Γι αυτό και έχει τεράστια σημασία τώρα που φαίνεται κάποιο «φως στον ορίζοντα» και αρχίζει η Λέσβος να «παίζει» στον επενδυτικό χάρτη να μη χαθούν οι ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν και οι οποίες μπορούν να ανοίξουν το δρόμο, ώστε το νησί να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά αξιοποιώντας τις δυνατότητες που έχει και οι οποίες για πολλές δεκαετίες έχουν μείνει στα... αζήτητα, παραμένοντας αναξιοποίητες και απαξιωμένες. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι όταν γίνει η αρχή και συγχρόνως δημιουργηθούν και οι απαραίτητες υποδομές και παρεμβάσεις που ήδη υλοποιούνται και δρομολογούνται, το νησί μας μπορεί να γίνει ελκυστικός προορισμός, βελτιώνοντας αισθητά την εικόνα του, με ό,τι αυτό σημαίνει για τους ίδιους τους κατοίκους του, αλλά και για τους επισκέπτες του. 

Και στα αζήτητα για χρόνια και αναξιοποίητες έμειναν και οι θερμοπηγές του Πολιχνίτου, για να αναφερθούμε στην περίπτωσή τους που βρέθηκαν εσχάτως στην επικαιρότητα, αλλά και όλες οι άλλες, που θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες και προδιαγραφές να είχαν καταστήσει τη Λέσβο των τόσων διαφορετικών ιαματικών πηγών, θερμαλιστικό κέντρο της χώρας και όχι μόνο και μοναδικό προορισμό για ιαματικό -ιατρικό τουρισμό. Γι αυτό προκαλεί εύλογες απορίες και εκπλήσσει το γεγονός ότι ενώ βρέθηκε επενδυτής που ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει τις συγκεκριμένες ιαματικές πηγές και να επανεκκινήσει τη λειτουργία τους αναπτύσσοντας τις περαιτέρω με τις παρεμβάσεις που πρόκειται να κάνει, υπάρχει για άλλη μια φορά δυσπιστία, γκρίνια και άρνηση, γιατί η εν λόγω επενδυτική πρόταση δεν είναι αρκούντως αποδεκτή από κάποιους και υπολείπεται από αυτό που ενδεχομένως θα ήθελαν. Προφανώς θα ήταν πολύ καλύτερα να υπάρχουν πολλές επενδυτικές προτάσεις για να υπάρχει και η «πολυτέλεια» να επιλεγεί η καλύτερη απ όλες τις πλευρές. Όταν όμως δεν έχεις αυτήν τη δυνατότητα είναι τουλάχιστον «εγκληματικό» να γυρίσεις την πλάτη σε μια πρόταση που αλλάζει «πίστα» σε ότι έχει σχέση με την εκμετάλλευση των συγκεκριμένων θερμοπηγών και όπως και να το κάνουμε δημιουργεί προσδοκίες για περαιτέρω ανάπτυξη στην περιοχή. Εκτός και αν μπορεί κάποιος να εγγυηθεί βάσιμα ότι επαναπροκηρύσσοντας τη διαγωνιστική διαδικασία θα υπάρξουν περισσότερες και καλύτερες επενδυτικές προτάσεις αξιοποίησης τους. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι υπό τις παρούσες συνθήκες και με δεδομένη την υπάρχουσα κατάσταση είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί στο όνομα ακατανόητων σκοπιμοτήτων και «μαξιμαλιστικών» απαιτήσεων που είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η αξιοποίηση των θερμοπηγών του Πολιχνίτου, παρά τις όποιες «ενστάσεις» που μπορεί να υπάρχουν είναι ένα μεγάλο στοίχημα που οφείλουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, επενδυτής, δήμος και τοπική κοινωνία, να κερδίσουν, προς όφελος της ευρύτερης περιοχής, γιατί όπως και να το κάνουμε ανοίγει δρόμο για να αξιοποιηθούν και οι άλλες ιαματικές συμβάλλοντας έτσι στην περαιτέρω ανάπτυξη του τόπου μας που είναι και το μεγάλο ζητούμενο. Καλώς ή κακώς για να «ευδοκιμήσουν» οι ευκαιρίες σε έναν τόπο , όπως ο δικός μας χρειάζεται και το κατάλληλο κλίμα, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί πλέον να είναι αποτρεπτικό σε ό,τι πάει να γίνει. Αρκετά πληρώσαμε τα «όχι σε όλα». Είναι καιρός να πούμε το «ναι στην ανάπτυξη», για να μη μείνουμε στο περιθώριο των εξελίξεων.